سورینام, نام صوری

در پاراگراف ابتدایی زندگینامه اکثر ستارگان فوتبال هلند نام «سورینام» چشم نواز است. سورینام کجاست؟ سرزمین مهجور مانده در گوشه شمال شرق آمریکای جنوبی و معدن صدور استعدادهای جوان فوتبال به مکزیک و آمریکا. کلارنس سیدورف، ادگار داویدز، رودگولیت جیمی فلوید هسلبنک، فرانک ریکارد، آرون وینتر و هم اکنون الماسی به نام رومئو کاستلن، همگی در سورینام کوچک به دنیا آمده اند.

برای اینکه بیشتر متعجب شوید، این را هم بدانید که حدود ۱۵۰ فوتبالیست مطرح، جایی خارج از سورینام و در لیگ هلند مشغول توپ زنی هستند. آنها می توانند عصای دست «کنت یالیانس» مربی تیم ملی کشور خود باشند و حقیقتاً باید اعتراف کرد هیچ کشور کوچکی چنین بازیکنان مستعدی ندارد. «یالیانس» در این باره گرفت: «بازیکنان ما امیدوارند از قالب فعلی خود خارج شوند و دستاورد ویژه ای رقم بزنند.» دایی «کو یالیانس» مدافع آزاد آلکمار، این را گفت و ادامه داد: «بنابر قوانین سیاسی اگر اینجا را ترک کرده و به هلند بروید، دیگر نمی توانید برای تیم ملی کشور خود بازی کنید. واقعاً شرم آور است.» بله! باید هم احساس شرم کرد.

کوچکترین اجتماع آمریکای جنوبی، فقط ۵۰۰ هزار شهروند دارد. اگر تبعیض ها از بین می رفت، این کشور مانند سایر مستعمرات هلند می توانست در اروپا صاحب بازیکنانی با ملیت سورینامی باشد و در نتیجه به جای دست و پا زدن بین تیم های ضعیف آمریکای شمالی، مقابل برزیل، آرژانتین، اروگوئه و... برای صعود به جام جهانی بجنگد. همه مشکلات سورینام در این موضوع خلاصه نمی شود.

کوچ استعدادهای جوان، ضعف اهالی آمریکای جنوبی را در پی داشته است. در غیر این صورت شاهد تولد یک قدرت جدید در آمریکای شمالی، مرکزی، حوزه کارائیب و کونکاکاف بودیم! تاریخ، آنها را نادیده گرفته؛ چه در فوتبال، چه در سیاست و چه در مسائل اجتماعی. آنها چیزی بیش از یک کلونی سابقاً هلندی با برده های حامل کاکائو و قهوه محسوب نمی شوند. پس از شورش های دهه ۵۰ که استقلال دهه ۷۰ را در پی داشت، سورینامی ها فرهنگ، زبان و آداب خاص خود را به رخ کشیدند و مردم دنیا را مجبور کردند برای پیدا کردن جای مستعمره هلند در نقشه، ذره بین بخرند. این کشور جهان سومی، بیشتر با نیمکره شمالی قاره آمریکا در ارتباط بوده تا با بخش جنوبی و بر این اساس شهروندان سورینام در جست و جوی یک زندگی بهتر از آمریکای شمالی، به هلند ارباب سابق خود پل زدند.

● راه بدون بازگشت

کشور جوانان مستعد، برای کسب قدرت به گذشته بازگشته است. آنها مانند تمام کشورهای آمریکای شمالی در کشورهای پیشرفته اروپا ردپای درخشانی بر جای گذاشته و بازیکنان بزرگی را به آنها معرفی کرده اند. «یالیانس» گروهی جوان آماتور در اختیار دارد و بیشتر بازیکنان ملی پوش این کشور از باشگاه هایی مانند «روبینهود» و «ترانسوال» سربرآورده اند. وقتی از «ترانسوال» صحبت می کنیم، می خواهیم به تنها افتخاری که آنها برای سورینام رقم زده اند، اشاره کنیم؛ دستاوردی به بزرگی فتح لیگ قهرمانان کونکاکاف در فصول ۱۹۷۳ و .۱۹۸۱ «یالیانس» درباره سرنوشت فوتبال کشورش ادامه داد: «امیدوارم آینده متفاوتی داشته باشیم. برای تحقق آرزوهای بزرگ خود به بازیکنان فعلی دل بسته ایم چون این افراد را توانمند می دانیم.» «جووانی درنته» برادر جوان «رویستن» بازیکن رئال مادرید، جدیدترین پدیده سورینام محسوب می شود.

«اورلاندو گروتوفام» و «لورنزو ویبرس» (که متولد «ترینیداد» است) هم منتظر فرصتی برای قدرتنمایی هستند. تا وقتی چنین ستاره های نوظهوری در یک لیگ آماتور بازی می کنند، امکان راهیابی به تورنمنت های بزرگ از جمله جام جهانی وجود ندارد. یالیانس پیش از بازی ۲۶ مارس ورزشگاه «ترینیداد» در چهارچوب رقابت های مقدماتی جام جهانی ،۲۰۱۰ اظهار داشت: «مقابل مونتسرات چاره ای جز حمله نداریم.» سورینام تنها ۳ روز در هفته تمرین می کند اما حضور همیشگی بازیکنان در باشگاه ها باعث شده آنها همواره آماده بمانند. پیروزی بر «مونتسرات» ضعیف، رقیبی به نام «گویان» را فراروی شاگردان یالیانس قرار می دهد. بازی مقابل تیمی که لژیونرهای فراوانی دارد دشوار است اما نوری در انتهای تونل دیده می شود. «گویان» سال گذشته را با ۱۴ بازی بدون باخت پشت سر گذاشت و هم اکنون آماده ترین تیم تاریخ خود را دراختیار دارد.

بازی قبلی ۲ تیم نیز با برتری ۵ بر صفر آنها خاتمه یافته، با این حال امید هنوز زنده است. صحبت های پایانی مربی سورینام حول این محور می چرخید: «اگر مونتسرات را شکست دادیم، می توانیم گویان را هم از سر راه برداریم.» چرا نه!