بوندس لیگا و نمادهای ماندگار

گاهی اوقات سمبل تیم ها در تضاد با آرمان ها و ایده های یک باشگاه است مسلماً نمی توان بین سخت کوشی زنبور عسل و حاضری خوری باشگاه متمولی مانند دورتموند ارتباط خاصی پیدا کرد درست مانند داستان دکتر جکیل و مستر هاید

گاهی اوقات سمبل تیم ها در تضاد با آرمان ها و ایده های یک باشگاه است. مسلماً نمی توان بین سخت کوشی زنبور عسل و حاضری خوری باشگاه متمولی مانند دورتموند ارتباط خاصی پیدا کرد؛ درست مانند داستان دکتر جکیل و مستر هاید.

جکیل و هاید درواقع یک نفر هستند با دو چهره متفاوت.اعتراف می کنم مطلب چندان مناسبی نخواهم نوشت اما مطمئنم کسی پیدا خواهد شد که این مطلب را بخواند ؛ مثلاً یکی از هواداران بیله فلد! از هم اکنون صادقانه ترین عذرخواهی های مرا بپذیرید چون می خواهم درباره «ارنست میدن دروپا» و بدبیاری های او و شاگردانش صحبت کنم. البته قصد من سرزنش و عیب جویی نیست. هنوز هم دریغ و افسوس باخت ۸ بر یک بیله فلد مقابل «برمن» را می خورم و به خود می گویم چرا باید تا این حد عملکرد ضعیفی داشته باشیم. زمان زیادی را به تفکر و تعمق پرداختم و دریافتم نباید درباره بایرن مونیخ و «آمار» بعضی از باخت های شرم آور برخی تیم ها صحبت کنم چون برایم دردسر آفرین می شود.

می دانید که «زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد» نه! بهتر است درباره شانس بگویم. وای خدا! از شانس متنفرم. بله می خواهم یک استثنای دیگر هم برای نماد تیم کلن قائل شوم و چون یک هوادار واقعی هستم. این باشگاه در سال ۱۹۵۰ در یکی از تالارهای هری ویلیامز انگلیسی جشن سالانه خود را برگزار کرد و از آن پس در یک مسیر دیگر قرار گرفت.«کارولان آلتوف» همسر آلمانی «ویلیامز» که در آن جشن حضور داشت به مدیرعامل کلن سمبل باشگاه را اهدا کرد پس در آن شب آنها حیوان خانگی خود را به کلیسای «بابتیست ها» بردند و از آن پس بز به عنوان نماد باشگاه معرفی شد! آن شب هیچ کس از اهدای چنین هدیه ای از سوی همسر «ویلیامز» ناراحت نشد چرا که او در واقع تاریخ باشگاه را ورق زد. کلن به وسیله «هانس ویل» که به دلیل یک مسمومیت مشکوک درگذشت، اداره می شد.

البته باید بگویم مرگ او در همان سالی که «کارولا آلتوف» هدیه معروف خود را اهدا کرد، اتفاق افتاد در سال ۱۹۵۳ «فرانتس کرمر» رئیس باشگاه دستور داد تصویر آن بز بر روی تمامی مدال ها و عنوان باشگاه نقش ببندد.

در ابتدا آن بز اهمیت زیادی داشت و حتی با گذشت سال ها ارزش بیشتری هم یافت. بله، احمقانه به نظر می رسد. این طور نیست؟ می گویند رئیس باشگاه کلن اصلاً بازی ها را تماشا نمی کرد اما الان باید به سراغ بقیه رفت... فوریه سال گذشته، وردربرمن از بچه های مدرسه ای (ابتدایی) درخواست کرد درباره موضوع شانس انشا بنویسند. چرا که اکثر تیم های بوندس لیگا بازی های خود را با استفاده از این فاکتور می برند. آیا آن به معنی این نیست که هر کسی مجبور است برای خود نردبانی برای ترقی بیابد؟

گاو نماد بیله فلد، گزار وحشی نماد کارلسروهه و سوسک سمبل آخن است. تنها چیزی که در همه جا پیدا می شود، زنبور نام دارد. شاید به این خاطر است که سبزپوشان برمن هیچ وقت به دنبال شانس نبوده اند. در تیم قهرمان سال ۲۰۰۴ فوتبال آلمان، «آرنولد پیکوشوتز» بازیکن اسطوره ای دهه های ۵۰ و ۶۰ باشگاه تقدیس می شود.

«وردر» یک مرغ را به عنوان نماد خود برگزیدند و من هیچ وقت متوجه نشدم نام وردربرمن از کجا می آید! بین اسم جوزپه وردی شاعر ایتالیایی و آوازهای مرغ، مرغی که نماد وردربرمن است، چه ارتباطی پیدا می کنید؟ هیچگاه نه اسم پیکو و نه اسم «وردی» مورد پسند مردم قرار نگرفت و سران باشگاه هم اعتراف می کنند مرغ نتوانسته همای سعادت باشگاه باشد. هر هواداری به خوبی می داند آرم و نماد، بازتابنده ایده های باشگاه ها است و این را هم می دانند که طرفداران جوان آنها از کلمه شانس متنفر هستند.

به دلایل زیادی افتخار می کنم باشگاه محبوبم «دورتموند» نماد خاصی ندارد اما سران زرد و مشکی ها، سال ۲۰۰۵ به احترام «لوتار امریش» (بازیکن سابق تیم که در سال ۲۰۰۳ فوت کرد) زنبور چاقی را که به عنوان سمبل برگزیده بودند، «اِما» نامید. چندین بار با «امریچ» ملاقات کرده ام و قیافه او را تجسم می کنم که ایستاده است، سیگارش را روشن کرده و سرش را به نشانه گلایه و شکایت تکان می دهد. خیلی احمقانه به نظر می رسد وقتی که من در زمین بازی می کنم شما در لباس یک زنبور چاق و نادان در کناره های زمین بایستید و بازی را تماشا کنید.

ما هواداران دورتموند گول خوردیم.ابتدا به ما گفتند آنها با پوشیدن چنین لباس هایی به مدرسه ها و بیمارستان ها رفته و با انجام حرکات خنده آور باعث شادی کودکان می شوند. اکنون این زنبور چاق و نادان بیشتر و بیشتر در بازی های ما ظاهر می شود و حتی قبل از شروع بازی به داخل زمین رفته و برای تماشاگران دست تکان می دهد. حدس می زنم باشگاه قصد دارد کم کم این غول بی شاخ و دم را به عنوان نماد رسمی باشگاه بپذیرد. من نمی دانم چرا باید یک زنبور داشته باشیم. درست است آنها مانند ما زرد و سیاه هستند اما...

چه کسی گفته دورتموند نماد می خواهد؟ ما،دویسبورگ که به گورخر مشهور است،نیستیم و اصلاً دوست نداریم طرفدارانمان در سرودهایشان از کلمه زنبورهای سیاه و سفید، چاق و نادان استفاده کنند. لازم نیست به من بگویید نوارهای روی پوست گورخر سیاه و سفید است نه آبی و سفید! نمی دانم چرا شهردار هارتپول انگلستان یک میمون را به عنوان نماد باشگاه برگزیده است اما خیلی خوب درک می کنم «اِما» تبدیل به نماد دورتموند شده و در کنار زمین حرکات احمقانه ای را تقلید می کند.