خودکُشی بشر

تا به امروز, هیچ اختراعی به اندازه بمب اتمی خطرناک و در عین حال بی استفاده نبوده که بتواند تهدیدی جدّی برای حیات انسان به شمار آید

تا به امروز، هیچ اختراعی به اندازه بمب اتمی خطرناک و در عین حال بی استفاده نبوده که بتواند تهدیدی جدّی برای حیات انسان به شمار آید.

نزدیک به ۷۰ سال پیش، فناوری هسته ای به تسخیر بشر درآمد و به فاصله کمی پس از آن، اولین سلاح هسته ای ساخته شده توسط آمریکا در شهرهای هیروشیما و ناکازاکی استفاده شد. از آن زمان تا کنون، ۵ نوع بمب اتمی (از جمله بمب هسته ای، هیدروژنی، نوترونی، ب ۶۱ و بمب کثیف که پس از انفجار، برای آلوده ساختن محیط زیست، مواد پرتوزا منتشر می کند) ساخته شده اند که هر کدام از آنها می توانند نسلی از بشر را به طور کامل از بین ببرند.

تبعات حاصل از انفجار بمب اتم، آنقدر وحشتناک اند که آثار زیانبار آن تا شعاع ۵۰ کیلومتر همه چیز را به هم می ریزند و تا سال های سال به دلیل نشر تشعشعات رادیو اکتیو، جایی برای حیات بشر باقی نمی گذارند. بر اساس تحقیقات، منطقه انفجاری بمب های هسته ای به پنج قسمت تقسیم می شوند که در قسمت اول آن یعنی "منطقه تبخیر،" حرارت ۳۰۰ میلیون درجه سانتیگرادی، جاندار و غیرجاندار را بخار می کند.

این قدرت نابود کننده جنگ افزارهای هسته ای، آنچنان ترسی در ملل پدید آورد که باعث شد در طول جنگ سرد، قرارداد منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT) در بین چند کشور محدود منعقد شود. مفاد این قرارداد بدین صورت بود که کشورهایی که تا قبل از انعقاد قرارداد به تولید سلاح هسته ای دست زده و آن را آزمایش کرده اند، جزو دسته ای قرار گرفتند که سلاح هسته ای داشته و مابقی هم در دسته کشورهای فاقد سلاح هسته ای قرار گرفتند.

به طور کلی، NPT و مفاد آن، کلیه کشورها را موظف به عدم تحصیل و تولید سلاح هسته ای کرده است. بر اساس مفاد این قرارداد، کشورهای بهره مند از سلاح هسته ای یعنی چین، آمریکا، فرانسه، روسیه و انگلستان، نباید علم تولید سلاح هسته ای را در اختیار کشورهای دیگر قرار دهند و کشورهای فاقد سلاح هسته ای هم نباید هیچ برنامه ای برای تولید و دستیابی به سلاح هسته ای داشته باشند. متأسفانه علیرغم نتایج بسیار نامطلوب استفاده از سلاح های هسته ای، برخی کشورها مفاد NPT را نادیده گرفته و به دنبال ساخت جنگ افزارهای هسته ای برآمده اند. حتی برخی دیگر حاضر به پذیرش این قرارداد نشده اند تا آزادی بیشتری برای تحرکات غیرصلح آمیز خود داشته باشند.

هند، پاکستان و رژیم صهیونیستی، کشورهایی هستند که حاضر به پذیرش مفاد این قرارداد نشده اند. همچنین کره شمالی که پس از اعلام رسمی در اختیار داشتن سلاح هسته ای، مفاد NPT را نقض کرد، از این عهد نامه خارج شده است.

● تبعیض

پیمان NPT، اگر چه به دنبال محدود کردن فعالیت های هسته ای کشورها است، اما بر اساس بند چهارم خود، بیان داشته که کشورهای بهره مند از تکنولوژی هسته ای، باید فناوری استفاده صلح آمیز از این انرژی را در اختیار کشورهای متقاضی قرار دهند. متأسفانه با وجود این بند از معاهده، کشورمان چندین سال است که در مظان اتهامات بین المللی قرار دارد و علیرغم آن که همواره فعالیت های خود را به طور منظم به آژانس بین المللی انرژی گزارش می دهد، اما همیشه با بی مهری کشورهای غربی روبه رو است. بدتر آن که شدت این ناملایمتی ها به گونه ای است که زمینه صدور ۴ قطعنامه تحریمی را توسط شورای امنیت علیه ما فراهم ساخته است. جالب آن که قطعنامه آخر (قطعنامه ۱۹۲۹) که در ژوئن ۲۰۱۰ به تصویب رسیده، درست یک روز پس از اعلام بیانیه تهران - که به ابتکار دو کشور برزیل و ترکیه صورت گرفت و به طور کامل فعالیت های ایران را صلح آمیز نشان می داد - صادر شده و حتی نسبت به ۳ قطعنامه قبلی، تحریم های بیشتری را دربرگرفته است.

● با دشمنی ها چه کنیم؟

پیشنهاد ما علاوه بر بهره گیری از بازارهای منطقه ای مثل اکو، آسه آن، اتحادیه کشورهای عرب و مانند این موارد - که همگی با گسترش روابط اقتصادی و تجاری، توسعه ارتباط سیاسی را فراهم می آورند - استفاده از ابزار دیپلماسی مذاکره از راه های جدید است.

به عنوان نمونه، شورای امنیت علاوه بر اعضای دایم خود، ۱۰ عضو انتخابی و غیردایم دارد که هر سال ۵ عضو جدید جای اعضای قدیمی تر آن را می گیرند. کشورمان می تواند با اعتماد سازی فضای بین الملل در راستای فعالیت های هسته ای خود، رایزنی های لازم را برای عضویت انتخابی در شورای امنیت انجام دهد. یقیناً حضور در شورای امنیت و سایر مجامع جهانی مانند آن، فرصت های خوبی برای به اثبات رسانیدن صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای کشورمان خواهند بود.