مصر سرزمین رازها

سرزمین مصر ازمرداب دلتای شمالی آن گرفته تامرزهای بایر جنوبی،سرزمینی است که به قول یکی از باستان شناسان معاصر "امکان ندارد بیل خود را در خاک فرو کنیدو چیزی نیابید".
این کشور …

سرزمین مصر ازمرداب دلتای شمالی آن گرفته تامرزهای بایر جنوبی،سرزمینی است که به قول یکی از باستان شناسان معاصر "امکان ندارد بیل خود را در خاک فرو کنیدو چیزی نیابید".

این کشور باچنین گنجینه عظیمی قرنها است افراد کنجکاو را به خود جلب کرده است.در بین این افراد، کسانی بوده اندکه به قصد کسب ثروت،به حفاری پرداخته ودیگرانی که خود را باستان شناس می نامیدند اما بر اساس معیارهای امروزی ،جز مشتی افراد مبتدی نبودند.بدترین اینان ،آن دسته افرادی بودند که به خاطر طمع خویش بیش از آنکه به حال باستان شناسی مفید باشند مضر واقع شدند.آنان برای تخلیه سریع یک گور یا معبد،قرائن با ارزشی را نابود کردندکه چه بسا در حل معما هایی که هنوز هم در مورد این اشیاء وجود دارد کمک می نمود.در بهترین حالت،محققان جز استادان برجسته،عاشقان تاریخ،و خادمین انسانیت نبودند.آنان درهایی را گشودند که میان زمان حال و مصر باستان قرار داشت و به نیابت از سوی همه فریفتگان روزگار باستان،از میان آیینه سحرآمیزی عبور کرده وقدم در سرزمین شگفت انگیز فراعنه گذاشتند.

با توجه به خشکی حاکم بر این سرزمین،نه فقط اشیاء داخل گورها پس از سالها تا حدود زیادی دست نخورده باقی مانده بودندبلکه همراه با آنها اشیاء زیادی یافت شد که اطلاعات زیادی را در مورد تمدن هزاران سال پیش آشکار ساخت.

مصر نه فقط یکی از اولین تمدنهای باستان است بلکه از طولانی ترین قدمت نیز برخوردار می باشد.علت این امر عمدتأ به موقعیت جغرافیایی مصر مربوط می شود.سرزمینی پرت که در میان دو صحرا واقع شده و آن را قادر می ساخت تا بدون تأثیر و نفوذ خارجی،در اطراف دره نیل به شکوفایی دست یابد.این سرزمین سبز وحاصلخیز که فقط از ۳ تا ۲۰ کیلو متر پهنا برخوردار بود،از آبشار نیل در آسوان آغاز شده و پس از پشت سر گذاشتن ۱۰۰۰ کیلو متر،در شمال به دلتای نیل خاتمه پیدا می کردکه در این نقطه رود نیل از طریق آبراههای متعدد به دریای مدیترانه می ریخت.طغیان هر ساله این رود،گلولای قهوه ای تیره رنگی را پیشکش زمینهای کشاورزان می کردکه سبب نظم و ترتیب زندگی گشت. نام باستانی سرزمین مصر "کمت" به معنای سرزمین سیاه و به نعمتی که آب ارزانی می دارد اشاره دارد.

نقطه پایانی تمدن مصر هنگامی است که " سزار اگوستوس " آن را در سال ۳۰ پش از امیلاد فتح کرد و یکی از استانهای امپراطوری روم شد. یادگارهای آن تمدن بزرگ بیرحمانه و به آهستگی در میان شنها از بین رفت. طولی نکشید که زبان مردمان آن نیز به فراموشی سپرد شد.

تا قرنها بعد،مصر باستان به صورت یک فرهنگ تقریباَ خاموش باقی ماند. مسافرین یونای و رومی آن ایام تا قرن نوزدهم، مجذوب آثار تاریخی آن شدند که از دل توده های شنی سر برآورده بودند.اگر چه آنان قادر به خواندن سنگ نوشته های حکاکی شده مرموز و درک معنای آنها نبودند. لشکر کشی ارتش ناپلئون به مصر در سال ۱۷۹۸ بسیاری از گنجینه ها را مکشوف ساخت واین تمدن خفته دوباره بیدار شد.

نویسنده: اعظم اکبریان