اریکسون و امیدهای یک ملت

او با ۵ پیروزی آغاز کرد که یکی از آنها پیروزی ۵ بر یک مقابل آلمان بود. اریکسون سپس توانست انتقام شکست مقابل آرژانتین را از این تیم بگیرد. اما بعداً داستان اولریکا، فاریا و شیخ قلابی پیش آمد. اکنون این مربی امیدهای یک ملت را در جام جهانی به دوش می‌کشد. تنها چیزی که ما کاملاً درباره اریکسون می‌دانیم، این است که او به لحاظ اخلاقی، آدم سالمی نیست.

اریکسون سالیانه ۴ میلیون پوند دستمزد دریافت می‌کند. او در سال ۲۰۰۰ به انگلستان آمد، اما نیامد تا انگلستان را در سال ۲۰۰۲ قهرمان کند. آن، کمی زود به‌نظر می‌رسید. اکنون او می‌خواهد با تزریق احساسات میهن پرستانه، انگلیسی‌ها را به قهرمانی در جام جهانی برساند، یکی از اعضاء اتحادیه فوتبال انگلستان گفت: ما جوانان فوق‌العاده‌ای داریم و اریکسون می‌تواند آنها را به‌سوی موفقیتی بزرگ رهنمون سازد. قهرمانی در جهان بعید است اما ناممکن نیست.

پی‌یرز مورگان، سردبیر دیلی میرر گفت: قهرمانی در رقابت‌های جام جهانی برای انگلیسی‌ها از هر چیزی مهم‌تر است و به این جهت است که اریکسون در حال حاضر مهم‌ترین مرد بریتانیاست.

هر کسی نمی‌تواند تیم فوتبال زیر ۹ ساله‌ها را هدایت کند اما هر کسی می‌تواند مربی تیم انگلستان شود. البته نمی‌توان از عقیده بسیاری از مردم چشم‌پوشی کرد که گفته‌اند اریکسون یک نابغه است. شاید اریکسون بهترین مربی تاریخ فوتبال انگلستان نباشد اما او با بدترین مربی هم فاصله بسیاری دارد. هر چند که گراهام تایلور به تازگی با سخنانی که علیه اریکسون مطرح کرده، جنجال تازه‌ای را به راه انداخته است: فکر می‌کنم بازیکنانی که اریکسون به خدمت گرفته، خودشان عملکرد بسیار خوبی را به نمایش می‌گذارند. تاکتیک‌هائی که اریکسون به‌کار می‌گیرد، خسته‌کننده، غیرمهیج و ساده است.

بعضی از هواداران اعتقاد دارند انگلستان هیچ‌گاه نمی‌تواند بدون یک مربی انگلیسی قهرمان شود. آنها دچار بیگانه ترسی هستند. ونگر، بنیتز و مورینیو هر ۳ موفقیت‌های بزرگی را برای فوتبال انگلستان به ارمغان آورده‌اند؛ تاکتیک‌ها و سیستم تهاجمی که به‌کار می‌گیرند، قابل توجه است. اما اریکسون به‌نظر می‌رسد مثل آنها تشنه نیست. در این میان باید به این نکته هم اشاره کرد که اریکسون اولین مربی‌ای است که ۵ بازی اول خود را با پیروزی پشت سر می‌گذارد. البته او لحظات باشکوه دیگری را هم با انگلستان تجربه کرده است. گلی که بکهام در وقت اضافه مقابل یونان به ثمر رساند و حضور انگلستان در جام جهانی کره و ژاپن را قطعیت بخشید، از آن جمله است. جام جهانی ۲۰۰۲ تا زمانی‌که انگلستان به برزیل خورد برای این تیم خوب پیش رفت. در بازی با برزیل، دیوید سیمن نقش انکارناپذیری داشت؛ هرچند که به‌نظر می‌رسد اریکسون هم قابلیت این را نداشت تا مردان خود را در نیمه دوم بازی تهییج کند تا برزیل ۱۰ نفره را شکست دهند. انگلستان به‌دلیل اندیشه‌های دفاعی در یورو ۲۰۰۴ مقابل پرتغال شکست خورد و البته این تیم سال گذشته در بازی مقابل دانمارک و ایرلند شمالی هم باخت. با این همه، رکورد اریکسون بد نیست: ۶۰ بازی، ۳۵ پیروزی، ۱۵ تساوی و ۱۰ شکست. این آمار می‌شود ۷۱ درصد که در تقابل با بابی رابسون با ۶۵ درصد، آمار بهتری است، هر چند که از آمار تری ونه‌بلز با ۷۲ درصد پائین‌تر است. عبارت مورد علاقه اریکسون هست: البته... اما. مثل البته من ترجیح می‌دادم این مسابقه را می‌بردیم اما پیروزی همیشه ممکن نیست. من می‌فهمم که مردم انگلستان چه احساسی دارند. البته، این فوتبال است. یکی از اصلی‌ترین خصوصیات اریکسون این است که شما می‌توانید تمام حرف‌هایش را پیش‌بینی کنید. لوئیز داتی، نویسنده مشهور می‌گوید: اریکسون خیلی سرد به‌نظر می‌رسد. در واقع او ترجیح می‌دهد بیشتر به مسائل جنسی بپردازد. یک‌بار هم جانی ساچت، گوینده تلویزیون گفت: تنها چیزی‌که می‌توانم بگویم، این است که من همیشه می‌دانستم اریکسون دنبال چیزهائی به‌غیر از فوتبال است. به هر تقدیر امروز اریکسون حرف روز فوتبال انگلستان است. او که معمولاً کمتر حرف می‌زند به تازگی گفته انگلستان را قهرمان جهان می‌کند. البته نگرانی از به خدمت نداشتن وین‌رونی می‌تواند تا روز بازی‌ها تداوم پیدا کند، هر چند که انگلستان در حال حاضر بازیکنان خوبی نظیر جرارد، بکهام، کمپل، اشلی کول، جوکول و لمپارد را به خدمت دارد. این بازیکنان می‌توانند سرنوشت بازی‌ها را به نفع خود تغییر دهند. انگلستان در این دوره از رقابت‌ها از آمادگی کافی برای قهرمانی برخوردار است، به شرطی که اریکسون یاد گرفته باشد در رختکن تیم، بازیکنان را به لحاظ انگیزشی تحریک کند. او می‌تواند با خاطره خوشی از انگلستان جدا شود. به هر حال انگلیسی‌ها تا به امروز، بسیار پای او ایستاده‌اند و اکنون نوبت اوست که دین خود را به جزیره‌نشینان ادا کند. فقط تا چند روز دیگر به آغاز همه چیز زمان مانده و بلافاصله همه چیز پایان می‌پذیرد.