جهانی شدن فوتبال را دگرگون ساخته

جهانی شدن فوتبال, حضور ۱۶ مربی خارجی در تیم ها است كه این تعداد تاكنون بی سابقه بوده بدین ترتیب مربی گری تیم های ژاپن و پرتغال را دو برزیلی, تیم استرالیا را یك هلندی و تیم ساحل عاج را یك فرانسوی به عهده دارند

تاكنون این تعداد فوتبالیست، میهن خود را به مقصد جام جهانی ترك نكرده بود. جام جهانی كه سه هفته پیش در آلمان افتتاح شد، گویای این امر است كه اروپا و باشگاه های بزرگش تعداد زیادی از فوتبالیست های جهان را به سوی خود جلب كرده است.بازیكنان تیم ملی هر كشور كه طی یك ماه به مصاف هم می روند معمولاً در زمان عادی در باشگاه های خارجی بازی می كنند. ۲۳ بازیكن منتخب كشورهای ساحل عاج و توگو، همگی عضو باشگاه های خارجی هستند. تیم آمریكای جنوبی نیز از ۲۱ بازیكن برزیلی و ۲۰ آرژانتینی تشكیل شده.در گذشته، بازیكنان، تمام دوره فعالیت ورزشی خود را در كشور متبوع می ماندند و از میهن خود یا حتی منطقه زندگی خود خارج نمی شدند اما اكنون وضع كاملاً تغییر كرده. معروف ترین آنها، میشل پلاتینی است كه مدت های زیادی برای باشگاه یوونتوس بازی كرد و اریك كانتونا، تنها فرانسوی ای بود كه برای انگلیسی ها توپ زد.

در سال ۱۹۹۵ بین جامعه اروپا و ۱۰۱ كشور جهان، موافقتنامه همكاری به امضا رسید كه طی آن رفت و آمد بازیكنان به كشورهای اروپایی آسان شده و به این ترتیب فوتبال در حال تحمیل خود به صورت یك ورزش جهانی به پیش می رود.

میشل پوتو كه یكی از وكلای ورزشكاران است می گوید امروزه باشگاه های اروپا به صورت جهان وطنی درآمده.و پاسكال بونی فس نویسنده كتاب فوتبال و جهانی شدن آن می گوید: طی لیگ قهرمانی كه ۱۷ ماه مه گذشته در فرانسه برگزار شد، در تیم بارسلونا ۴ بازیكن اسپانیایی و در تیم آرسنال فقط ۲ انگلیسی حضور داشتند و مربی هر دو تیم نیز خارجی بودند. با این حال دو مورد را می توان در نظر گرفت؛ اول، اروپا به طرف اروپا كه شامل جذب بازیكنان حرفه ای اروپا در باشگاه های اروپایی می شود و دوم، آفریقا به طرف اروپا كه جلب امیدهای جدید و تازه نفس آفریقایی به سوی اروپا است.

جرالد درفوس نویسنده كتاب راهنمای فوتبال آفریقا می گوید: آفریقا محل پرورش بازیكنان بسیار توانا است در حال حاضر یك هزار بازیكن آفریقایی در تیم های ۵۲ كشور عضو سازمان جهانی فوتبال بازی می كنند و می توان این بازیكنان را در همه تیم های جهان از جمله اندونزی، ایران، ارمنستان و... دید.كشورهای نیجریه، كامرون، غنا و ساحل عاج از مهمترین كشورهای صادركننده فوتبالیست به شمار می روند. عزیمت بازیكنان از كشورشان بیشتر به دلایل اقتصادی صورت می گیرد.

بازیكنانی مانند دیدیه دروگبا، میشل اسین و ساموئل اتوئو ترجیح می دهند كه عضو باشگاه های ثروتمند چلسی یا بارسلونا باشند و از حقوق چند میلیون یورویی بهره ببرند.در مورد تیم های اروپای شرقی، میشل پوتو معتقد است كه حضور این بازیكنان از جمله لهستانی ها در تیم های انگلیس و آلمان بیشتر از فرانسه بوده و در سال ۲۰۰۲ این فكر به وجود آمد كه ممكن است آنها به باشگاه های فرانسه راه پیدا كنند ولی چنین اتفاقی رخ نداد.حضور ۲۱ بازیكن از ۲۳ بازیكن چك و كروات در باشگاه های خارجی گویای این واقعیت است كه بازیكنان اروپای شرقی هم در حال عزیمت از كشور خود هستند.

برزیل نیز با بازیكنان پاطلایی خود باشگاه های اروپایی را قبضه كرده و صدرنشین تیم های جهان محسوب می شود. میشل پوتو می گوید در سال ۲۰۰۲ اكثر این بازیكنان در باشگاه های برزیلی حضور داشتند در حالی كه امسال فقط ۲ بازیكن در این باشگاه ها بازی می كنند چرا كه همه آنها در رویای اسپانیا به سر می برند.

رونالدینیو آقای سال فوتبال جهان در سال ۲۰۰۶ به باشگاه بارسلونا پیوسته و رونالدو و روبرتو كارلوس به عضویت باشگاه رئال مادرید درآمده اند.به نظر میشل پوتو جز آرژانتین و كمتر از آن پاراگوئه هیچ تیمی قادر به برابری با تیم برزیل نیست و تاثیر تیم های مكزیك، كاستاریكا و اكوادور نیز طی بازی ها مشخص خواهد شد.دلیل دیگر جهانی شدن فوتبال، حضور ۱۶ مربی خارجی در تیم ها است كه این تعداد تاكنون بی سابقه بوده. بدین ترتیب مربی گری تیم های ژاپن و پرتغال را دو برزیلی، تیم استرالیا را یك هلندی و تیم ساحل عاج را یك فرانسوی به عهده دارند.

منبع: روزنامه فیگارو

ترجمه:ماریا حاضر مشار