سفینه فضایی آرسنال در اشبرتون

یکی از نگرانی های دائمی آرسنال, درآمدهای کلان منچستریونایتد بوده است اولدترافورد با داشتن ظرفیتی معادل ۷۶ هزار نفر موجب شده منچستر در میان ثروتمندترین باشگاه های دنیا قرار بگیرد

اگر شما مطبوعات ورزشی خصوصاً مطبوعات فوتبالی را مطالعه کرده باشید شاید فکر کنید تنها تفاوت میان هایبری استادیوم قدیمی آرسنال و استادیوم امارات جدید توپچی ها در ظرفیت و فضای بزرگتر آن باشد. هایبری ۳۸ هزار نفر ظرفیت داشت این در حالی است که استادیوم امارات اکنون ۶۰ هزار نفر ظرفیت دارد. با وجود این داستان این دو استادیوم بسیار متفاوت تر از آن چیزی است که ما تصور می کنیم. استادیوم امارات گران ترین ورزشگاهی است که توسط یک باشگاه انگلیسی در فوتبال مدرن ساخته شده است.

ارزان ترین بلیت های فصل آرسنال (بازی هایی که این تیم در امارات انجام خواهد داد) برای هر نفر ۸۸۵ پوند است و گران ترین این بلیت ها برای کل فصل برای هر نفر ۶۵ هزار پوند تمام خواهد شد که این مساله از یک طرف نشان دهنده محبوبیت لیگ برتر و از سوی دیگر نشانگر حکومت دنیای تجارت بر لیگ برتر است.

البته هایبری هم در نوع خودش نشانه برجسته یی از توسعه فوتبال بود. اتاق های مرمرین این استادیوم نشان از غنای معماری این استادیوم داشت. هربرت چپمن یکی از بزرگترین مربیان تاریخ آرسنال در دهه ۳۰، پنج عنوان قهرمانی در لیگ را برای توپچی ها به ارمغان آورد و انقلابی در تمرینات، رابطه با رسانه ها و تغذیه این تیم ایجاد کرد. اما مشهورترین انقلاب او در سال ۱۹۳۲ به وقوع پیوست. او یک ایستگاه زیرزمینی را که جیلسپی رور نام داشت و در نزدیکی هایبری واقع بود به آرسنال تغییر نام داد.

اما این مساله با آنچه که امروز در آرسنال اتفاق می افتد کاملاً در تضاد است. امروز آرسنال حتی حق گذاردن نامش بر روی زمین و استادیوم خودش را ندارد. آنها برای تامین هزینه های ساخت استادیوم جدیدشان ۲۶۰ میلیون پوند زیر بار قرض رفتند و این مساله موجب شد برای تامین بدهی هایشان حق نام ورزشگاه خود را به یک شرکت هواپیمایی بفروشند و بدین ترتیب نام استادیوم جدید آنها «امارات» لقب گرفت. نقل مکان آرسنال از هایبری به امارات تنها جنبه اقتصادی و مالی داشت.

آنها در هایبری نمی توانستند تمامی طرفداران خود را راضی نگه دارند و با فروش کل بلیت های یک فصل با مشکل عدیده یی روبه رو بودند و این مساله مشکلات مالی بسیاری را برای این تیم ایجاد کرده بود و تنها هوش و تدبیر آرسن ونگر بوده که توانسته این تیم را سرپا نگه دارد. او با پیدا کردن بازیکنانی بی نام و نشان و تبدیل کردن آنها به یک ستاره و فروش آنها به قیمت قابل ملاحظه توانسته از سال ۱۹۹۸ تاکنون آرسنال را همیشه در بین تیم های مدعی حفظ کند.

● نگرانی های مالی

یکی از نگرانی های دائمی آرسنال، درآمدهای کلان منچستریونایتد بوده است. اولدترافورد با داشتن ظرفیتی معادل ۷۶ هزار نفر موجب شده منچستر در میان ثروتمندترین باشگاه های دنیا قرار بگیرد. در سال ۲۰۰۴ - ۲۰۰۳ درآمدهای فوتبالی منچستر ۱۶۹ میلیون پوند بوده در حالی که سهم آرسنال تنها ۱۱۵ میلیون پوند بوده است که بیشتر این تفاوت از تفاوت در فروش بلیت های مسابقه حاصل شده. آرسنال از فروش بلیت های مسابقه تنها ۳۳ میلیون پوند درآمد داشته این در حالی است که این رقم برای منچستر ۶۱ میلیون پوند است.

