زعیم امت

علی (ع ) که بود جهان تنگ بهر جولانش
نبود خندق و خیبر مجال میدانش
خدا چو دفتر فضلش به دست عشق آراست
ز نام عالی خود برگزید عنوانش
نشان قدرت خود را نهاد بر دستش
فروغ جلوه خود نقش زد …

علی (ع ) که بود جهان تنگ بهر جولانش

نبود خندق و خیبر مجال میدانش

خدا چو دفتر فضلش به دست عشق آراست

ز نام عالی خود برگزید عنوانش

نشان قدرت خود را نهاد بر دستش

فروغ جلوه خود نقش زد به چشمانش

چو بحر ژرف پر از گوهر گران علمش

چون کوه سر به فلک برکشیده ایمانش

خم غدیر و شراب طهور در دستش

دلا چه بهتر از اینت بگیر دامانش

جز او که بود سزای زعامت امت

خدای را که پیمبر گرفت پیمانش

به جز علی (ع ) نشناسد به جای پیغمبر

هر آنکه آگه و آزاده است وجدانش

علی (ع ) که خلق خدا اگر چه دوست یا دشمن

به روز داد و دهش بوده اند یکسانش

خدای داند و پیغمبر اینکه قدرش چیست

تبارک الله از این آشکار پنهانش

بلی که مهر علی (ع ) ایمن است از آفات

مرید نوح چه پروا بود ز طوفانش

بجز ولایت او هر چه بود ضایع شد

دریغ عمر گرامی که نیست تاوانش

چه نعمتی است خدایا ولایت مولا

مباد آنکه به غفلت کنیم کفرانش

مگر ز باغ ولایت « چمن » گلی بویید

که تحفه برد صبا برگی از گلستانش

محمد رضایاسری