کونگ فو از ۵ سیستم قدیمی

Sil Lum Fut Ga Kuen یکی از سبک‌های کونگ‌فو است که در زمان سلسلهٔ مینگ Ming که در قرن ۱۷ حکومت می‌کرد، توسعه یافت. این هنر توسط یک راهب بودائی که تکنیک‌هائی از پنج استاد بزرگ به نام‌های Lau, Lee, Mok, Hung & Choy از معبد شائولین را آموخته بود پایه‌گذاری شد و رواج یافت.

اصول کونگ‌فوی شائولین، در بسیاری دیگر از انواع متفاوت هنرهای رزمی، بر مبنای مذهب استوار شده است. معبد شائولین تحت عنوان بخشی از فرقه چان Chan، یک مدرسه بودائی که در اوایل قرن ششم خود را با فرهنگ چینی تطبیق داد، بنا شد. فرقه Chan به زودی یکی از مدارس مشهور بودائی در چین شد و با بیش از ۷۹% از معابد کشور به تمرین آموخته‌های خویش پرداخت. در این دوران، دو معبد شائولین ساخته شد، یکی برای فرقه شمالی و دیگری برای فرقه جنوبی. این معابد شائولین، از دیگر معابد متمایز شدند، زیرا راهبانش از کارشناسان هنرهای رزمی بودند. در طول تاریخ از گذشته تا امروز زندگی یک راهب شائولین همواره وقف مطالعه و زندگی با کتاب مقدس بودائی و آموزش سخت هنرهای رزمی شده است.

موقعیت جغرافیائی معابد که با تاریخچه چین تلفیق شده بود، سبب گشت تا شیوه زندگی شائولین، به هنرهای رزمی، بهای بیشتری دهد. تاریخ چین شامل جنگ‌های متعدد و مبارزات فراوان میان سرزمین‌ها و فرمانروایان است. معابد شائولین، در مرکز کشور قرار داشت و به‌عنوان پناهگاهی برای عده کثیری از سربازان، مخالفان و اشخاصی که با مشقت فرار می‌کردند، انجام وظیفه می‌کرد. تعدادی از این پناهندگان، کارشناس هنرهای رزمی بودند و حضور یکپارچه آنها در معابد، مبادله سبک‌ها و تکنیک‌های متفاوت ووشو را مجاز می‌کرد. این مسئله در بهبود و اصلاح تکنیک‌هائی که به راهبان آموخته می‌شد، کمک شایانی می‌کرد. راهبان، یکی پس از دیگری با موفقیت این تکنیک‌ها را با سیستم مدیتیشن (مراقبه) و qugong ادغام می‌کردند. هم‌چنین زمانی‌که معابد نیاز به محافظت از غارتگران و چپاولگران داشت آموزش هنرهای رزمی از اهمیت خاصی برخوردار بود.

چین به‌طور کلی بر این باور بود که تکنیک‌های دست، روش مبارزه مؤثرتری برای اشخاص کوتاه قد است. سبک جنوبی هم‌چنین به یک حالت محکم و قدرتمند دست، و حرکاتی که ساده‌تر و کامل‌تر هستند، تأکید داشت.

▪ ادغام سبک‌ها

۵ استاد بزرگ شائولین، سبک‌های اصلی ووشو را که به نخستین راهبان شائولین، آموزش داده شده بود، توسعه دادند. هر یک از سبک‌ها، تکنیک‌های منحصر به فردی داشتند و به اصل آن توجه می‌شد. برای مثال در Hung Ga، قدرت بدنی اهمیت داشت. Mok Ga، به دلیل لگدهایش و Lau Ga به دلیل تکنیک‌های قفل کردن دست مشهور بود.

در اواسط ـ دهه ۱۶۰۰، یکی از شاگردان با تجربه شائولین با گنجاندن بهترین بخش‌های هر یک از ۵ سبک نام برده، سبک جدیدی را ابداع کرد.

