دلایل ابقای «لوییس فیگو» ی مشهور در سن سیرو

پس از جدایی دیوید بکام و پیوستن این ستاره مصدوم انگلیسی به تیم گالکسی لس آنجلس آمریکا, کم مانده بود فوتبال اروپا ستاره دیگری را نیز از دست بدهد, زیرا لوییس فیگوی پرتغالی نیز توافق کرده بود که از اینترمیلان برود و عضو الاتحاد عربستان شود

پس از جدایی دیوید بکام و پیوستن این ستاره مصدوم انگلیسی به تیم گالکسی لس آنجلس آمریکا، کم مانده بود فوتبال اروپا ستاره دیگری را نیز از دست بدهد، زیرا لوییس فیگوی پرتغالی نیز توافق کرده بود که از اینترمیلان برود و عضو الاتحاد عربستان شود اما هر چه بود «فیگو»ی ۳۵ ساله از این کار منصرف شد و در سن سیرو ماندنی گشته است تا امسال به اینترمیلان در راه کسب نخستین عنوان اولی اش در جام قهرمانی باشگاه های اروپا از ۱۹۶۵ به بعد یاری برساند و بکوشد در رقابتی اول شود که به زعم فیگو مهم ترین مسابقه فوتبال در سطح اروپا است و رقیب ندارد.

فیگو که سابقه بازی در بارسلونا و رئال مادرید را هم دارد و از دو سال و اندی پیش در خدمت اینتر است، در اواخر تابستان ۲۰۰۷ می گوید: «معتقدم هر ابزاری که برای کسب قهرمانی در این مسابقات بدان نیاز است، نزد ما وجود دارد، اما به رسم معمول این پیکارها به مقداری شانس هم برای رسیدن به هدف نیازمندیم و اقبال مساعد چیزی است که بدون آن امکان ندارد به مقصودتان دست یابید.

هر چه هست ما مصمم هستیم هر چیزی را که لازم است انجام بدهیم و جام و افتخاری مهم را نصیب باشگاه کنیم. جام قهرمانان باشگاه های اروپا می تواند چنین چیزی باشد و فتح آن همیشه بسیار دشوار است و همین مسأله بر ارزش دستیابی به آن می افزاید. تعداد تیم های قوی و مدعی در این جام زیاد است و کیفیت کارشان نیز بالا است. بنابراین ما نیز باید در اینتر بر کار و تلاش مان بیفزاییم و حتماً موفق باشیم زیرا اینتر تیمی است که همیشه به کسب موفقیت های تازه و بزرگ نیاز دارد.»

● حرف همگان

به گفته فیگو، رؤیای فتح جام قهرمانان و محبتی که سایر مردان باشگاه به عنوان اعضای خانواده اینتر به وی داشتند دلایل اصلی بود که او را تشویق به نادیده گرفتن سفرش به عربستان و ماندن در میلان کردند. این چنین بود که ماسیمو موراتی مالک باشگاه اینتر از وی خواست که تغییر عقیده بدهد و در سن سیرو بماند. با این حال موراتی هفته ها پس از تحقق این رویداد حاضر نیست این مسأله را فقط به خودش نسبت بدهد و صرفاً می گوید: «ماندن فیگو به مثابه این است که انگار یک بازیکن جدید را استخدام کرده باشیم.

اگر او می رفت، می بایست حداقل دو بازیکن جدید را می گرفتیم تا پرکردن جای وی امکانپذیر باشد. اگر هم من روی ماندن فیگو اصرار داشتم، به واقع تجلی خواست تمامی اعضای تیم بود و من حرفی را زدم که سایر نفرات باشگاه نیز به همان می اندیشیدند و این چیزی بود که هواداران تیم نیز می خواستند. به واقع هر کس که مرتبط با اینتر بوده است، می خواست او در این باشگاه بماند. او آدمی است که همگان به وی ارج می گذارند و ازطرف دیگر قادر است در این باشگاه آینده ای طولانی تر هم داشته باشد.

او کسی است که می تواند به عنوان سفیر بین الملل اینتر و مسئول بسط روابط باشگاه با جهانیان کار کند و به سبب شهرت زیادی که در سطح جهان دارد و کاملاً شناخته شده است، مردم هم او را تحویل می گیرند و وی را این راستا مورد پذیرش و همراهی خویش قرار می دهند. کسی که به عنوان سفیر حسن نیت یا نماینده بین الملل یک باشگاه انتخاب می شود، باید مثل فیگو در سطح جهان معروف باشد و حاشیه هایش کم باشد و برعکس فردی سالم وپرکار و متمرکز بر وظایف اش شناخته شود.

این چیزی است که در مورد فیگو صدق می کند و او می تواند نماینده ارشد ما در روابط بین الملل باشد. این چیزی است که من در ارتباط با فیگو در ذهن دارم و به طور مستقیم با او صحبت نیز کرده و از وی خواسته ام که در این خصوص فکر کند و پس از بازنشسته شدن به عنوان یک بازیگر این کار را بپذیرد زیرا هر دو طرف بهره های آن را خواهند برد.»

● بدون کمک دادگاه

فیگو در تابستان ۲۰۰۵ و پس از ۵ سال بازی در رئال مادرید چمدان ها را بست و راهی سن سیرو شد. از آخرین قهرمانی اینتر در کالچو که به سال ۱۹۸۹ به دست آمده بود،

سال ها می گذشت و هواداران این تیم حسرت سال ها قهرمان نشدن و دور ماندن از اسکودتو را در دل داشتند. در ۲ سال حضور فیگو، اینتر ۲ بار متوالی به این افتخار رسیده، اما اولی (در سال ۲۰۰۶) محصول حکم دادگاه و پس از مطرح شدن تقلب های یوونتوس قهرمان حقیقی لیگ بود که موجب شد این عنوان از تیم تورینی ستانده و به نراتزوری اهدا شود.

