فقط یك راه برای «قلعه نویی» باقی می ماند

تیم ملی فوتبال كشورمان در حالی آخرین مراحل آماده سازی خود را پشت سر می گذارد كه انتخاب سیستم و تركیب اصلی, شاید تنها موردی باشد كه علامت سؤال های زیادی را در ذهن امیر قلعه نویی به وجود آورده است

تیم ملی فوتبال كشورمان در حالی آخرین مراحل آماده سازی خود را پشت سر می گذارد كه انتخاب سیستم و تركیب اصلی، شاید تنها موردی باشد كه علامت سؤال های زیادی را در ذهن امیر قلعه نویی به وجود آورده است.

تیمی كه بابت تكمیل لیست ۲۶ نفره خود، اعزامی به شرق قاره كهن، به دردسر البته از نوع مثبتش افتاده بود، مطمئناً كمبودی در مورد بهره گیری از بازیكنان كارآمد و منطبق با اكثر سیستم های درنظر گرفته شده ندارد و تازه سرمربی اش به سبب نیمكت نشین شدن چند تن از نفرات اسمی، مدت ها است كه با خود كلنجار می رود.اینچنین است كه زندی تكنیكی و خلاق به سمت چپ منطقه دفاعی تبعید می شود تا حداقل جایی برای بازی پیدا كرده باشد و به امثال عنایتی و خطیبی هم وقت چندانی برای عرض اندام نمی رسد.

اینها تماماً نشان می دهد كه تیم ملی كنونی اگر از بابت فزونی مهره های مؤثر و معروف متضرر نگردد، به طور حتم از كمبود آن ضربه نخواهد خورد و تنها موضوعی كه ممكن است دردسرساز شود، همان نحوه چیدمان نفرات در تركیب اصلی و سیستمی است كه برای تقابل با حریفان اتخاذ می گردد.آنچه در ۲ دیدار تداركاتی اخیر تیم ملی مشاهده شده، نشان از آن دارد كه امیر قلعه نویی به دفاع ۴ نفره فكر می كند و این در شرایطی است كه باید اذعان داشت وی ابزار لازم را در این زمینه در اختیار ندارد.

استفاده از یك هافبك نفوذی و خوش فكر در سمت چپ خط دفاعی، آن هم تنها به واسطه چپ پا بودن یا گماردن بازیكنی در این منطقهكه در سیستم دلخواه برانكو ایوانكوویچ، با وجود حمایت های فراوان، نتوانست انتظارات را برآورده كند، گواه این مدعا است و در ادامه ناكامی تیم برانكو در سال های اخیر در این ناحیه باید به سرمربی فعلی تیم ملی گفت كه فكر كردن به دفاع خطی در این روزها، كار چندان عاقلانه ای به نظر نمی رسد.

نه زندی ونه زارع كه در نهایت نیز نتوانست نمره قبولی بگیرد و از سفر به مالزی بازماند نفرات مطمئنی در نقش دفاع چپ به شمار نمی روند، معدنچی هم كه یك چپ پای هجومی و پاسور است و نظریه استفاده از امثال نصرتی به عنوان یك مدافع لب خط نیز كه كاملاً مردود می باشد. شاید منطقی ترین تصمیم در شرایط كنونی، البته در ظاهر گماردن كعبی در این منطقه باشد، آن هم به سبب وجود ۲ راست پای تمام عیار، یعنی مهدوی كیا و كاظمیان در جناح مخالف اما این تصمیم هم نمی تواند بهترین و كامل ترین لقب گیرد چرا كه دلیلی ندارد وی در سمت چپ منطقه دفاعی، همان كارایی پست اصلی اش را داشته باشد و ایضاً چشم پوشی از قابلیت های هجومی این بازیكن ریزنقش نیز به صلاح او و تیم نیست چرا كه كعبی در پرسپولیس، این توانایی خود را بیش از پیش نمایان ساخت و در نقش یك هافبك نفوذی، سرعتی و تكنیكی كه می تواند ضربات ایستگاهی مناسبی را نصیب تیم كند، چهره شد.

