درباره المیرا دادور

المیرا دادور مترجم باسابقه حوزه ادبیات كودك و مدرس توانمند زبان فرانسه متولد ۱۳۳۱ تهران است دادور زبان های فرانسه و روسی را از كودكی آموخته و در سال های بعد نیز به آموزش زبان انگلیسی پرداخته است

المیرا دادور متولد ۱۳۳۱تهران

- تدریس زبان فرانسه از سال ۱۳۵۰

- یادگیری زبانهای فرانسه و روسی از كودكی

-تدریس زبان فرانسه از سال ۱۳۵۰ و همزمان با ورود به دانشگاه

- مطالعه در زمینه ادبیات كودكان و نوجوانان

- پخش بیش از یك صد قصه از شبكه اول سیما

- مدرس زبان فرانسه در مناطق مختلف آموزش و پرورش و كانون زبان

- كارشناسی ارشد زبان و ادبیات فرانسه از دانشگاه تهران

- اخذ مدرك كارشناسی ارشد در رشته «نشانه شناسی» از دانشگاه نیس فرانسه

- دریافت دكترای ادبیات تطبیقی از كشور فرانسه در سال ۱۳۷۲

- عضو هیأت علمی دانشگاه تهران از سال ۱۳۷۳

- رئیس دانشكده زبان های خارجی دانشگاه تهران، یك دوره

- چاپ مقاله های متعدد در نشریات دانشگاهی

▪ برخی از آثار او عبارتند از:

- گل هفت رنگ - ترجمه شده از زبان روسی - ناشر انتشارات امیر كبیر

- داستان های یك خانواده مهربان - ترجمه شده از زبان روسی - ناشر ایران كتاب، سازمان همگام با كودكان و نوجوانان

- كلودیا دختری عقب مانده - ترجمه از زبان فرانسه - چاپ اول ایران كتاب و سازمان همگام با كودكان و نوجوانان، چاپ دوم انتشارات سروش

- جمله سحرآمیز و چند قصه دیگر - ترجمه از زبان روسی- انتشارات سروش

- چكاره خواهم شد ؟ - ترجمه از زبان فرانسه - انتشارات سروش

- مجموعه كمك آموزشی «بگرد و پیدا كن !» - ترجمه از زبان فرانسه - انتشارات سروش

- مجموعه كمك آموزشی «۴۸ برگ تمرین» - ترجمه از زبان فرانسه - انتشارات سروش

- «پدر من بگو نژاد پرستی یعنی چه ؟» - اثر طاهربن جلون ناشر سینا نگار - ۱۳۷۸

- ادبیات سیاه - مركز نشر دانشگاهی - ۱۳۷۹

- كتاب موندو نوشته لوكلزیو

«لوكلزیو نوشتن را از ۸ سالگی آغاز كرد.نخستین آثارش به نوشته های دیگر هموطنش، میشل بوتور كه رمان نویس بود، بسیار شبیه است اما از دهه ۷۰ كه سنش بالا می رود به نوعی آرامش درونی می رسد و حس می كند كه می تواند از زبان دیگری استفاده كند.او معتقد است كه زبان رمان باید زبانی باشد كه وقتی آن را به كار می بریم نزدیك به صدای آب، باد و پرنده ها باشد و خودش سعی كرده كه در نهایت سادگی به چنین زبانی دست پیدا كند.

شخصیت های اصلی او افراد معصومند و بیشتر كودكان و پیرها را شامل می شوند.نوعی زلالی، لطافت و شفافیت در آثار او دیده می شود.به همین خاطر برخی او را نویسنده ای پست مدرن و عده ای دیگر او را فیلسوفی شاعر دانسته اند.در آثار لوكلزیو در مقابل طبیعت همیشه یك شهر خشن و آلوده وجود دارد، البته با همان جذابیت های خاص یك شهر.او بشدت در مقابل این كه انسان امروزی جذب فروشگاه های وسیع و بزرگ شهرها شده، می ایستد.او از شهرها نمی ترسد، اما همیشه با نوعی بدبینی به آنها نگاه می كند.

