کنفرانس ناکام بوش

سیاست های جانبدارانه آمریکا از یک سو و طفره رفتن اسراییل از تعهدات مربوط به سازش از سوی دیگر, تا حدی است که محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان نسبت به کنفرانس آتی پاییز دچار تردید شده است

پیشنهاد جرج بوش رییس جمهور آمریکا مبنی بر تشکیل کنفرانس صلح در پاییز آینده، با مخالفت های زیادی مواجه شده است. این مخالفت ها تنها منحصر به جبهه مخالفین آمریکا (ایران، سوریه، حماس و حزب الله) نیست بلکه موافقان کنفرانس یعنی اسراییل و تشکیلات خودگردان و رژیم های سازشکار عرب نیز ملاحظات و مخالفت های خود را با طرح بوش ابراز کرده اند.

جبهه مخالف آمریکا قائل به آن است که طرح های صلح آمریکا تنها متضمن تامین منافع رژیم صهیونیستی است و گرهی از کار فروبسته فلسطینی ها نمی گشاید. واقعیت های موجود نیز حاکی از آن است که روند صلح که از کنفرانس مادرید در سال ۱۹۹۱ و نشست اسلو در سال ۱۹۹۳ آغاز شد، اکنون در حال احتضار و بلکه مرده است.

سیاست های جانبدارانه آمریکا از یک سو و طفره رفتن اسراییل از تعهدات مربوط به سازش از سوی دیگر، تا حدی است که محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان نسبت به کنفرانس آتی پاییز دچار تردید شده است. عباس معتقد است نشست کنفرانس صلح پاییز دارای ابهامات زیادی است و هنوز معلوم نیست چه کسانی در آن شرکت می کنند و محتوا و دستور کار آن به روشنی اعلام نشده است. وی در یک مصاحبه مطبوعاتی تصریح کرده است: اگر این کنفرانس راه حلی برای فلسطینی ها در بر نداشته باشد، شرکت در آن بی فایده است.

این در حالی است که محمود عباس از سوی امریکا و اسراییل به عنوان نماد سازش و اعتدال شناخته می شود و حتی حاضر شده است برای خشنودی آمریکا و اسراییل به جنگ با رقیب خانگی خود، یعنی جنبش حماس روی آورد، اما معلوم می شود نشست های مقدماتی وی با ایهود اولمرت نخست وزیر اسراییل ـ که این روزها در جریان است ـ هیچ ثمره ای نداشته است وگرنه عباس نسبت به کنفرانس صلح پاییز اظهار نگرانی نمی کرد.

از سوی دیگر اولمرت طی مذاکرات خود با عباس گفته است معلوم نیست تا پیش از کنفرانس صلح پاییز درباره تشکیل دولت فلسطین به توافق برسیم. این سخن بدان معناست که رژیم صهیونیستی برای کنفرانس صلح طرح تازه ای در دست ندارد و اساسا مایل به بحث در باره حقوق فلسطینی ها و از جمله تشکیل دولت مستقل فلسطین نمی باشد.

بنابراین طبیعی است که اسراییل نسبت به تشکیل کنفرانس صلح پاییز خشنود نباشد، زیرا آن را حداقل به لحاظ تبلیغاتی، ابزار فشاری جهت انجام تعهدات مربوط به روند سازش می داند. از این روست که اسراییل با تجاوز به سوریه، آشکارا رویکرد ضد صلح خود را به رخ اعراب می کشد و همچنان بر مواضع توسعه طلبانه و باجگیرانه خود پافشاری می ورزد.

البته اسراییل از پیشنهاد بوش استقبال کرده است، اما به چیزی فراتر از توافقات اولیه اسلو نمی اندیشد. به عبارت دیگر تل آویو به هیچ وجه مایل به مذاکره در باره مسایل نهایی (مساله مرزها، بیت المقدس، آوارگان، شهرک ها و دولت مستقل فلسطین) نیست و ترجیح می دهد کنفرانس پاییز در حد تشریفات و نوعی مانور تبلیغاتی و گذران وقت منعقد شود.

این رویکرد در تصریحات سخنگوی دولت اسراییل نمود یافته است. میری ایستن گفته است: ما در مرحله کنونی آماده بحث درباره موضوعاتی چون مرزها و آوارگان و بیت المقدس نیستیم. جالب آن است که پس از گذشت ۱۴ سال از توافقات اسلو، هنوز رژیم صهیونیستی آماده بحث در باره مسایل نهایی نمی باشد!

از طرفی محمود عباس مایل به حضور سوریه و لبنان در کنفرانس صلح پاییز است، در حالی که دعوتی از این دو کشور صورت نگرفته است. همچنین عباس اصرار دارد عربستان در کنفرانس آتی صلح، حضور فعال داشته باشد و طرح صلح اعراب در دستور کار این نشست قرار گیرد. اما آمریکا و اسراییل تمایلی به این کار ندارند و این بدان معناست که عربستان برای حضور در کنفرانس صلح پاییز انگیزه کافی نخواهد داشت. به اعتقاد ناظران غیبت عربستان و سوریه و لبنان از کنفرانس صلح خاورمیانه عملا این کنفرانس را با شکست مواجه خواهد ساخت.

اما واکنش آمریکا چه خواهد بود؟ قطعا شنیدن زمزمه های ناکامی کنفرانس پاییز، برای جرج بوش دشوار خواهد بود، زیرا بوش به دنبال شکست های مکرر در منطقه، با پیشنهاد کنفرانس صلح پاییز درصدد اعاده اعتبار خود بوده و ناکامی کنفرانس پاییز، شکست دیگری را در پرونده او رقم خواهد زد. بوش مطابق معمول وزیر خارجه خود را به منطقه اعزام خواهد کرد تا برای کنفرانس پاییز زمینه سازی کند و دغدغه های اسراییل و خودگردان و اعراب را به نحوی بزداید. اما مشکل آن جاست که هدف اصلی کنفرانس صلح پاییز جبران شکست های آمریکا و حمایت از دولت ورشکسته اولمرت می باشد. بنابراین کنفرانس آتی هر چند به نام فلسطینی ها برگزار خواهد شد، اما دستاوردی برای آنان در برنخواهد داشت.

تشکیلات خودگردان و اعراب سازشکار از همین حالا به این واقعیت پی برده اند، با این حال بنابر عادت در کنفرانس پاییز شرکت خواهند کرد، کنفرانسی که ناکامی آن پیش از انعقاد آن هویدا شده و غبار پاییز بر چهره آن نشسته است.

نویسنده: فرزان - شهیدی

ارسال کننده: فرزان شهیدی