رنج سادگی, گنج حرفه ای

۷۵ سال پیش یعنی در ۴ دسامبر ۱۹۳۲ یکی از بزرگترین و مهمترین رقابت های تاریخ فوتبال انجام گرفت برزیل ۲ بر یک اروگوئه را در خارج از خانه شکست داد

۷۵ سال پیش یعنی در ۴ دسامبر ۱۹۳۲ یکی از بزرگترین و مهمترین رقابت های تاریخ فوتبال انجام گرفت. برزیل ۲ بر یک اروگوئه را در خارج از خانه شکست داد. این اتفاق زمانی رخ داد که برزیل به عنوان یکی از غول های فوتبال به جهانیان معرفی گردید. به آن دوران بازگردید، سال .۱۹۳۲ برزیل تیمی استثنایی نبود. این تیم از مجموع ۱۲ دیدار خود در رقابت های کوپا آمه ریکا تنها در ۲ دیدار پیروز میدان لقب گرفت که هر ۲ آنها در دیدارهای خانگی تحقق یافته بود. در سوی دیگر اروگوئه در ۶ دیدار خود پیروز میدان بود اما شهرت این تیم که در سراسر جهان افکنده شده بود به ناگاه از هم پاشید. آسمان آبی، زمین مساعد و هوادارانی پرشور، همه و همه زمینه را برای شروع دیدار برزیل و اروگوئه و قهرمانی آبی پوشان فراهم آورده بود. سوت مسابقه زده شد تا نبرد ۲ تیم آمریکای جنوبی برای فتح جام جهانی آغاز گردد. اروگوئه تیمی بود که مدال طلای رقابت های المپیک ۱۹۲۴ را در کارنامه خود به ثبت رسانیده بود. از طرفی سبک بازی این تیم آنچنان زیبا بود که شاید در آن زمان هیچ یک از تیم های اروپایی تصور آن را هم نمی کردند. به علاوه این تیم ۴ سال بعد نیز بار دیگر مدال طلای المپیک را از آن خود ساخت. ۱۹۲۸ سالی بود که همگان متوجه شدند رقابت های المپیک دیگر گنجایش حجم بالا و هیجان زیاد رقابت های فوتبال را نداشته و باید ترتیبی داده شود که رقابت های فوتبال در مقوله ای دیگر به انجام برسد. از این رو بود که پس از کش و قوس های فراوان تصمیم به برگزاری رقابت های جام جهانی گرفته شد. بازهم این اروگوئه بود که پیش قدم شد و میزبانی نخستین دوره از این رقابت ها را برعهده گرفت و همان طور که از قدرت اول فوتبال آن زمان انتظار می رفت دوباره این تیم با ثبت افتخاری بزرگ، فاتح نخستین دوره از رقابت های جام جهانی لقب گرفت. قهرمانی که ۲ سال قبل از دیدار خاطره انگیز این تیم و برزیل به وقوع پیوست. در واقع ۱۹۳۲ زمانی مناسب برای رویارویی با قهرمان بی چون و چرای فوتبال جهان در آن زمان بود. رویارویی با تیمی که تا آن لحظه تمامی عناوین قهرمانی فوتبال را در کارنامه خود می دید و یکه تاز عرصه فوتبال بود کاری بس مشکل به نظر می رسید البته در این سال اروگوئه از حضور برخی از بزرگان خود مانند اسکارونه و آندراده بی بهره بود اما اوضاع دیگر تغییر کرده بود و این برزیل بود که با نشان دادن صحنه هایی از فوتبال ناب بازیکنانش تک گزینه فتح تاج پادشاهی فوتبال جهان به نظر می رسید. تفاوت فاحش در جمعیت برزیل و اروگوئه مزید بر علت بود. بروز استعدادهای فراوان در بخش های مختلف جامعه برزیل این امکان را به سران تیم ملی این کشور داده بود تا کادری قدرتمند را رهسپار رقابت های جام جهانی نمایند. به این دلیل بود که رقابت برزیل و اروگوئه در سال ۱۹۳۲ بیش از پیش حساس تر گردید. این دیدار و نتایج و حواشی بعدی آن به طور چشمگیری باعث ایجاد تغییر در فوتبال برزیل شد. این رقابت به بازیکنان و ستارگان برزیل فهماند که فوتبال ورزشی