تعویض طلایی نه تركیب اشتباه

دیروز وقتی دیدیم «حسن رودباریان» در تركیب اصلی تیم ملی قرار گرفته, تعجب كردیم چرا كه فكر می كردیم وحید طالب لو در تركیب اصلی قرار می گیرد چرا كه او دروازه بان برتر لیگ در فصل گذشته بود

● دروازه بان

دیروز وقتی دیدیم «حسن رودباریان» در تركیب اصلی تیم ملی قرار گرفته، تعجب كردیم چرا كه فكر می كردیم وحید طالب لو در تركیب اصلی قرار می گیرد چرا كه او دروازه بان برتر لیگ در فصل گذشته بود. البته كادر فنی ۲۴ ساعت قبل از شروع بازی مقابل ازبكستان، اعلام كرد كه دروازه بان اول تیم ما حسن رودباریان است.

باور كردن این موضوع كه سنگربان برتر لیگ باید بیرون گود باشد و سنگربانی كه در لیگ نمره مردودی گرفته بود در میدان، واقعاً سخت بود. او در بسیاری از مسابقات خوب نشان نداد، گل های بدی دریافت كرد و در هفته های پایانی نیز از تیم خود اخراج شد.طالب لو در لیگ هر كاری كرد تا ثابت كند كه برترین دروازه بان كشور است.

او پنالتی گیرترین دروازه بان لیگ بود و حتی در دربی هم پنالتی حساسی را مهار كرد تا نشان دهد كه دروازه بان برتر فوتبال ایران است اما در نهایت جای خود را به رودباریان داد.رودباریان دیروز روی صحنه گلی كه دریافت كرد، ۲ اشتباه محرز داشت، نخست اینكه بیش از حد از دروازه خارج شد و فكر نكرد كه شاید رضایی آن ضربه را بزند و دوم آنكه ارتباط كلامی را با مدافع تیم ملی برقرار نكرد. اگر رودباریان به رضایی اطلاع می داد كه توپ را رها كند یا آرام به توپ ضربه بزند، چنین گلی وارد دروازه ما نمی شد.

● مدافعان

در نهایت كادر فنی تیم ملی كه تعددشان آدمی را به حیرت وامی دارد! صلاح دانستند تا از تركیب ۴ نفره در خط دفاع بهره ببرند. فریدون زندی مدافع چپ، جلال حسینی و رحمان رضایی مدافعان میانی و مهدی مهدوی كیا مدافع راست.

فریدون زندی آنطور كه پیش بینی می شد، نتوانست از پس وظایف یك مدافع چپ بربیاید و آن محل - سمت چپ دفاعی ما - مكانی بود برای جولان نیروی تهاجمی حریف. بهتر بود در این پست از مرتضی اسدی استفاده می شد اما از اسدی روی نیمكت خبری نبود چرا كه او را یك روز قبل خط زده بودند. با اینكه ما روی نیمكت محمد نصرتی را داشتیم اما مصدومیت اجازه نداد نصرتی به بازی گرفته شود.

نصرتی كه ۶ ماه است از میادین به دور بوده، معلوم نیست چگونه می خواهد عصای دست ما در تیم ملی باشد. به خاطر غیبت نصرتی، زوج جلال حسینی و رحمان رضایی تشكیل دهنده مدافعان میانی ما بودند،كه این ۲ نفر در كار دفاعی توفیقی نداشتند. البته جلال حسینی در كل بهتر از رحمان رضایی بود. مهدی مهدوی كیا نقطه قوت خط دفاعی ما بود. مهدوی كیا با استفاده از تجربه اش عالی كار كرد اما این خط دفاعی ای كه ما دیدیم، مقابل مهاجمان زهردار بسیار شكننده است. ظاهراً قرار نیست سازمان دفاعی تیم ملی ما ترمیم شود.

● هافبك ها

علی كریمی، آندرانیك تیموریان و جواد نكونام ۳ هافبك تیم ملی در سیستم ۱-۵-۴ یا ۳-۳-۴ بودند. البته آن گونه كه به نظر می رسید، تاكتیك مدنظر امیر قلعه نویی بیشتر به ۱-۵-۴ تمایل داشت. رضا عنایتی كه یك گلزن و یك استپ - ضربه زن ماهر است، به كناره سمت چپ رفته بود و رسول خطیبی نیز در كناره سمت راست به بازی گرفته شد تا تیم ما بدین وسیله در نیمه اول فلج شود. به خاطر ضعف فاحش خط هافبك تیم ملی كه از تفكرات كادر فنی ما نشأت می گرفت، در ۴۵ دقیقه ابتدایی، تسلیم مردان انرژیك ازبك شدیم.