از طرفی به نظر می رسد مرتضی اسدی، آچار فرانسه صباباتری كه امتحان خود را در این تیم به عنوان یك مدافع چپ به خوبی پس داده هم در اندیشه های شخص قلعه نویی برای آرایش تركیب اصلی تیم ملی جایی نداشته باشد، آن هم فقط و فقط به خاطر بی تجربه بودن و نداشتن سابقه در سطح ملی. وقتی به لیست ۲۶ نفره تیم اعزامی به مالزی نظر می اندازیم، بهنام هایی چون رضایی، نصرتی، عقیلی، صادقی و حسینی در خط دفاع برمی خوریم كه جملگی در سیستم دفاع ۴ نفره، مدافعان میانی محسوب می شوند و هرچه می گردیم، بازیكنی برای سمت چپ خط دفاعی پیدا نمی كنیم.

در جناح راست نیز گرچه مهدوی كیا و كعبی، كاندیدای حضور در نقش یك مدافع لب خط هستند اما بنابه دلایلی كه ذكر شد، اگر ما جای قلعه نویی بودیم آنها را در دفاع حبس نمی كردیم، چرا كه چشم پوشی از قابلیت های نفوذی و هجومی آنان، به واقع یك نوع خودزنی به حساب می آید.مردود شدن زندی و زارع، بی تجربه بودن اسدی، تواناییهای مهدوی كیا، معدنچی و كعبی در كارهای تهاجمی و روبه جلو و نیز خصوصیات سایر مدافعان تیم ملی، نشان از آن دارد كه كادر فنی باید فكر استفاده از دفاع خطی و ساختن یك مدافع چپ در فرصت اندك باقی مانده تا شروع مسابقات را از سر بیرون كند و به همان روش سنتی فوتبال ایران، یعنی بهره گیری از ۳ مدافع و البته یك هافبك دفاعی مطمئن، بسنده نماید.

وقتی خود قلعه نویی اعتراف می كند ساختار دفاعی تیم در بازی با غنا دچار مشكل بوده و در پی آن، نفراتی چون ستار زارع و هادی شكوری خطمی خورند، این برداشت در ذهن مخاطب به وجود می آید كه تیم ملی ابزار لازم برای بهره بردن از دفاع ۴ نفره را ندارد و اصرار بر این مورد، نتیجه مناسبی در برنخواهد داشت، مگر در یك حالت، آن هم بنابراجبار اگر قلعه نویی بتواند خود را متقاعد كند و با عقب كشیدن مهدوی كیا به جواد كاظمیان، یك خط جلوتر، فرصت حضور در تركیب اصلی را بدهد و در سمت چپ نیز از كعبی و زندی در شرایطی مشابه با جناح مخالف استفاده كند، آن گاه می توان سیستم ۱-۳-۲-۴ را برگزید كه تك مهاجمش، هاشمیان است و پشت سر او زندی، كریمی و كاظمیان حضور دارند، ضمن اینكه نكونام و آندرانیك در نقش ۲ هافبك دفاعی و درگیر شونده ظاهر می شوند.

البته در این حالت باید فكر روزی كهتیم ملی، كعبی را به دلیل مصدومیت یا محرومیت در اختیار ندارد را نیز كرد و اینچنین است كه باید گفت ابهامات فراوانی در مورد خط دفاع تیم وجود دارد، ابهاماتی كه نگران كننده است و معلوم نیست در مالزی چه بلایی می خواهد بر سر تیم ملی بیاورد.

قلعه نویی برای استفاده از سیستم دفاع خطی، فقط همین یك راه پیش روی خود می بیند اما امیدواریم كه او تمام شرایط را در این رابطه بسنجد و بعد تصمیم بگیرد... .

حامد فرضعلی‌بیک