انفرادی و صرفاً وابسته به استعدادهای شخصی نیست بلکه کار گروهی و متکی به همکاری کلیه بازیکنان تیم است. ستارگان طلایی پوشان در آن زمان دمینگوئس ده ژوا مدافع ارزشمندی که هنر دفاع کردن را به بسیاری از بازیکنان آموخت و «لئونیداس داسیلوا» مهاجم چابکی که هر ۲ گل پیروزی بخش برزیل مقابل اروگوئه را به ثمر رسانده بودند. هر ۲ بازیکن جوان بودند. این در حالی بود که دومینگوئس دومین بازی و لئونادیس نخستین حضور خود را در تیم ملی تجربه کردند. همچنین هر ۲ ستاره برزیلی در آن زمان از نژاد سیاه پوستان بودند. بازیکنان سیاه پوست در آن زمان پیشرفت چشمگیری در فوتبال برزیل داشتند. نمونه بارز این بازیکنان «ایزابلینو گرادین» بازیکن تیم ملی اروگوئه بود که در زمان برگزاری رقابت های ۱۹۱۹ کوپا آمه ریکا در برزیل توپ می زد اما در سال ۱۹۲۱ «اپیتا پسوآ» رئیس جمهور برزیل با دخالت در امور ورزشی این کشور عنوان کرد بازیکن سیاه پوست دیگر جایی در تیم ملی این کشور نخواهند داشت. پس از آنکه تیم ملی برزیل با درخشش دومینگوئس و لئونادیس توانست فاتح جام جهانی ۱۹۵۸ شد، حذف بازیکنان سیاه پوست بیش از پیش عجیب و سخت به نظر می رسید اما با مطرح شدن بحث نخبه گرایی، محدودیت ها برداشته شد. هنگامی که بحث پول مطرح می شود درها به روی بازیکنان نخبه باز می شود. بدون آنکه به سابقه آنها توجه شود. حرفه ای گرایی در برزیل معرفی شد. هرچند که این بحث از سوی ستارگان تازه به دوران رسیده برزیلی با اعتراض شدید مواجه گردید اما حرفه ای گرایی تأثیر بسزایی در موفقیت های بعدی این تیم برجای گذاشت. باشگاه های اروگوئه نیز در آن زمان به تازگی روی به حرفه ای گرایی آورده بودند. ۲ مهره ارزشمند برزیل نشان داده بودند که از چه تکنیک و مهارت نابی برخوردار بودند. از این رو بود که ۲ باشگاه بزرگ شهر «مونته ویدئو» اروگوئه با ارائه پیشنهاداتی درصدد جذب این ۲ ستاره برزیلی برآمدند. «پنارول» با «لئونادیس» قراردادی به امضا رساند و ناسیونال دیگر تیم پایتخت اروگوئه با دومینگوئس به توافق رسید. این مسأله باعث شد سران فوتبال برزیل به تکاپو افتاده و سعی در نگه داشتن مهره های ارزشمند خود در این کشور داشته باشند. اگر باشگاه ها می خواستند که مهره های ارزشمند خود را حفظ نمایند و می بایست رو به حرفه ای گرایی می آوردند. بنابراین تغییر و تحول شگرفی در مهد استعدادهای ناب فوتبال جهان به وجود آمد. این تغییرات به بازیکنان اجازه می داد که تمام قابلیت های خود را در زمین مسابقه به معرض نمایش بگذارند.باید اذعان داشت که بدون مطرح شدن بحث حرفه ای گرایی هیچ ستاره ای از جمله پله وجود نداشت و این موضوع تنها به بازیکنان سیاه پوست محدود نمی شد. این بحث همچنین به آن معنا بود که بازیکنانی مانند زیکو می توانستند از طریق هنرنمایی در زمین فوتبال جایگاه خود را در جامعه بالا ببرند یا آنکه یک بازیکن از خانواده ای ثروتمندتر مانند کاکا، به جای آنکه پا در جا پای پدر گذارد فوتبال را به عنوان شغل اصلی خود برگزیند و از آن لذت ببرد. نمایش و شکوه بازیکنان برزیلی همچنان ادامه دارد. به علاوه باعث خواهد شد تا آنها با تکرار حادثه ۴ دسامبر ۱۹۳۲ خود را به تنها یکه تاز عرصه فوتبال مبدل سازند