وی هم‌چنین تعدادی از بوکسورهای با استعداد چینی را که در جستجوی پناهگاهی در معبد بودند، تحت تأثیر قرار داد. در ایجاد این شکل جدید از هنرهای رزمی او فقط تکنیک‌هائی را که احساس می‌کرد مفیدتر هستند، حفظ کرد و آنهائی که به نظر او نیاز کمتری به آن بود کنار گذاشت. نتیجه نهائی آن؛ Sil Lum Fut Ga Kune، به معنای مشت خانواده بودائی شائولین شد که شامل تکنیک‌هائی از هر دو سبک شمالی و جنوبی کونگ‌فو و از ۵ استاد بزرگ می‌باشد.

اصل اساسی و اولیه Fut Ga Kune بر این باور است که قدرت ضربه‌ نهائی شخص، ناشی از سرعت می‌باشد. یک ورزشکار Fut Ga Kune، به همراه فونداسیونی محکم و استوار، از طریق حالت اسب (horse stane) اوج قدرت و نیرو را در پس هر مانع یا ضربه، خلق می‌کند. علاوه بر آن تکنیک‌های مؤثر و کارآمدی برای تأکید بر سرعت و شتاب در اجرای هر حرکت انفرادی، طراحی شده است. ترکیبی از مناسب‌ترین نیرو و شتاب، بالاترین قدرت را به وجود می‌آورد.

▪ پیشرفت جدید

هنر Sil Lum Fut Ga Kune، بعد از ابداع آن تقریباً به مدت ۳۰۰ سال فقط در داخل چین آموزش داده شد. در سال ۱۹۳۳، سان کونگ سیفو لوم دای یونگ Sun Kung Sifu Lum Dai Yong از چین شمالی، دعوت دانش آموزان هنرستان عالی فنی در مدرسه هنرهای رزمی چینی که در خارج از کشور قرار گرفته بود را پذیرفت. در نخستین روزهای همان سال، مدرسه کانون فرهنگی فیزیکی چینی به نام Jime Moo، در هُنولولو Honolulu واقع در هاوائی Hawaii، تأسیس شد و بدین‌سان، این سبک (Fut Ga) اولین‌بار در خارج از چین معرفی گردید.

Lum Dai Yong (لوم دای یونگ) در سال ۱۸۹۵ متولد شد، او یک روحانی دائوئیست بود که در دیر شائولین رشد و تحصیل کرد، مکانی که پدرش در آن‌جا آموزش داد و اقامت گزید. با وجود تنها، ۹ ـ ۵ پا قد، و ۱۳۵ پوند وزن، رزمی‌کار با تجربه‌ای شد، مهارت او تا حدی بود که توانست بادی‌گارد شخصی سان‌ یت‌ سن Sun Yat Sen، انقلابی چینی شود. وی هم‌چنین در پرورش و استفاده از گیاهان چینی در معالجه طبی و روحی، استاد بود. در سال ۱۹۱۴، پروفسور لوم Lum مدرسه هنرهای رزمی خود را با نام کانون فرهنگی فیزیکی چینیِ گی یونگ Gee Yung (به پیش رو: شجاع باش) را افتتاح کرد، که منحصراً سبک Fut Ga را آموزش می‌داد.

یکی از دانش‌آموزان سی فو در سال ۱۹۳۷ به Jing Moo پیوست. آرتور لی Arthur Lee تنها با هفت سال سن و با وجود آسم شدید و نداشتن اعتماد به نفس، دانش آموز ممتاز پروفسور لوم Lum شد. بعد از مرگ سی فو Lum، در سال ۱۹۵۷، کانون فرهنگی فیزیکی چینی گی یونگ Gee Yung به سیفو لی سپرده شد.

▪ ادامه سبک

سیفو لی در طول حرفه‌اش به‌عنوان استاد بزرگ همواره هنر Fut Ga را با ارائه همه جانبه و گسترده و آموزش آن تداوم بخشیده است. سیفو لی اولین مربی هنرهای رزمی چینی در هاوائی Hawaii بود که مدرسه خود را به روی دانش‌ آموزان غیر چینی گشود. انتقال انواع هنرهای رزمی از شخصی به شخص دیگر، به آسانی میسر نیست، آنها فقط در طی سال‌ها نظارت و آموزش به نسل‌های جدید منتقل می‌شود.