در حدود یک دهه پیش بود که آرسنال تصمیم گرفت ورزشگاهش را توسعه ببخشد. اما برنامه های ابتدایی آنها که در سال ۱۹۹۷ اعلام شد بسیار خام و بی اساس بود. آرسنال که قصد داشت ظرفیت هایبری را به ۴۸ هزار نفر برساند تصمیم به بازسازی جایگاه تماشاگران گرفت البته آنها برای این بازسازی مجبور بودند ۲۵ خانه اطراف ورزشگاه را تخریب کنند. اما این برنامه با مخالفت های همه جانبه یی روبه رو شد و مقامات آرسنال هم از تصمیم خود صرف نظر کردند. مقامات آرسنال سپس تصمیم گرفتند یک استادیوم جدید را در اشبرتون گورو در حدود یک مایلی هایبری بنا کنند.

آرسنال برای دریافت مجوز این کار مجبور بود ۴۰ میلیون پوند برای ساخت یک مرکز بازیافت که در نزدیکی محل استادیوم جدیدشان واقع شده بود، بپردازد. این باشگاه در نظر داشت بخشی از هزینه های استادیوم جدید را با تبدیل هایبری به آپارتمان های لوکس تامین کند. آرسنال همچنین تعهد داد برای بهبود دو شبکه حمل ونقل محلی۶/۷ میلیون پوند بپردازد.

این بار در طرح آرسنال هیچ تخریبی در کار نبود و هیچ فردی لازم نبود از خانه اش بیرون رانده شود. اما یک منطقه صنعتی در اشبرتون گورو تخریب شد، در این هنگام شورای شهر لندن به این بخش صنعتی قول داد آرسنال غرامت کافی را به آنها پرداخت خواهد کرد.

اما تاریک ترین بخش ساخت این استادیوم زمانی شکل گرفت که معلوم شد شورای شهر هیچ ضمانتی برای تعهداتش ندارد و این مساله باعث شد که آن شهرک صنعتی اشبرتون گورو تنها به بخش اندکی از مال از دست رفته اش برسد. پس از ۶ هفته بررسی و تحقیق روپرت گرانتام بازرس این طرح اعلام کرد آرسنال نخواهد توانست پروژه های محلی اش را عملی سازد. وی اعلام کرد طرح آرسنال تنها منافع خصوصی این باشگاه را تامین خواهد کرد و هیچ نفعی برای مردم محلی نخواهد داشت.

بنا به گفته گرانتام ساخت ورزشگاه جدید بحرانی اجتماعی - اقتصادی را برای منطقه دربرداشته به طوری که مردم فقیر مجبور شده اند در جاده های اطراف کارخانه بازیافت سکنی گزیده و افراد پولدار هم از آپارتمان های لوکس ساخته شده در هایبری استفاده کنند، البته جان پرسکات معاون نخست وزیر هیچ توجه یی به توصیه های گرانتام نکرد و ساخت ورزشگاه جدید آرسنال آغاز شد. در شرایطی که ویمبلی جدید هنوز به بهره برداری نرسیده است آرسنال در فصل ۲۰۰۷ - ۲۰۰۶ کارش را در استادیوم امارات آغاز کرده است. آرسنالی ها از حضور در ورزشگاه مدرن خود بسیار خوشحال و راضی هستند.

کیت ادلمن مدیر اجرایی آرسنال از درآمدی که در این فصل و فصل های آتی نصیب تیمش خواهد شد بسیار خوشحال است. اما مردم محلی از ساخت این ورزشگاه به هیچ وجه راضی نیستند. استادیوم امارات اکنون به نوعی بر تمامی این منطقه احاطه یافته است. این ورزشگاه مثل یک سفینه فضایی از یک سیاره دیگر در منطقه خودنمایی می کند.

مردم محلی همچنین از قول هایی که پیش از ساخت این مجموعه داده شد اما هرگز عملی نشد هم بسیار عصبانی هستند. آرسنال به هیچ یک از تعهداتش عمل نکرد. بهبود دو ایستگاه حمل و نقل محلی هرگز عملی نشد. آرسنال که قول داده بود یک مجموعه ورزشی جدید در این منطقه بسازد پس از دریافت مجوزش این قولش را هم به فراموشی سپرد. البته هیچ کدام از این مسائل دقیقاً تقصیر آرسنال نیست آنها همان کارهایی را انجام دادند که از آنها خواسته شده بود و فقط برخی از قول هایشان را فراموش کردند. در هر حال آنچه مسلم است استادیوم جدید آرسنال تنها منافع این باشگاه را تامین کرده و این همان چیزی است که باشگاه های امروزی بدان توجه دارند.

ترجمه: میناشرفی