دکو پشیمان نیستم

در فوتبال برزیل رسم بر این است که هر ساله تعداد زیادی ستاره جوان و با استعداد خصوصا هافبک به دنیای ورزش معرفی شود, اما در این میان نام آندرسون لوئیس دی سوزا یا همان دکو پرتغالی جای خود را در میان بقیه نام ها خصوصا نام های برزیلی باز کرده و همگان او را به عنوان ستاره ای درخشان می شناسند

در فوتبال برزیل رسم بر این است که هر ساله تعداد زیادی ستاره جوان و با استعداد خصوصا هافبک به دنیای ورزش معرفی شود، اما در این میان نام آندرسون لوئیس دی سوزا یا همان دکو پرتغالی جای خود را در میان بقیه نام ها خصوصا نام های برزیلی باز کرده و همگان او را به عنوان ستاره ای درخشان می شناسند. دکو در دسته بازیکنانی است که اکثر تیم های ملی و مربیان بزرگ دنیا دوست دارند که او را در کنار خود داشته باشند.

دکو اصالتا برزیلی است اما در سال ۲۰۰۲ ملیت پرتغالی به خود گرفت و سال بعد در تیم ملی این کشور به میدان رفت و از آن زمان به عنوان مهره ای کلیدی در فوتبال پرتغال مطرح بوده است. سال ۰۴/۲۰۰۳ سالی بود توام با موفقیت و افتخار برای وی و قهرمانی پورتو در لیگ قهرمانان اروپا با مربیگری خوزه مورینیو که او نیز پرتغالی بود. دکو پس از کسب این افتخار عازم بارسلونا شد و در نهایت تصمیم گرفت فوتبالش را با چلسی انگلیس ادامه دهد. دکو از اینکه در استمفوردبریج زیر نظر یک سرمربی برزیلی که سابقا نیز هدایت تیم ملی پرتغال را بر عهده داشته، کار می کند، خوشحال است. دکو می داند که در کنار لوئیس فیلیپه اسکولاری راه ها برای کسب موفقیت های بعدی نیز باز است. دکو در گفت وگو با وب سایت فیفا از اندیشه هایش در خصوص حرفه فوتبال و زندگی جدیدش در انگلیس بحث می کند.

▪ دکو با اینکه تو هنوز در فوتبال انگلیس جا نیفتاده ای اما می توانی تفاوتی میان فوتبال این کشور و بقیه لیگ های اروپا مثلا اسپانیا یا پرتغال قائل شوی؟

ـ تفاوت عمده فشردگی بازی ها در انگلیس است. شاید لیگ جزیره کیفیت و تکنیک های لیگ های دیگر را نداشته باشد اما از نظر تعهد و سطح آمادگی حرفی برای گفتن دارد.

▪ آیا این مسائل باعث می شود که لیگ انگلیس لیگ دشواری به نظر برسد؟

ـ در اسپانیا باشگاه های کوچک نیز ستارگان تکنیکی دارند که می توانند در بازی ها تاثیرگذار باشند. مهم نیست که حریف شما چه تیمی است مهم نیست که بالاخره یک یا دو بازیکن قهار را پیش روی خود دارید. جالب اینجاست که تیم های به ظاهر ضعیف پر از ستاره هستند. به همین دلیل لیگ انگلیس از لیگ های دشوار به حساب می آید.

▪ زندگی در چلسی چگونه است آیا در سبک و سیاق زندگی روزمره ات متوجه تغییر محسوسی شده ای؟

ـ یک مسئله که به زودی متوجه آن می شوید سطح حرفه ای گری است. جلسات تمرینی فشرده اند که نتیجه آن در بازی ها منعکس می شود. در اسکولاری انگیزه بالایی برای کار کردن می بینم و این مسئله در کنار بقیه فاکتورها باعث می شود که جو حاکم بر باشگاه فوق العاده باشد.

▪ در سال ۷۹ کشورت برزیل را برای حضور در یکی از سواحل اروپا ترک کردی. شانس حضور در فوتبال اروپا در این روزها چقدر است؟

ـ (با خنده) این قضیه به سال های دور باز می گردد. در آن زمان برای کورینتیانس سائو پائولو بازی می کردم و تازه به ترکیب اصلی تیم راه پیدا کرده بودم که پیشنهادی از بنفیکا پرتغال دریافت کردم. قرار بود تا جولای آن سال منتقل نشوم، به همین خاطر شش ماه به صورت قرضی عازم کورینتیانس آلاگوئانو در برزیل شدم. وقتی که به بنفیکا رفتم به باشگاه آلورکا که آ ن هم در پرتغال بود، قرض داده شدم سپس راهی سال گیروس شد، در پایان با پورتو عقد قرار داد کردم و از آن زمان گویی در خواب و رویا به سر می برم و همه چیز باب میل من است.

▪ به نظر می رسد که به اوج شهرت و اقتدار رسیده ای، خصوصا پس از قهرمانی پورتو در اروپا در سال ۲۰۰۴ . آیا با این مسئله موافق هستی؟

ـ البته در این مسئله شکی نیست. با قهرمانی در اروپا همه چیز برایم رنگ دیگری گرفته و گویی زندگی ام متحول شده.

▪ حتی پیش از قهرمانی پورتو در اروپا، لوئیس فیلیپه اسکولاری تو را به تیم ملی برزیل دعوت کرد اما چرا پرتغال را انتخاب کردی؟

ـ واقعیت این است که در سرزمینی چون برزیل که پر از استعداد فوتبال است، مردم به یک تازه وارد شک می کنند، چرا که نمی توانند به راحتی فوتبالشان را به دست یک بازیکن جدید بدهند، اما من طی دوران حضورم در بارسا دید برزیلی ها را نسبت به خودم عوض کردم.

▪ آیا تصمیم برای حضور در تیم ملی پرتغال خیلی سخت بود؟

ـ من حق داشتم که با پیراهن پرتغال به میادین بروم چرا که می دانستم به اندازه کافی توان درخشش برای برزیل را ندارم و هیچ گاه از انتخابم پشیمان نشدم.

▪ در سال های گذشته با مربیان موفقی چون مورینیو، رایکارد و اسکولاری کارکرده ای نظرت در خصوص هر کدام از این چهره ها چیست؟

ـ فوتبال هلندی که رایکارد برای بارسا به ارمغان آورد، خوب جواب داد.فوتبال اسکولاری فوتبال برخاسته از آمریکای جنوبی است و روش او با روش رایکارد کاملا متفاوت است اما تشابه کار هر دو مربی این است که اتحاد و هماهنگی را در تیم پیاده کنند. در کل روش های اسکولاری را ترجیح می دهم. مورینیو هم با حساب و کتاب کار می کند و مرتب مراقب تمام جوانب است از بازی گرفته تا ساختار تیمی، جو رختکن و فشارهای روانی. از این نظرها او واقعا زرنگ است و مربی ایده آلی محسوب می شود.

▪ به نظر خودت کدام تیمی که تا به حال در آن توپ زده ای، بهتر از بقیه بوده است؟

ـ بارسلونایی که در لیگ قهرمانان، جام را بالای سر برد به مدت دو سال بهترین فوتبال را ارائه می داد. پورتو نیز در سالی که قهرمان شد، تیم خوبی بود. چلسی امروز نیز تیمی است توانا و مجرب، بنابراین نمی توانم یک باشگاه را به تنهایی نام ببرم.

حورا شکیبی ممتاز