قیمت های نجومی, قراردادهای صوری

در مطرح ترین لیگ های اروپایی هیچ مذاکره پنهانی بین باشگاه و بازیکن و یا مدیر برنامه او انجام نمی گیرد به علاوه که حتی پیش از عقد قرارداد مبلغ قرارداد و دستمزد هفتگی بازیکن اعلام می شود و از آن مهم تر ارقام مذکور آن قدر معتبر هستند که هرگز تکذیب نمی شوند

رییس سازمان لیگ برتر اعلام کرد که باشگاه های لیگ برتری تا ۱۰ تیر ماه فرصت خواهند داشت تا مدارک خود را کامل و سپس ثبت شرکت کرده و اساسنامه هایشان را به شرکت های ورزشی - تجاری تغییر دهند. با توجه به تاکید کنفدراسیون فوتبال آسیا مبنی بر رعایت حق پخش تلویزیونی و ثبت باشگاه ها به صورت شرکت عزیز محمدی با ارسال نامه ای به تیم های لیگ برتر خواستار عمل به این خواسته AFC شده است. چرا که اگر فوتبال ایران به دنبال افزایش سهمیه های لیگ قهرمانان آسیا است می بایست به قوانین این نهاد بین المللی جامه عمل بپوشاند تا شاید امید به داشتن ۴ سهمیه برای ایران محقق شود. نکته جالب اینجاست که حتی رییس سازمان لیگ نیز احتمال سهل انگاری باشگاه ها را دور از انتظار ندانسته و به همین دلیل است که به مهلتی که AFC تا ۱۰ مهر به ایران داده است اکتفا نکرده و آخرین فرصت را ۱۰ تیر اعلام کرد تا زمانی هم برای رفع و رجوع نقایص و کم کاری های احتمالی باشد.

محمدی همچنین خبر از آ غاز فصل نقل و انتقالات از ۲۸ خرداد و ادامه یافتن آن تا ۷ مرداد را می دهد. این در حالی است که قهرمان جام حذفی امروز و در دیدار برگشت فینال جام حذفی مشخص می گردد. با شروع این فصل تب و تاب خاصی بین مدیران باشگاه ها برای جذب بازیکنان مدنظر مربیان خود بالا می رود اما حال سوال اینجاست که آیا می توان شباهت معقولی بین نقل و انتقالات بازیکنان ایرانی و اروپایی یافت؟

در مطرح ترین لیگ های اروپایی هیچ مذاکره پنهانی بین باشگاه و بازیکن و یا مدیر برنامه او انجام نمی گیرد به علاوه که حتی پیش از عقد قرارداد مبلغ قرارداد و دستمزد هفتگی بازیکن اعلام می شود و از آن مهم تر ارقام مذکور آن قدر معتبر هستند که هرگز تکذیب نمی شوند. حال سری به انتقال بازیکنان داخلی بزنیم. در فوتبال به اصطلاح حرفه ای ما ابتدا مذاکرات پنهانی با بازیکن مورد نظر آغاز می شود و وقتی خبری از آن در نشریات منتشر می شود بلافاصله از سوی باشگاه و بازیکن تکذیب می گردد و حتی انگشت اتهام به سمت مطبوعات نشانه می رود و سپس نوبت به بازار گرمی بازیکن می رسد که با ادعای داشتن چند پیشنهاد از تیم های عربی و اروپایی نرخ خود را بالا می برد تا رسیدن به رقم های نجومی ادامه پیدا می کند. ولی مسوولان تیم همچنان در به خدمت گرفتن او پافشاری می کنند تا جایی که باشگاه مجبور به پذیرفتن رقم نجومی شده و بازیکن به تیم ملحق می شود. با عقد قرارداد داخلی انتقال بازیکن وارد و فاز جدیدی می شود که در نوع خود منحصر به فرد است. زمانی که نوبت به ثبت قرارداد در هیات فوتبال می رسد شاهد تنزل قیمت ها از ۴۰۰ -۵۰۰ میلیون تومان به زیر صد میلیون هستیم که تعجب همگان را برمی انگیزد. در این مرحله یک قرارداد صوری در هیات فوتبال به ثبت می رسد که رقم مندرج با رقم واقعی فاصله ای بسیار دارد تا بازیکن وباشگاه هر دو از دادن مالیات شانه خالی کنند.

اگرچه فدراسیون فوتبال در چند مرحله در پی تعیین سقفی برای قراردادهای بازیکنان لیگ برتری بود تا از دلال بازی های همیشگی جلوگیری شود ولی تا به امروز چنین امری محقق نشده و همچنان نظاره گر بالا رفتن قیمت ها هستیم. باید به این موضوع توجه داشت که احتمالا فدراسیون هرگز نخواهد توانست این طرح را عملی سازد چرا که طبق آیین نامه لیگ برتر مبلغ قرارداد یک موضوع محرمانه بین بازیکن و باشگاه است که دو طرف می توانند از افشای آن سرباز زنند. در حالی که مطرح ترین بازیکنان جهان هم حق چنین کاری را ندارند. از طرفی اتحادیه فوتبال در ایران که در لیگ های اروپایی از جمله لیگ جزیره حرف اول را می زند و به عنوان نهادی تاثیرگذار فعال است هرگز نتوانسته جایگاهش در لیگ برتر را پیدا کند و به موجب آن نقشی در ثبت قراردادها ندارد.

با این تفاسیر تنها تیم های دولتی هستند که ضرر می کنند و کسی نیز جوابگو نیست چرا که تیم های صنعتی به هیچ وجه با کمبود بودجه مواجه نیستند و قراردادهای نجومی نیز تاثیری در منابع مالی آنها ندارد .همین رقم های کاذب که توسط چند باشگاه صنعتی ایجاد می شوند دو تیم پرطرفدار و مردمی استقلال و پرسپولیس را حتی در خریدهای ارزان هم عاجز می کند. حال آن که این دو تیم باید براساس بودجه دولتی خود تیم را ببندند، آن هم به گونه ای که انتظار هواداران که کمتر از قهرمانی نیست را هم برآورده کنند. با این اوضاع قرمزها و آبی های تهران چگونه می توانند رقابت سالمی با تیم های صنعتی داشته باشند در حالی بار سنگین چند میلیارد بدهی را نیز به دوش می کشند.

در این صورت است که فصل نقل و انتقالات که در تمامی لیگ ها به معنای رقابت تیم ها پیش از آغاز فصل جدید است به محلی برای پر شدن جیب دلالان تبدیل می شود و خریدهای یک تیم به ۳۰۰ یا ۴۰۰ میلیون هم نرسد و دیگری یکی دو میلیارد صرف خرید چند بازیکن کند. با شروع فصل نیز در صورت بروز اختلاف بین باشگاه و بازیکن، باشگاه مسوولیتی نمی پذیرد و مبلغ توافق شده را پرداخت نمی کند اما بازیکن دستش به جایی نمی رسد چرا که مبلغ قرارداد رسمی او بسیار کمتر از رقم واقعی است.

اینها مشکلات لیگی است که لقب برتر را یدک می کشد و در تلاش است با تمامی نواقصی که دارد رضایت AFC را جلب کند و حداکثر سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را کسب کند.

شیوا نوروزی