حاشیه های کمرشکن

تیم های ورزشی ایران هر گاه به خوبی مدیریت شده اند و پشتیبانی های مرسوم ورزش حرفه ای در زمینه های روحی روانی را احساس کرده اند, نتایج مردم پسندی را نیز به جا گذاشته اند تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت های ۲۰۰۰ از این مولفه کاملاً بی بهره بود

بازی های المپیک به پایان رسیده بود. مسابقه مهمی در پیش نداشتیم و از طرفی مصدومیت زانو، توفیق اجباری خانه نشین شدن و تماشای تمام بازی هایی که پخش مستقیم شد را نصیبم کرد. بازیکنان تیم ملی در آن مسابقات نیز همچون ادوار قبلی رقابت های جام ملت های آسیا کاملاً سرتر از همتایان خود در قاره کهن بودند. اما به همان نسبت حاشیه های تحمیل شده به تیم ملی نیز زیاد بود. به قدری که توانمندی های تکنیکی تیم ملی را در خود ذوب کرد و باز هم از دستیابی به جام قهرمانی بازماندیم.

خاطرم هست حجم حاشیه ها به قدری زیاد بود که تا مدت ها بعد از پایان جام نیز بازتاب داشت. احمدرضا عابدزاده را که به سختی می شد تیم ملی را بدون او تصور کرد در اختیار نداشتیم. علی کریمی که یک تنه برای تغییر هر نتیجه ای در فوتبال آسیا کافی است را در نهایت تعجب، روی نیمکت ذخیره ها دیدیم. وحید هاشمیان که دو سال قبلش در بازی های آسیایی بانکوک با هم بودیم و درخشش او را از نزدیک دیده بودم نیز ناباورانه روی نیمکت نشست و همین مساله با چند اتفاق دیگر تا مدت ها باعث کناره گیری اش از تیم ملی شد.

در آن بازی ها لبنان را با چهار گل درهم شکستیم و تیم ملی در هیئت یک قهرمان ظاهر شد. با تایلند اما به زحمت مساوی کردیم. عراق را بردیم و امیدوارانه به مصاف کره جنوبی رفتیم. اما حاشیه ها و اخبار آن قبل از برگزاری این مسابقه در صفحه های روزنامه های ورزشی منتشر می شدند. نوسان های بازی تیم ملی در سه دیدار قبلی، همه چیز را پیش بینی ناپذیر کرده بود. ماجرای بازی با کره، گل زیبای باقری و اشتباه دقایق پایانی برای دریافت گل مساوی را نیز همه به خاطر دارند. تیم ملی فوتبال ایران زیر بار سنگین حاشیه ها مثل سال ۱۹۹۲ از راهیابی به مرحله نیمه نهایی بازماند.

در جام ملت های ۱۹۹۲ هیروشیما نیز تیم ملی در سه بازی، سه چهره متفاوت داشت. در لبنان مشهود بود که وزن حاشیه های درون اردویی بیشتر از توانایی های بالقوه بازیکنان شده. در حقیقت هرگاه حواشی مخرب در تورنمنتی روی عملکرد تیم یا ورزشکاری سایه می اندازند، نمودار حرکتی تیم یا ورزشکار مورد نظر را با افت و اوج های ناگهانی فراوان مواجه می کنند. لحظه ای بسیار عالی و دقایقی بسیار بد. التهاب در مجموعه تیم ملی و عواقب ناشی از آن، در طول بازی روی اعصاب بیننده نیز تاثیر می گذارد.

قاعدتاً به همین دلایل خاطرات خوبی (شاید غیر از همان پیروزی دلچسب مقابل عراق) از جام ملت های لبنان نداریم. البته این موضوع را هم فراموش نکنیم که هرگاه تیمی از نتیجه گیری بازمی ماند، حتی اتفاقات مثبت یا اصلاً حتی اتفاقات معمولی قبل از آغاز تورنمنت نیز با دیده منفی نگریسته می شود. مثلاً گفته می شود فلان ورزشکار شب مسابقه در لابی هتل نشسته بوده یا در انتخاب نوع غذا اشتباه کرده و مسائلی پیش پاافتاده از این دست که جزء عوامل شکست برشمرده می شوند.

در حالی که اگر تیم به پیروزی برسد، هیچ کدام از این نکات جدی گرفته نشده و همه چیز به دست فراموشی سپرده می شود. بعد از جام ملت های آسیا در لبنان نیز تا مدت ها هر اتفاقی که درون اردو افتاده بود، در مطبوعات به عنوان بخشی موثر در رقم خوردن شکست قلمداد می شد.بعد از آن بازی ها، در خصوص مهدوی کیا هم خیلی مانور داده شد.

عده ای بحث کم فروشی را مطرح کردند که من عمیقاً این مساله را در خصوص هر ورزشکار رده بالایی نفی می کنم. مهدوی کیا بلافاصله بعد از جام ملت های آسیا در دیدار هامبورگ با یوونتوس که در تورین برگزار شد عالی و چشمگیر بازی کرد. وی در پاسخ به انتقادات هم گفت؛ تیم ملی فوتبال ایران بدون تاکتیک بود و چه کاری از دست من برمی آمد که انجام ندادم؟

قطعاً مهدوی کیا فشار روحی فراوانی را در آن روزها متحمل شد زیرا بدترین توهین به یک ورزشکار ملی، نادیده گرفتن زحماتش و متهم کردنش به کم فروشی است. در حالی که یک ورزشکار رده بالا که فراتر از استانداردهای داخلی است و در مجامع بین المللی هم شناخته شده است، ناخودآگاه هرگاه پا به میدان بگذارد با تمام وجودش ظاهر می شود.

حق با مهدوی کیا بود. او اگر تعویض نمی شد، قطعاً با خسته شدن مدافع کناری کره ای ها که به نفس نفس افتاده بود، از دقیقه ۶۰ به بعد می توانست نفوذهای موثری روی دروازه کره تدارک ببیند اما او هم ناباورانه تعویض شد.

تیم های ورزشی ایران هر گاه به خوبی مدیریت شده اند و پشتیبانی های مرسوم ورزش حرفه ای در زمینه های روحی روانی را احساس کرده اند، نتایج مردم پسندی را نیز به جا گذاشته اند. تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت های ۲۰۰۰ از این مولفه کاملاً بی بهره بود.

ہعلیرضا رضایی ،کاپیتان حال حاضر تیم ملی کشتی آزاد است. قهرمان جوانان جهان دارنده سه مدال طلای آسیا، نایب قهرمان المپیک آتن و برنده مدال برنز مسابقات جهانی نیویورک است. رضایی همچنین سفیر کشتی در کمیته بین المللی المپیک است و علاقه مند به تیم فوتبال استقلال.

علیرضا رضایی