نگاهی به قوانین تولید و نشر موسیقی در آمریکا

موسیقی صنعتی است با قوانین مختص به خود و به نظر می رسد هر یک از ما به نوعی با جنبه های مختلف آن درگیرهستیم

موسیقی صنعتی است با قوانین مختص به خود و به نظر می رسد هر یک از ما به نوعی با جنبه های مختلف آن درگیرهستیم. از یک شخص حقیقی گرفته تا اتحادیه ها و شرکت های معروف، از ناشرین گرفته تا صادر کنندگان پروانه کار، از آژانس های مسئول گردآوری قطعات موسیقی گرفته تا دفاتر کپی رایت و ثبت علائم تجاری، همه و همه درگیر این صنعت هستند.

برای شروع هر کار موسیقی قبل از هر چیز لازم است دفتر ثبت علائم تجاری و حقوق انحصاری - در آمریکا - پیش از ادعای هر گونه حق و حقوقی، نسخه ای اطلاعات از گروه یا شخص - مانند نام - یا آرم ثبت شده مربوطه را در اختیار داشته باشد.

قوانین این دفتر تعیین می کنند که تحت شرایط موجود، افراد مجاز به انتخاب چه نام و چه آرمی می باشند. بنابراین عاقلانه تر این است که هر یک از گروه های موسیقی برای اجرا، ضبط و فروش آثار خود در بازار، به منظور دفاع از حق و حقوق مربوطه و کسب سود در بازار موسیقی، نام خود را به ثبت قانونی برساند.

به ندرت پیش می آید که هنرمندی شخصا مالک یک شرکت نشر، بازاریابی و حتی استودیوی ضبط بوده و قدرت مالی و محبوبیت لازم جهت عقد قرارداد را دارا باشد. اکثریت هنرمندان استطاعت مالی لازم برای عقد قراردادها و نشر آثارشان را ندارند، در نتیجه حدود پنجاه درصد از سود کار، صرف پرداخت هزینه پخش آثار در بازار می شود.

زمانی که یک ناشر مشخص، حقوق انحصاری یک آهنگ را در اختیار می گیرد، در حقیقت اوست که تعداد اجراها و ظرفیت بازار برای حضور این آهنگ در آلبوم های جدید را تعیین می کند؛ در صورتی که گروه دیگری قصد اجرای مجدد این آهنگ داشته باشد، این کار تنها با کسب اجازه و جلب رضایت از ناشر اولیه امکان پذیر است.

همچنین هنرمندانی که مایلند حق امتیاز پخش رادیویی یا تلویزیونی آثار خود را در اختیار داشته باشند، باید به عضویت انجمنها و گرو ههایی چون ASCAP (انجمن آهنگسازان، نویسندگان و ناشرین آمریکا)، BMI (اتحادیه ناشرین موسیقی آمریکا) و یا گروه های مشابه که قادر به گرفتن اطلاعات مربوط به روشها و سیسمتهای پخش و نشر (Broadcast Data Systems) باشند، درآیند.

اطلاعات و سیستمهایی که در اخیتار این سازمانها قرار دارد، کمک می کند تا تعداد دفعات پخش یک آهنگ و نظریات مختلف راجع به هنرمندان اجرا کننده موسیقی را کنترل کرد.

ASCAP به شخص اجازه می دهد با پرداخت عوارض، اثرش را ثبت کند و اعضای BMI تضمین می کنند که شخص قدرت پرداخت هزینه های مربوطه را دارد.

● مقررات اجرای مجدد یک موسیقی

اگر گروهی برای اهداف مالی تصمیم بگیرد آهنگی را مجددا اجرا نماید، برای هریک از کاربردهای زیر لازم است از آژانس مخصوصی (Harry Fox Agency) مجوز کپی رایت داشته باشد :

"مجوز قطعات ساخته شده جهت ضبط تجاری، کاست، سی دی و فرمت های کامپیوتری با هدف تکثیر انبوه و پخش در بازار. "

"مجوز بین المللی قطعات ساخته شده جهت استفاده های صوتی و تصویری از قبیل تصاویر متحرک، برنامه های تلویزیون کابلی، سی دی های تصویری و ویدیوهای خانگی. "

"مجوز جهت استفاده در تلویزیون، رادیو و آگهی های بازرگانی."

"مجوز قطعات موسیقی برای ضبط های غیر خصوصی، مانند موسیقی متن، موسیقی کامپیوتری، شبکه های رادیویی صنفی، MIDI، Karaoke و چندرسانه ای."

"مجوز برای ضبط برنامه هایی خارج از خاک آمریکا و واردات به این کشور برای فروش. "

"پخش و گردآوری کلیه حق التالیف های یک اثر در پی انتشار آن. "

"بررسی مجوز های ثبت شده که از یک قطعه منتشر شده استفاده کرده اند، و نیز شناسایی یک محصول بدون مجوز."

در حالیکه ناشرین محافظت از کلیه حقوق نشر را به عهده دارند، ASCAP ، BMI یا SESAC از حقوق اجرایی مراقبت می کنند و HFA حقوق مکانیکی جهت تکثیر مجدد و توزیع را عهده دار است، هنرمندان به اینکه از آثارشان هیچگونه سوء استفاده ای نخواهد شد، اطمینان خواهند داشت.

از طرف دیگر شرکت های تکثیر کننده با پیوستن به RIAA (انجمن صنعت ضبط آمریکا) از امکانات ویژه ای جهت حمایت از آثار برخوردار می شوند. شعار RIAA این است :

"هدف ما حمایت از حقوق استعدادها در تمام جهان و احیای حقوق اولیه هر هنرمند، راهنمایی مصرف کنندگان، تخقیقات و بازنگری قوانین و سیاست ها می باشد."

به این ترتیب هر کس کپی غیر قانونی از یک اثر را استفاده نماید، مورد پی گرد قانونی قرار خواهد گرفت. همچنین در آمریکا شرکت هایی مانند AFM، AEA و AFTRA نیز در حمایت از موسیقی دانانی که در ارکسترها و سالن های تئاتر مشغول به کار هستند، فعالیت می کنند.

به طور کلی ، می توان گفت صنعت موسیقی در صدد است که هم از حقوق اشخاص حقیقی و هم شرکت های بزرگ دفاع کند، اما با حضور روز افزون چهره های جدید که با استفاده از سایت های اینترنتی به پخش غیر قانونی آثار خود مشغولند، طبیعتا شرکت های پخش را به فکر درخواست تدوین قوانین مشخصی برای سایت های اینترنتی انداخته است.

در حال حاضر، ASCAP اقدامی در این مورد انجام داده که در آن توزیع فایل های MP۳ نیز به مجوزپخش نیاز دارند.