لوكلزیو در آثارش به اسطوره های رم، یونان، مكزیك، وداها و آیین بودیسم می پردازد و البته زندگی شهری مدرن هم جای خودش را در آثار او دارد...» این جملات را المیرا دادور می گوید؛ در نشست مدت ها پیش شهر كتاب با عنوان «لوكلزیو؛ حقیقت و افسانه» او مترجم یكی از آثار لوكلزیو بوده است.نگاه دقیق و جست وجو گر او را در حواشی اثری كه برای ترجمه انتخاب می كند،می توان از همین اشراف به نویسنده ای كه تنها یك اثر از او را به فارسی برگردانده است، به درستی به داوری نشست.

دادور كتاب موندو از همین نویسنده فرانسوی را ترجمه كرده ودرباره این اثر می گوید:« موندو در زبان فرانسوی به معنی دنیاست و از ۲ قسمت «مون و دو» تشكیل شده كه در مرام بودایی و ذن به معنی پرسش و پاسخ است.داستان آن هم پرسش های یك كودك است كه در انتظار هیچ پاسخی نیست.»

لوكلزیو در سال ۱۹۴۰ در جزیره نیس فرانسه به دنیا آمد.در ۲۳ سالگی نخستین رمانش را با نام صورت جلسه نوشت و به خاطر آن جایزه رنودو را برد.او سپس به سفرهای متعددی رفت و با تمدن های مختلف شرقی و غربی آشنا شد.لوكلزیو در سال ۱۹۴۴ به عنوان بزرگترین نویسنده زنده فرانسوی برگزیده شد و بسیاری از منتقدان كتاب موندو او را نقطه عطفی در ادبیات فرانسه و خودش را مهمترین نویسنده زنده فرانسوی دانسته اند.توجه لوكلزیو بیشتر به اساطیر و دعوت به گذشته و محور كارهایش دوری از تمدن و جامعه مصرفی است.در واقع ادبیات داستانی او اندیشه مند است و از این نظر به آثار جی.دی.سلینجر نویسنده آمریكایی شباهت دارند.

و اما المیرا دادور مترجم باسابقه حوزه ادبیات كودك و مدرس توانمند زبان فرانسه متولد ۱۳۳۱ تهران است. دادور زبان های فرانسه و روسی را از كودكی آموخته و در سال های بعد نیز به آموزش زبان انگلیسی پرداخته است.

المیرا دادور كار تدریس زبان فرانسه را از سال ۱۳۵۰ و همزمان با ورود به دانشگاه آغاز كرد و همزمان به مطالعه در زمینه ادبیات كودكان و نوجوانان روی آورد كه پیامد این رویكرد بیش از یك صد قصه بود كه از شبكه اول سیما پخش شده است. همچنین او بر اساس این رویكرد به ترجمه آثاری برای كودكان و نوجوانان پرداخت و آثار قابل توجهی در این حوزه را كه همواره از نداشتن منابع تازه در رنج بوده است از فرانسه یا روسی به فارسی برگرداند. از آن جمله است ترجمه «گل هفت رنگ» نوشته كاتالیو والنتین - ترجمه شده از زبان روسی - كه به وسیله انتشارات امیر كبیر سال ها پیش به چاپ رسید.

از دیگر آثار او در زمینه ادبیات كودك و نوجوان باید از كتاب داستان های یك خانواده مهربان یاد كرد كه آن هم ترجمه شده از زبان روسی است و ناشرش ایران كتاب بوده است.«كلودیا دختری عقب مانده» نیز عنوان دیگری از آثار ترجمه شده دادور است كه از زبان فرانسه به فارسی برگردانده و چاپ اول آن را انتشارات ایران كتاب و سازمان همگام با كودكان و نوجوانان و چاپ دوم آن را انتشارات سروش منتشر كرده است.

«جمله سحرآمیز» و چند قصه دیگر هم از آثار ترجمه دادور از زبان روسی به فارسی است كه نشان از تبحر و دقت نظر همراه با شناخت او از منابع دست اول و مهم ادبیات كودك در كشورهای روسیه و فرانسه دارد.

دادور پس از دریافت مدرك كارشناسی، مدرس زبان فرانسه در مناطق مختلف آموزش و پرورش و در كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان (كانون زبان) شد.در این مدت منابع آموزشی متعددی برای زبان آموزان تألیف و تدوین و همزمان در برخی نشریات مقاله های ادبی و داستانی به چاپ رسانده است.

او مدرك كارشناسی ارشد زبان و ادبیات فرانسه را از دانشگاه تهران دریافت كرد ،پس از آن برای ادامه تحصیل راهی فرانسه شد و در رشته «نشانه شناسی» در دانشگاه نیس فرانسه به ادامه تحصیل پرداخت و كارشناسی ارشد گرفت و سرانجام در سال ۱۳۷۲ دكترای ادبیات تطبیقی فرانسه را از این دانشگاه دریافت كرد.

