آرسنیک ARSENIC

ترکیب‌های ارسنیکی از زمان‌های بسیار قدیم شناخته شده بود و کاربرد داشتند. سولفید زرد طبیعی (زرنیخ زرد) در دوره هجدهمین سلسله شاهان مصر کاربرد داشت و ارسطو به سولفید سرخ (زرنیخ …

ترکیب‌های ارسنیکی از زمان‌های بسیار قدیم شناخته شده بود و کاربرد داشتند. سولفید زرد طبیعی (زرنیخ زرد) در دوره هجدهمین سلسله شاهان مصر کاربرد داشت و ارسطو به سولفید سرخ (زرنیخ سرخ) دیوسکریدس (قرن اول میلادی) به زرنیخ اشاره کردند.

ارسنیک به‌عنوان عنصر غیرفلزی با نشانه AS، دارای عدد اتمی ۳۳ در گروه VA و دوره چهارم جدول تناوبی جا دارد.

خواص:

فلزی است با جلای قهوه‌ای تیره، نقره‌ای خاکستری شکننده، جامد بلوری که در هوای مرطوب کدر می‌شود. فلزی است فرار که بوئی شبیه بوی سیر از آن شنیده می‌شود.

کاربرد:

با فلزهای دیگر به‌ویژه مس و سرب آلیاژ می‌دهد (ساچمه، صفحات باتری، روپوش کابل‌ها، لاستیک‌های دیگ بخار) شکل بسیار خالص آن در نیم رساناها کاربرد دارد.

آرسنیک - فلز رازی نخستین کسی است که تهیه کردن آرسنیک را به‌صورت خالص شرح داده است رازی آرسنیک را جوهر زرنیخ نامیده و درباره صفت شخصه آن نوشت ”... حتی تا اینکه به جسم سفیدی بدل گردد“ که باید آن را به فلز سفید یا جسم سفید که قابل ذوب شدن است.