لی هم‌چنان به حمایت از تئوری‌های Fut Ga که از پروفسور Lum آموخته، ادامه می‌دهد. به‌عنوان مثال، یک تفاوت اصلی میان Fut Ga و دیگر سبک‌های کونگ‌فو، آموزش راه رفتن اسب (walking horse training) یا huang ma می‌باشد؛ بیشتر سبک‌های کونگ‌فو به تئوری آموزشی Paang ma تأکید می‌کند، هم تراز حالت اسب (horse stance) که برای بهبود بخشیدن به قدرت و نیروی پا به کار می‌رود. سیفو لی این حالت را به‌عنوان بخشی از برنامه آموزشی به دانش آموزانش تعلیم می‌دهد، اما روی حرکت و تغییر حالت‌ها با حفظ تعادل و استحکام، تأکید بیشتری دارد.

آموزش تغییر دادن با سرعت هرچه بیشتر و آسان، سبب اجرا و حرکت سریع‌تر می‌شود.

اجرای سریع‌تر، به دومین اصل Fut Ga، یعنی تئوری touch-go، منجر می‌شود. ترکیب دفاع‌ها و ضربات مخالف، در مراحل انفرادی انجام نمی‌شوند، بلکه در یک حرکت بی‌اختیار و خود انگیخته انجام می‌شوند.

دفاع و ضربه به طور هم‌زمان اجرا می‌شوند. ترکیب دفاع‌ها و ضربات، نیاز به تغییر وزن زیادی دارد، تأکید روی سرعت اجرا، دانش آموزان را مستلزم می‌کند که با ظرافت و بدون تلاش از یک وضعیت به وضعیت دیگر حرکت کنند.

دانش آموزان ساعت‌های آموزشی بسیاری را برای افزایش سرعت و تکنیک‌های دست و لگد زدن می‌گذرانند. اهمیت متد آموزشی اسب متحرک (walking horse)، از طریق آموزش کسب می‌شود که سبب بهبود سرعت تغییر حالت (وضعیت) ورزشکار می‌شود تا با سرعت زیاد حرکات دست و پا، هماهنگ شود.

همان‌طور که قبلاً ملاحظه کردید، قدرت Fut Ga از طریق سرعت تکنیک و حفظ پایه و اساس [فونداسیون] آن ایجاد می‌شود. بنابراین جهت فراگیری نیروی (قدرت) مطلوب پشت هر حرکت، دانش آموزان باید بتوانند با همان سرعتی که تکنیک‌ها را اجرا می‌کنند، وضعیت خود را تغییر دهند. به همان اندازه‌ای که حرکت دست و پا سریع‌تر می‌شوند، باید قادر باشیم تعادل خود را حفظ کنیم و به اصل [یا فونداسیون] آن نیز توجه نشان دهیم.

خصوصیات برجسته و مشخص Fut Ga، در دفاع‌ها، مشت‌ها و لگدها و سادگی‌اش منعکس می‌گردد. بخش اصلی سرعت، کوتاه‌ترین مسافت بین دو نقطه را طی می‌کند. به علاوه برای این‌که در حرکت، سریع‌ترین باشیم، کارآمدترین و بهترین راه، انتخاب کوتاه‌ترین مسیر است.

سیفو آرتور لی Arthur Lee، بخشی از میراث ماندگار Sil Lum Fut Ga Kuen می‌باشد. تاریخ و سنت این هنر رزمی به صدها سال پیش بر می‌گردد و به شیوه‌های متفاوتی در تاریخچه فرهنگ چین تأثیرگذار بوده است. سیفو لی برای استمرار و ماندگاری این میراث، از طریق آموزش و گسترش Sil Lum Fut Ga Kuen به ورزشکاران نسل جدید، بسیار احساس مسئولیت می‌کند.

سیفو لی همیشه به دانش‌ آموزانش آموزش می‌دهد که هیچ شکل از هنرهای رزمی از جمله Fut Ga، برتر از دیگری نیست. در عوض، تلاش زیاد و میل و رغبت برای آموزش و ایثار و از خود گذشتگی سبب رشد شخصیت می‌گردد، و راه را برای رسیدن به موفقیت می‌گشاید. کونگ‌فو، وسیله‌ای است که می‌تواند خودشناسی را تقویت کند. از سوی دیگر، سیفو لی می‌گوید: کونگ‌فو تنها این نیست که یاد بگیریم چه‌طور مبارزه کنیم، بلکه کونگ‌فو زندگی است.