پس از بازگشت به ایران،المیرا دادور بی درنگ در دانشگاه مشغول تدریس شدو از سال ۱۳۷۳ نیز به عضویت هیأت علمی دانشگاه تهران در آمد.او همچنین در یك دوره رئیس دانشكده زبان های خارجی دانشگاه تهران بود.در این سال ها المیرا دادور علاوه بر تدریس و تحقیق و ترجمه، ارتباط پیوسته ای با نشریات تخصصی داشته و به نگارش مقاله های متعددی در نشریات دانشگاهی پرداخته است.

«ادبیات سیاه» و «آشنایی با نویسندگان معاصر فرانسوی زبان» ۲ عنوان دیگر از آثار دكتر المیرا دادور به زبان فرانسوی است كه به عنوان كتاب درسی در دانشگاه تدریس می شود. همچنین «كلودیا، دختر عقب مانده» و «چه كاره خواهم شد؟»، «نژادپرستی یعنی چه؟» از طاهربن جلون، «جمله سحرآمیز» و «داستان یك خانواده صمیمی» بخشی از ۱۵ عنوان كتابی است كه از زبان های روسی و فرانسوی به قلم دادور ترجمه و به وسیله انتشارات سروش و انتشارات امیركبیر چاپ و منتشر شده است.كتاب «واژه نامه ادبیات و ادبیات تطبیقی» را نیز دادور تألیف كرده و حاصل تحقیق و آشنایی او در حوزه ادبیات تطبیقی است.

خودش دراین باره می گوید: «عنوان كتاب در حوزه ادبیات تطبیقی قابل مطالعه است. بخشی از این كتاب تألیف و بخشی هم ترجمه است. چون رشته تحصیلی من بیشتر در زمینه ادبیات فرانسه و فارسی بوده است، اما به زبان و ادبیات روسی هم مسلط هستم، بنابراین، این كتاب تلفیقی از ادبیات فرانسوی، ادبیات روس و ادبیات فارسی است. یعنی بیشتر به دلیل علاقه شخصی به نویسندگانی می پردازم كه در بعد جامعه شناسی می توان بیشتر در مورد آثارشان كار و تحقیق كرد. در واقع نویسندگان قرن نوزده فرانسه و روسیه و نویسندگان معاصر ایران را در این تحقیق مدنظر داشتم.»

از آثار مهمی كه دادور ترجمه آن را برعهده داشت و مورد توجه جدی نیز قرار گرفت، همانا كتاب،«نژادپرستی یعنی چه؟» اثر طاهربن جلون است.این كتاب در فرانسه با اقبال بسیاری روبه رو شد و به عنوان كتاب درسی در همه مدارس به صورت مجانی توزیع شد: «برای این كه نژادپرستی، مسأله بسیار مهمی بود. زمانی كه این كتاب در فرانسه به بازار آمد، فوری به فارسی ترجمه و در ایران چاپ و منتشر شد، اما متأسفانه آنطور كه فكر می كردم، نمی دانم چرا نادیده گرفته شد.»

دادور در حاشیه همایش چشم انداز داستان امروز فارسی كه خود یكی از میهمانان این همایش بود،درباره نقش برگزاری این گونه همایش ها درمعرفی داستان های فارسی گفته بود: « مسلم است، این همایش ها و نشست ها اگر به همین یك مورد ختم نشود، بسیار مؤثر است. گویا هدف بسیاری از این همایش ها معرفی ادبیات فارسی درخارج از مرزهای ایران است. درواقع ادبیات تطبیقی هم درهمین راستا قابل بحث است كه كسانی مانند من بتوانیم ادبیات كشور خودمان را بشناسانیم و آن را دردیگر كشورها معرفی كنیم.

شناختی كه من از كشور فرانسه و ادبیات فرانسوی زبان دارم، می دانم كه ادبیات فارسی را به شكل محدود می شناسند. البته در سال های اخیر دراین زمینه تلاش هایی صورت گرفته كه به نوبه خود بسیار مفید است. اما در مقایسه با آثاری كه دركشور منتشرمی شود، بسیار ناچیز است و حیف است كه داستان و رمان فارسی همچنان درجهان مهجور بماند.»