تنیسورهای چین و المپیک ۲۰۰۸

«پنگ شوای» از فشارهای روحی و فکری ورزشکاران چین می گوید

«پنگ شوای» زن شماره ۲ تنیس چین مدعی است فشار روحی فراوان شرکت در بازی های المپیک پکن که ۷ ماه بیشتر تا آن نمانده است، او را از پای در نخواهد آورد و آن را چیزی در حد حضور در گرنداسلم ها (مسابقات بزرگ چهارگانه تنیس) می انگارد.

«پنگ شوای» که بتازگی مربی اش را عوض کرده، مثل بسیاری از همتاهایش می گوید که بار و فشار توقعات روی او برای فتح یک مدال در المپیک پکن به حد خیره کننده ای می رسد، اما می افزاید بیشترین تلاشش را به کار گرفته تا اولاً این مسأله را از فکر خود دور و ثانیاً حداکثر و بهترین نتیجه ممکن را در آوردگاه المپیک بگیرد. تنیسورهای چینی به سرکردگی «لی نا» شروع امید بخشی را در رقابت های ۲۰۰۸ داشته اند و به عنوان مثال همین تنیسور هفته پیش در پیکارهای تنیس قهرمانی هارد کورت زنان استرالیا در شهر آدلاید رتبه اول را مال خود کرد. در آن تورنمنت پنگ شوای به اندازه لی نا خوش اقبال نبود و به ونوس ویلیامز از آمریکا باخت اما این نکته که چینی ها در المپیک ۲۰۰۴ مدال طلای تنیس دوبل زنان را تصاحب کرده اند (توسط زوج لی تینگ و سان تیان ) باعث می شود که به المپیک ۲۰۰۸ نیز با همین دید و توقع بنگرند، بخصوص که برگزاری این رقابت ها در خاک خودشان (پکن) هرگونه پیروزی را حتمی تر و حتی یک نوع وظیفه جلوه می دهد. پنگ شوای در حالی که می کوشد این مسأله را عادی و کوچک نشان دهد، می گوید: «نمی خواهم تحت فشار روحی و فکری کار کنم، ولی این حقیقتی است که وجود دارد. نه فقط به خاطر میزبانی بلکه به سبب مدالی که در مرتبه قبلی بردیم، اینک از ما انتظارات فراوانی وجود دارد و مدیران ورزش کشورم می گویند که این روند باید ادامه یابد. با این حال اگر قرار باشد، تمام مدت به این قضیه فکر کنم و فقط توپ پینگ پنگ را مقابل خودم ببینم، قطعاً بیمار خواهم شد و این چیزی است که باید از آن پرهیز کنم.»

● اوقاتی بد

ظهور اولیه «پنگ شوای» در سطح نخست تنیس جهان به سال ۲۰۰۵ بازمی گردد. او در آن زمان تا رده ۳۱ جدول (WTA) (اتحادیه تنیس حرفه ای زنان) بالا آمد و این رتبه ای بود که تا آن زمان هیچ بازیکن چینی به آن نائل نشده بود. او در سال ۲۰۰۶ در گرنداسلم ویمبلدون نیز تا دور سوم بالا آمد، اما در ادامه سال اوقات بدی را تجربه کرد و انواع مصدومیت ها باعث شد حداقل ۷ تورنمنت را از دست بدهد. به علاوه او مثل بسیاری از تنیسورهای چین بر سر سهمی از درآمد خود که باید به دولت چین تحویل بدهد، با آنها اختلاف نظر داشت و می گفت (و هنوز هم می گوید) که دولت نباید برداشتی بیش از حد از جوایز نقدی او و همتاهایش در مسابقات مختلف حرفه ای تنیس داشته باشد.

پنگ که ۲۳ ساله شده و در رنکینگ فعلی «WTA» در جای ۴۵ نشسته و ۸ تورنمنت بین المللی رسمی تنیس را برده است، در زمستان ۲۰۰۸ می گوید که مسائلی از آن دست سبب شده بود به طور جدی به کناره گیری از ورزش قهرمانی و خط کشیدن به دور تنیس حرفه ای بیندیشد.

«داشتم کناره می گرفتم. نمی خواهم راجع به آن فکر کنم، اما واقعاً آزاردهنده بود. شرایط برای ادامه کارم مهیا نبود.»

● نشانه اعتراض

اما «پنگ» نرفت و در تنیس ماند و با مشورت با مادرش که مربی اش هم بوده است، مقداری وزن کم کرد و در سال ۲۰۰۷ حضوری بالنسبه بهتر در صحنه رقابت ها داشت. در عین حال ۵۰ روز پیش در تورنمنتی بین المللی در گوانگ ژو در خاک کشورش، پنگ که از تصمیم های داوران طی دیدار نهایی دلخور بود، به نشانه اعتراض راکت اش را به زمین کوبید و مسابقه را نیمه کاره گذاشت و همین باعث شد که فدراسیون تنیس چین وی را مجازات و جریمه کند. پنگ شوای می گوید: «به هر حال من و سران ورزش چین در این خصوص نظرات متفاوتی داریم و حتی بین نزدیک ترین دوستان نیز این گونه مسائل گاه دیده می شود و جای تعجب ندارد. نمی خواهم وارد این گونه بحث ها شوم زیرا بر نتایجم اثر منفی خواهد گذاشت. ما بازیکنان باید به کار خودمان که حضوری هر چه بهتر در صحنه پیکارها ست فکر کنیم و صحبت و مانور روی برنامه ها را به مدیران و مربیان بسپاریم. کار ما به خودی خود سخت است و به اندازه کافی دردسر داریم.»

منبع: China Daily