نابود شدن زیر گام یاغی ها

استقلال و پرسپولیس ذره ذره آب می شدند

گرچه وضعیت امروز پرسپولیس در لیگ برتر با استقلال قابل قیاس نیست و قرمزپوشان پایتخت جلوتر از رقیب دیرینه شان استقلال مدعی اصلی جام هفتم محسوب می شوند اما باید در مساله به وجود آمده میان نیکبخت واحدی و کادر فنی و پیش از آن شیث رضایی عمیق تر فکر کرد و بی انضباطی های اینان را تاثیرگذار در بخشی از افت مقطعی مدعی جام لیگ برتر دانست.

پرسپولیس و استقلال طی سال های گذشته همواره آسیب های بسیاری از سمت و سوی بازیکنان یاغی دیده اند که این موضوع همواره با مماشات مدیران این دو تیم همراه بوده درحالی که اگر مدیران وقت با مشکلات به وجود آمده از طرف بازیکنان ناراضی جدی تر برخورد می کردند می توانستند به لحاظ نتیجه گیری بسیار بهتر عمل کنند. با اینکه پرسپولیس امروز با وجود کسر ۶ امتیاز مدعی باقیمانده اما افت مقطعی آنان در میانه راه را باید مربوط به این داستان تکراری دانست. درحالی که اگر قطبی و دستیارانش با دل گندگی بیشتری بی انضباط ها را با جرایم انضباطی روبه رو می کردند پرسپولیس همین حالا وضعیت بسیار بهتری داشت. واکنش های شیث رضایی و در مقطعی محمدرضا مامانی به نیمکت نشینی و بی توجهی این دو در تمرینات به خواسته های کادر فنی جریان را به سویی برد که حتی گمان می رفت پرسپولیس به دلیل وجود جو مخرب درونی نتواند تا هفته های پایانی جلو برود و خود را به عنوان یک مدعی جدی معرفی کند، پس از آن نیکبخت واحدی در قامت یک بازیکن بی انضباط قد علم کرد تا اینکه افشین قطبی بالاجبار بهترین بازیکن تیمش را از ترکیب اصلی بیرون گذاشت تا درس عبرتی شود برای او و دیگر بازیکنان.

مساله مهمی که اما پس از کنار گذاشتن شیث رضایی، محمدرضا مامانی و حتی واحدی نیکبخت پراهمیت جلوه می کند این است که پرسپولیس با اینکه مردان کلیدی اش را از کف داد اما هیچ گاه در عرصه مسابقات سخت خود پا پس نکشید و به زعم بسیاری از کارشناسان حتی بهتر از روزهای قبل وارد عرصه شد؛ بازیهای خوب مسعود زارعی، بهادر عبدی و ... این مهم را به اثبات رساند که کادر فنی پرسپولیس بی جهت خود را در زندان احترام به بازیکنان بزرگش گرفتار کرده است و اگر در مقابل این بی انضباطی ها خیلی زود واکنش نشان می دادند چه بسا تیم شان با همان افت مقطعی هم روبه رو نمی شد.

در استقلال نیز این جریان آسیب های بیشتری به پیکره این تیم وارد کرد؛ هرچند که استقلال که در حوزه فنی نیز با مشکلاتی روبه رو بود اما از آغاز فصل چه در دوره ناصر حجازی و چه وقتی که فیروز کریمی سکان هدایت این تیم را عهده دار شد، نظیر چنین اتفاقاتی کانون استقلال را هم آسیب رساند. در دوره حجازی مجتبی جباری بارها به دلیل بی انضباطی مشکلاتی را به دنبال داشت و نتیجه آن شد که استقلال در آن روزها از داشتن بازیکنان آماده در مضیقه بود جباری را در وضعیت نامناسب روحی به میدان فرستاد که البته بازی کردن او تاثیر چندانی در پیشرفت استقلال نداشت و حتی در جهت وارونه حرکت می داد.

حجازی در دوره کوتاهی هم با بی انضباطی های محمد نوازی روبه رو بود؛ مشکلی که فیروز کریمی هم در بدو ورود به استقلال با آن روبه رو شد هر چند که پیروز قربانی از همان ساعات اولیه برخوردش با فیروز کریمی سعی می کرد در صف اول ناراضی ها قد علم کند. نکته ای که اما استقلال هم به آن بی توجه بود برخورد قاطعانه با این جریان ناسالم رفتاری بود که بخش اعظمی از تنزل استقلال در فصل جاری را به خود اختصاص می داد درحالی که اگر یاغی ها خیلی زود از کانون استقلال دور می شدند نه تنها وضعیت بدتر نمی شد بلکه اوضاع در جهت بهبودی جلو می رفت.

آنچه امروز به عنوان یک پدیده غلط در دو تیم پرسپولیس و استقلال رو به پیشرفت گذاشته همین موضوع یاغی گری های دانه درشت ها است. استقلال و پرسپولیس در حقیقت به دلیل ناتوانی- بهتر است بگوییم تعارف و خویشتن داری- در مبارزه با چنین رفتارهایی همواره مشکلاتی را در کانون خود دیده اند، درحالی که بازیکنان امروز فوتبال ایران به دلیل رشد بسیاری از تیم ها همگی از آمادگی فنی لازم برای قرار گرفتن در ترکیب تیم های بزرگ برخوردارند و نباید مدیران و حتی مربیان دو تیم از بابت نداشتن مهره های آنچنانی و خالی ماندن تیم شان ترسی به دل راه بدهند و خود را در بند و در اختیار بازیکنانی قرار دهند که پرسپولیس و استقلال را ملک شخصی خود می پندارند و همواره با رفتارهای ضد اخلاقی خود زخمی عمیق بر پیکر تیم های خود می نشانند.

حمید رضا عرب