پایان خواب های خوش

پیامدهای حذف زودهنگام تیم ملی جوانان

پس از شکست و حذف تیم ملی فوتبال جوانان ایران در همان مرحله نخست رقابت های قهرمانی جوانان آسیا ۲۰۰۸ در شهر دمام عربستان همان طور که از قبل پیش بینی می شد،برخی از طرفین ماجرا رودررو ایستاده و شمشیرها را از رو بسته و مشغول افشاگری علیه یکدیگر شده اند!

مسعود معینی که رئیس کمیته جوانان فدراسیون فوتبال ایران است، مدعی شده است که از ۵۰ روز پیش و مدت کمی مانده تا شروع رقابت های آسیایی عربستان ناگهان اوضاع تیم ملی جوانان به هم ریخته است و وی در بازگشت از سفر اوکراین متوجه شده است که محمد مهدی نبی، دبیر فدراسیون فوتبال ایران در اقدامی که به زعم معینی بی شباهت به کودتا نبوده اداره تیم را در دست گرفته است. به اعتقاد معینی شان و مقام یک دبیر فدراسیون بسیار بالاتر از این است که روی نیمکت تیم ملی جوانان بنشیند، اما نبی نه تنها در پیکارهای اخیر عربستان این کار را صورت داده بلکه این اقدام او به قیمت دور ماندن کریم بوستانی مربی دروازه بان های تیم ملی جوانان از نیمکت و گسیل او به روی سکوها و راهیابی یکی دو چهره نامشخص( که یکی از آنها در امارات به کار ترانسفر بازیکنان مشغول است) به روی نیمکت شده است.

باور معینی این است که این رویداد تمرکز و وحدت را از تیم گرفته و از آن جا که ننادنیکولیچ هم نتوانسته است در مقام سرمربی تیم ملی جوانان تصمیم گیرنده صحیح و دقیقی در قبال وقایع داخل میدان باشد کار به آن جا کشیده شده است که دیدیم. به گفته نبی نناد نیکولیچ هم دیگر مقصر ماجرای حذف جوانان بوده زیرا هم تیم را بد ارنج کرده و هم اشراف و تسلط لازم را بر تیم نداشته و کار به گونه ای از دستش در رفته بود. آواهای مختلف صدای معترضان به حذف اخیر تیم ملی جوانان از جمله آوای امیر حاج رضایی هم که معتقد است تقصیرات نیکولیچ نابخشودنی و کنار گذاشتن او الزامی است اینجا و آن جا شنیده می شود و در حالی که علی کفاشیان رئیس فدراسیون فوتبال ایران و همکارانش یقین داشتند که این تیم نیز مثل تیم نوجوانان به جام جهانی راه خواهد یافت حذف در همان مرحله نخست خواب خوش آنها را بر هم زد. اگر بحث احساسی و برخوردهای لحظه ای را کنار بگذاریم باید متذکر شویم که هوایت نا کامل تیم توسط نیکولیچ غرور تعدادی کم شمار از بازیکنان شاخص تر تیم جوانان که انگار با حضورشان بر سر مسابقات جوانان منت گذاشته بودند، اشتباهات فردی و گروهی که از مسائلی همانند همان غرور و کم توجهی بر می خاست، بداقبالی ها و خوردن توپ ها و شانس هایمان به تیر دروازه رقبا،البته قرار گرفتن در دسته ای سخت و هم گروه شدن با عربستان و ژاپن دست به دست هم داد و حذف زودهنگام تیم جوانان را موجب شد.

● دور از خصلت های تیم نوجوانان

ما تیم خوبی داشتیم و با امثال حاج صفی و مسلمان بازیکنانی را در تیم می دیدیم که در لیگ برتر ایران درخشیده و مهره هایی موثر هم در امثال سپاهان و ذوب آهن بوده اند و با این اوصاف اولین نتیجه ای که باید بگیریم این است که این تیم قوی و صحیح و به شکلی شایسته هدایت نمی شده و به این سبب فرصت ها را از دست داده است. تیم ملی نوجوانان که ذاتا کوشش و توان کمتری از تیم جوانان داشت و مهره هایش در لیگ برتر بازی نمی کردند به لطف یکدلی و دوستی و حضور یک مربی پدرگونه (علی دوستی) بر بالای سرشان در پیکارهای آسیایی اخیر در ازبکستان بسیار بهتر از جوانان ظاهر شد و لابد به یاد دارید که به قهرمانی رسید و به جام جهانی نوجوانان راه یافت. این نشان می دهد که اگر همان فاکتورها در تیم جوانان نیز وجود داشت می شد به رتبه ای بسیار بهتر از آن چه دیدیم در ورزشگاه عربستان هم رسید اما همراهی و یکدلی در آن تیم جایی نداشت و اگر معتقد نباشیم که مربی خارجی تیم در این زمینه نقش اول را داشته بر آورد اشتباهی را صورت داده ایم.

طبق همین باور جای تعجب دارد که چطور معینی به عنوان مسئول اول فوتبال جوانان در فدراسیون متوجه این نقیصه و ضعف های نیکولیچ نشده و یا اگر شده چرا این قدر دیر آن را بیان کرده و اگر اختیاری در این خصوص نداشته چگونه مسئولیت کمیته فوق را قبول کرده زیرااینک یکی از مقصران ماجرا خود اوست. بدون اما و اگر اگر از شانس های گلزنی مان در دیدار با عربستان به درستی سود می جستیم میزبان نمی توانست با یک گل دیر هنگام ما را ۱-۲ ببرد و چنانچه ضربه پنالتی ما در برابر ژاپن گل می شد نتیجه حاصله (۲-۴ به سود رقیب) احتمالا بسیار تغییر می یافت اما ورزش جای اما و اگرها نیست و ما این را به ندرت فهمیده ایم. تنها حقیقت صریح این است که تیم جوانان بد هدایت شد و به این سبب از شانس هایی که به زعم سخت بودن گروهش برای صعود داشت استفاده نکرد و طبعا حذف شد و برای ناظران تشخیص کسانی که در این خصوص کوتاهی داشته اند آن قدرها هم سخت نیست.

وحید رسولی