اما اگر این فقط حکم دادگاه بود و در میدان عمل و در جریان مسابقه ها به دست نیامده بود، درعوض قهرمانی فصل پیش در میدان رقابت و بدون کمک هیچ دادگاهی حاصل آمد و محصول برتری عظیمی بود که آبی و سیاه های شهر میلان بر رقبا داشتند و به عنوان مثال از رم که دوم شد، ۲۲ امتیاز بیشتر اندوختند و فقط یک بار باختند و ۹۷ امتیاز کسب کردند که یک رکورد جدید برای «سری A» بود.

● تا حدی مبهم

شاید هم این از خوش اقبالی فیگو بوده باشد، زیرا در عصری جذب اینتر شده که این تیم پس از سال ها رکود دوباره قدرتمند شده و فتح ۲ دوره از ۳ دوره اخیر جام حذفی ایتالیا و سوپرجام ۲۰۰۶ ایتالیا نیز سندی بر آن است.

برای خود فیگو نیز این مسأله ای غیرقابل تحلیل و تا حدی مبهم است. او که درخشش اش را از اوایل دهه ۱۹۹۰ در اسپورتینگ لیسبون پرتغال شروع کرد و پس از انجام ۱۲۷ بازی ملی برای پرتغال در این سطح بازنشسته شد، می گوید: «من به دقت نمی دانم که قبل از آمدن من در اینتر چه می گذشته است و در نتیجه از تحلیل و فهم این که چرا تیم در آن سال های طولانی جامی را نمی برده است، معذور و ناتوانم.

من فقط این را می دانم که از خوش اقبالی من، آمدنم مقارن با شروع دوره ای تازه و موفق در اینتر بوده است. البته این جام ها و موفقیت ها محصول کار و تلاش شدیدمان بوده است. تعداد جام های فتح شده ما در ۳ سال اخیر زیاد و نشانگر اهمیت و توفیق کار ما بوده است. هواداران اینتر سال ها بود که در انتظار و آرزوی این موفقیت ها به سر می بردند و در نتیجه مسرورم که ما این نوار ناکامی ها را قطع و توفیق ها را شروع کردیم».

● کاری بسیار سخت

اینتر پس از صعود از گروهش در جام قهرمانان باشگاه های اروپا در فصل گذشته، در نخستین مرحله حذفی در پیکارهایی جنجالی و پرحرف و حدیث مغلوب والنسیای اسپانیا و به دست این تیم حذف شد و بنابراین بدیهی است که هدف تیم در فصل جاری فراتر رفتن از آن حد و مرز و عبور از مراحل مختلف حذفی مسابقه ها و رسیدن به فینال باشد.

فیگو که یک بار توپ طلای اروپا را برده و در سال ۲۰۰۱ از سوی فیفا به عنوان مرد سال فوتبال جهان نیز انتخاب شد، می گوید: «قهرمان شدن در لیگ داخلی و جام باشگاه های اروپا در آن واحد و در یک فصل، این روزها در دنیای فوتبال کاری بسیار سخت است و در نتیجه ما که فصل پیش نگاه مان بیشتر متمرکز بر اسکودتو بود، از صحنه اروپایی باز ماندیم. با این حال در این فصل از نو سازماندهی شده ایم و فکر می کنم برای یورشی مؤثر و تازه به سمت جام قهرمانان مهیاتر از مرتبه قبلی باشیم. این به واقع رؤیایی است که همه ما در سن سیرو داریم.»

شروع لرزان اینتر در فصل جدید و بویژه شکست بحث برانگیز ۰-۵ در برابر بارسلونا در مسابقه ای دوستانه تردیدهایی را نسبت به اینتر ایجاد و این سؤال را به وجود آورده است که آیا نراتزوری به رغم حضور امثال فیگو، کرسپو، ویه را، کامبیاسو، سولاری، کوردوبا، کروز، خولیو سزار و همچنین اضافه شدن چیووی رومانیایی و سوازوی هندوراسی به ترکیب تیم و البته مربیگری روبرتو مانچینی برای پایان دادن به ۴۳ سال قهرمان نشدنش در باشگاه های قاره سبز، هنوز قدری ناپخته و ناهماهنگ نیست؟!

● یک تدبیر

جواب این سؤال مشخص نیست اما به نظر می رسد یکی از طرح ها و برنامه های مانچو برای فصل تازه و در جهت حل مشکل فوق و یافتن پاسخی بر آن کم کردن از بازی های فیگو در لیگ داخلی (مشتمل بر مجموعاً ۶۴ مسابقه در ۲ فصل گذشته) و متمرکز ساختن بیشتر وی بر جام قهرمانان قاره باشد و در آن صورت، تجربه اروپایی وی برای عبور دادن تیم از موانع و مشکلات و رقبای قوی به کار خواهد آمد. در آن صورت شاید فیگو هم پس از تک قهرمانی اش در جام باشگاه های اروپا (۲۰۰۲ در معیت رئال مادرید) یک بار دیگر طعم موفقیت در این جام را بچشد و چیزی را که از دلایل اصلی ابقای خود در اینتر می انگارد تحقق یافته ببیند.

وصال روحانی ‎

منبع: Daily Mail