هر کس غیر از احمدی نژاد

چندی است که رسانه‌های اصلاح‌طلب در راستای یک برنامه حساب شده در صدد ایجاد شکاف در اردوگاه اصولگرایان هستند. به نظر می‌رسد محور این برنامه دولت نهم و شخص رئیس جمهور است. از دید اصلاح‌طلبان توافق بردولت نهم از پتانسیل خوبی برای تفرقه افکنی میان طیف‌های مختلف اصولگرایی برخوردار است. از منظر آنان عدم تعامل موثر دولت نهم با احزاب اصولگرا بخصوص طیف سنتی و ریشه‌دار ومشکلات فعلی در سطح جامعه باعث کاهش محبوبیت او در میان اصولگرایان و افکار عمومی شده است. نگاهی به مصاحبه‌های اختصاصی رسانه‌های منتقد دولت با بزرگان اصولگرا به خوبی این موضوع را آ‌شکار می‌سازد . در این مصاحبه‌ها مصاحبه‌شوندگان دائم در معرض این سوال واقع می‌شوند که آیا از کاندیداتوری آقای احمدی‌نژاد در انتخابات آتی حمایت خواهید کرد؟ پاسخ به این سوال چه مثبت باشد چه منفی برای منتقدان دولت کارکرد تبلیغاتی دارد. اصلاح‌طلبان در این فکر هستند که اگر نمی‌توانند در انتخابات آتی اقبال مردمی را با خود همراه کنند حداقل از پیروزی مجدد دکتر احمدی‌نژاد جلوگیری کنند. هدف اصلی در این سناریو دولت نهم است.

به همین دلیل است که بعضا از پیشنهاد طیف میانه‌رو اصلاح‌طلبان مبتنی بر توافق بر سر یک کاندیداهای معتدل و میانه‌رو مثل دکتر حسن روحانی یا دکتر ولایتی به اصولگرایان سخن به میان می‌آید.اصلاح‌طلبان به خوبی می‌دانند که دولت نهم علی‌رغم همه مشکلاتی که دارد و علی‌رغم همه تخریب‌هایی که علیه او شده است هنوز محبوب بوده و در صورت کاندیداتوری آقای احمدی‌نژاد او رئیس جمهور دهم انقلاب اسلامی خواهد شد. آنان به این نتیجه رسیده‌اند که هیچ یک از کاندیداهای اصلاح‌طلب توان رقابت با احمدی‌نژاد را ندارد. آنان به شدت نگران انتخابات آتی هستند و از این واهمه دارند که چهارسال دیگر حاشیه نشین سیاست ایران باشند. خوشبختانه تلاش رسانه‌های اصلاح‌طلب برای ایجاد شکاف میان اصولگرایان با محوریت دولت نهم به دلیل درک بالای سیاسی عقلانی آنها به نتیجه‌ای نرسیده است. هنوز هیچ یک از بزرگان اصولگرا سخنی از کاندیدایی غیر از احمدی‌نژاد به میان نیاورده و جملگی بر معرفی یک کاندیدای واحد اصرار دارند و شواهد گویای این است که فضای حاکم بر اردوگاه اصولگرایان فضای وحدت بین همه نیروها است.

به نظر می‌رسد یک صدایی اصولگرایان در انتخابات آتی با توجه به شرایط ویژه کشور وموقعیت بین‌المللی خاص ایران مطلوب همه اصولگرایان باشد. اگر چه ممکن است این توقع خیلی آ‌رمانی باشد و در انتخابات ریاست جمهوری دهم شاهد حضور یک کاندیدا با تابلوی اصولگرایی نباشیم اما این توقع کاملا به جا است که جبهه متحد اصولگرایان با یک کاندیدا وارد رقابت شوند و با استفاده از تجربیات گذشته و براساس مبانی و گفتمان اصولگرایی برای رسیدن به یک کاندیدای واحد تلاش کنند. همه تلاش‌های اصلاح‌طلبان برای کنار گذاشتن دولت نهم است و برایشان مهم نیست که به جای احمدی‌نژادچه کسی بر این مسند تکیه خواهد زد هر کسی جز احمدی‌نژاد برای آنان مطلوب است. وضعیت آشفته اردوگاه اصلاح‌طلبان وعدم بازسازی چهره اصلاح‌طلبی در افکار عمومی شکست آنان در انتخابات آتی را قطعی کرده است اما آنان را از این نکته غافل نکرده که اگر نمی‌توانند پیروز شوند اما می‌توانند تبعات شکست را کاهش دهند .اما غافل از این‌ هستند که اوج‌گیری تخریب دولت از سوی گروه‌های جبهه اصلاحات سبب نزدیک‌تر شدن مواضع بدنه اصولگرایی می‌شود ادامه این روند باعث خواهد شد. اصولگرایان منتقد دولت نیز بر اساس یک قاعده طبیعی برای دفاع از دولت طی ماه‌های آینده به صحنه آیند.