یك گل خوردیم و یك گل مسلم را نخوردیم تا بفهمیم كه برای پیروزی مقابل چنین تیمی به افكار بهتر و برتری نیازمندیم. واضح و مبرهن بود كه هافبك های كناری ما ایرادات عمده ای داشتند و به همین دلیل روشن تر از روز كه حتی عوام هم از آن سر در آوردند، در ۴۵ دقیقه پایانی، جواد كاظمیان جایگزین رسول خطیبی شد تا خطیبی كه این روزها هم آماده نیست، بیش از پیش قربانی تفكرات اشتباه قلعه نویی و همكارانش نشود.

كاظمیان كه می بایست از ابتدا به بازی می رفت، ۴۵ دقیقه محروم بود تا با حضور ۴۵ دقیقه ای اش در میدان، زمین و زمان را به نفع ایران تغییر دهد و حقش را بدین شكل از كادر فنی بگیرد. شاید حضور كاظمیان را مساوی با تعویض طلایی قلعه نویی بدانند اما آنچه بر ما عیان است، این است كه به خاطر اشتباهات قلعه نویی ۴۵ دقیقه از حضور كاظمیان آماده محروم ماندیم تا بفهمیم كه فوتبال ایران چهپتانسیلی دارد كه دست نخورده باقی مانده است. مهرزاد معدنچی هم جایگزین هاشمیان در نیمه دوم شد اما كار خاصی از پیش نبرد.

از علی كریمی غیر از یكی دو دریبل، از آندو غیر از یك پاس گل و از نكونام غیر از اشتباهات مكرر چیزی مشاهده نشد تا به فكر فرو برویم كه چرا مردان میانی ما اینقدر نزول كرده اند؟ جوابش البته سهل الوصول بدست می آید: وقتی مردان میانی ما، وقتی هافبك های اسمی ایران، خودشان را بیمه حضور در میدان می بینند، داستان از این بهتر روایت نخواهد شد. قلعه نویی هم برخلاف آنچه كه نشان می دهد، توانایی مقابله با این بازیكن سالاری را ندارد. به همین خاطر هم هست كه محمد نوری و مازیار زارع آینده دار باید خط بخورند و بازی هافبك های ضعیف ما از روی سكو و از گیرنده تلویزیون به نظاره بنشینند.

● مهاجمان

تركیبی كه امیر قلعه نویی در نیمه اول به مصاف ازبكستان فرستاد، باعث شد تا به اصطلاح ۲ مهاجم ایران به لب خط، انحراف مسیر دهند و وحید هاشمیان را در میان مدافعان تنومند حریف تنها بگذارند. غلامرضا عنایتی در حمل توپ، دریبل یار مستقیم و ارسال توپ از جناحین قدرت خاصی ندارد.

او در میان ۵۰ بازیكن اول ایران نیز در این منطقه (جناح چپ - در نقش بال) نمی تواند جای بگیرد اما نمی دانیم سرمربی تیم ملی چه اصراری به استفاده از وی در این پست داشت. قلعه نویی لزومی نداشت از ۳ مهاجم در تركیب خود سود ببرد تا به این ترتیب شاهد بازی غلامرضا عنایتی هم باشیم. در سمت دیگر نیز رسول خطیبی هم كه عادت دارد به عمق بزند، لب خط هرگز یك بازیكن موفق نشان نداد و خیلی زود خودش متوجه شد كه نمی تواند در پست جدید كارآیی داشته باشد. قلعه نویی می توانست با عوض كردن جای وحید با رسول از هر ۲ بازیكن استفاده بهتری كند اما هرگز چنین نكرد.

از سوی دیگر تغذیه بد مهاجمان ایران از جانب هافبك ها باعث شد تا در نیمه اول یكی از بدترین نمایش های خط حمله ایران را شاهد باشیم. با شروع نیمه دوم اما سرمربی تیم ملی خیلی زود به اشتباه خود پی برد و با به میدان فرستادن یك بازیكن متخصص در بازی لب خط، اوضاع را به نفع ایران كرد. كاظمیان كه آمد، خط حمله جان گرفت، او هر چند هرگز در نقش یك مهاجم صرف ظاهر نشد اما با باز كردن دفاع ازبكستان بیشترین خدمت را به خط حمله كرد.

در ادامه نیز توانست روی تیزچنگی خود گل برتری ایران را به ثمر برساند و در نهایت به عنوان بهترین بازیكن میدان انتخاب شود.هر چه بود بازی با تیم ملی ازبكستان تمام شد و از بازی بعد امیدواریم خط حمله ایران بهتر از قبل تغذیه شود و انرژی مهاجمان تیم ملی در لب خط به هدر نرود وگرنه با خط حمله ای كه از آن «بد» بازی گرفته می شود و تغذیه هم نمی شود، نمی توان انتظار شلیك مرگبار به سمت حریف داشت.