مبارز دل رحم

حرف پشت سر هادی ساعی کم نیست. از روزی که ساعی در انتخابات شورای شهر تهران در ائتلاف اصلاح طلبان رای آورد بحث بر سر اینکه او دیگر شیاپ چانگ را چندان جدی نمی گیرد، آغاز شده.

بحث اینکه کت و شلوار بیشتر او را جذب کرده تا لباس تکواندو. البته چندان هم نباید به آن حرف ها بدبین بود. کافی است آمار مبارزات هادی ساعی در یک سال گذشته را دربیاورید تا بفهمید تکواندوکار طلایی ایران دیگر چندان اقتدار گذشته را ندارد.

اما با وجود این ساعی در مبارزات انتخابی تیم ملی تکواندو در یک نبرد پرحرف و حدیث رقیب را شکست داد تا برای سومین مرتبه به مسابقات المپیک برسد.

اگر دنبال نکته جالبی از دوران ورزشی ساعی هستید باید شما را ارجاع بدهیم به اینکه ساعی اولین ورزشکاری است که مدال های المپیک ایران را از انحصار دو ورزش کشتی و وزنه برداری درآورده. او در المپیک سیدنی ۲۰۰۰ برنز گرفت، در آتن ۲۰۰۴ طلا گرفت و حالا همه در انتظار هستند ببینند او در پکن ۲۰۰۸ چه گلی به سر ورزش ایران می زند.

البته ساعی از روزی که در مسابقات قهرمانی آسیا تایلند ۲۰۰۶ مدال طلا را مال خود کرد در حسرت آویختن طلای دیگری به گردن بوده. او در المپیک آسیایی دوحه ۲۰۰۶ و در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۰۷ تنها به مدال برنز قناعت کرده و حالا می خواهد به انتظار دو ساله مردم ایران پاسخ دهد.

او که تکواندو را از هفت سالگی در زیرزمین های محله سه راه ورامین در شهرری آغاز کرده، در تمام سال های گذشته پس از هر مدال به محله قدیمی سر زده و روی دوش مردم شهرری به خانه مادری خودش رفته. شک نکنید که این بار هم اگر ساعی در المپیک پکن مدال بگیرد، اولین جایی که شما می توانید او را پیدا کنید سه راه ورامین است.

ساعی برخلاف ضربات وحشتناکش آدم دل رحمی است. به این موضوع شک نمی کنید اگر بدانید سه سال پیش وقتی صفحه حوادث روزنامه ایران، خبر گم شدن یک سگ دست آموز را چاپ کرد ساعی مواظبت از او را برعهده گرفت.

البته دیگر همه می دانند که او در زلزله بم هم تمام مدال های خود را حراج کرد تا عواید آن به مردم زلزله زده بم برسد. او متولد خرداد ۱۳۵۵ است و اگر شانس می آورد خواهرش مهروز ساعی همراه او به المپیک می رفت. حیف که مهروز از مسابقات انتخابی حذف شد و این اتفاق ژورنالیستی را منتفی کرد.