مونیخ, مهد فوتبال آلمان

شهر زیبای مونیخ مهد فوتبال كشورآلمان به شمار می آید این شهر پرجمعیت كه به نام «باواریا» مشهور است, المپیك سال ۱۹۷۲ را برگزار نموده است و از جمله مراكز صنعتی آلمان محسوب می شود

شهر زیبای مونیخ مهد فوتبال كشورآلمان به شمار می آید. این شهر پرجمعیت كه به نام «باواریا» مشهور است، المپیك سال ۱۹۷۲ را برگزار نموده است و از جمله مراكز صنعتی آلمان محسوب می شود.

تیم بزرگ بایرن همیشه در رقابت های متعدد درخشیده و كسب افتخار نموده است.كار اجرایی باشگاه بایرن را پیشكسوتان این باشگاه برعهده دارند.اعجوبه فوتبال آلمان،فرانتس بكن باوئر( بازیكن، كاپیتان و مربی اسبق بایرن و تیم ملی) اینك به عنوان رییس باشگاه، كارل هاینس رومنیگه نایب رییس، اولی هوینس مدیرفنی و سپ مایر در سمت مربی مشغول به كار هستند.

روی نیمكت بایرن مربیانی همچون تراپاتونی( ایتالیایی) و ریبك ( آلمانی) نشسته اند. اكنون رهبری كادر فنی بایرنی ها برعهده فلیكس ماگات، مربی خوش فكر و زیرك آلمانی است.

بایرن در كلكسیون افتخارات خود جام های متعددی را دارا است، به طوری كه پرافتخارترین تیم آلمانی محسوب شده و از نظر كسب جام و افتخار در اروپا، پس از رئال مادرید و میلان و لیورپول در رتبه چهارم قرار دارد.بایرن در سال های ۱۹۶۹ ، ۱۹۷۲ ، ۱۹۷۳ ، ۱۹۷۴ ، ۱۹۸۰ ، ۱۹۸۱ ، ۱۹۸۵ ، ۱۹۸۶ ، ۱۹۸۷ ، ۱۹۸۹ ، ۱۹۹۰ ، ۱۹۹۴ ، ۱۹۹۷ ، ۱۹۹۹ ، ۲۰۰۰ ، ۲۰۰۱ ، ۲۰۰۳ ، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ به جام قهرمانی باشگاه های آلمان (بوندس لیگا) دست یافته است. باشگاه بایرن مونیخ در فوریه سال ۱۹۰۰ توسط «فرانتس جان» در یك رستوران به نام «گیسلا» واقع در شهر مونیخ تأسیس شد.

هسته اولیه بایرن از افراد علاقه مندی كه از تیم ام. تی. وی ۱۸۷۹ جدا شده بودند تشكیل شد. آنها ابتدا نام شوابینگر (محله ای كه رستوران مذكور در آن واقع شده بود) را برای تیم تازه تأسیس انتخاب كردند. بازیكنان این تیم از روی كلاه هایی از جنس كاه كه بر سر می گذاشتند به سادگی قابل شناسایی بودند.

آنها برای دستیابی به موفقیت تا سال ۱۹۳۲ و فتح جام قهرمانی آلمان انتظار كشیدند و جام بعدی ۲۵ سال بعد یعنی در سال ۱۹۵۷ كه قهرمانی جام حذفی بود به آنها رسید اما با وجوداستارت دیرهنگام مونیخی ها برای كسب جام، این تیم به یكی از قدرتمندترین تیم های تاریخ فوتبال تبدیل شد. بایرن تا سال ۱۹۶۳ در بوندس لیگا محلی از اعراب نداشت اما تنها ۲ سال بعد برای رسیدن به صدر جدول با تیم های مطرح آن زمان شانه به شانه سایید.

در همین دوران بود كه بازیكن افسانه ای و جاودانی آلمان یعنی فرانتس بكن باوئر ظهور كرد. سپ مایر درون دروازه قرار می گرفت. قیصربكن باوئر و گردمولر آهسته و پیوسته این تیم را به سمت قدرت مطلق پیش می بردند.

در واقع از سال ۱۹۶۶ استارت واقعی زده شد و هر سال جام پشت جام بود كه به ویترین افتخارات بایرن اضافه می شد: ۱۸ مقام قهرمانی لیگ به علاوه ۱۱ جام حذفی، دستاورد پایه های محكمی بود كه نسل قیصر ساختند، بازیكنانی مثل اولی هوینس، كارل هاینس رومنیگه و لوتار ماتئوس در همین تیم به بازیكنان اسطوره ای بدل شدند.

دستاوردهای بایرن در سطح قاره حتی از موفقیت های داخلی آنها چشمگیرتر است: ۳ مقام قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فاصله سال های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶و تكرار این عنوان در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا درسال ،۲۰۰۱ به علاوه جام برندگان جام سال ۱۹۶۷ كه با پیروزی یك برصفر در رنجرز گلاسكو به دست آمد و جام یوفا در سال ۱۹۹۶ كه با پیروزی ۵ بر یك مقابل اف سی بوردو( با بازیكنانی مثل زیدان و لیزارازو) در مجموع ۲ دیدار رفت و برگشت كسب شد.بایرن یكی از معدود باشگاهای اروپایی است كه هر ۳ جام معتبر اروپایی را فتح كرده است.

بین «هت تریك» بایرن مونیخ درجام قهرمانی باشگاه های اروپا كه در دهه ۷۰ رخ داد و جام بعدی اروپایی كه توسط این تیم فتح شد، ۲ دهه فاصله افتاد.

تیم رؤیایی دهه ۷۰ در فینال سال ۱۹۷۴ آتلتیكو مادرید را شكست داد، ۲ سال بعدی مقابل فینالیست های اروپا از جمله «لیدز یونایتد» و «سنت اتی ین» با پیروزی تیم آلمانی همراه بود اما آلمانی ها تا سال ۱۹۹۶ كه به جام یوفا رسیدند، سال های پیاپی در مسابقات نهایی جام های اروپایی با شكست از حریفانی چون آستون ویلا (جام برندگان جام ۱۹۸۲)، اف سی پورتو(۱۹۸۷) و منچستریونایتد( لیگ قهرمانان ۱۹۹۹) در حسرت جام ماندند.

فینال سال ۱۹۹۹ از همه خاطره انگیزتر بود، تیم باواریایی تا دقیقه پایانی جام را در دست داشت اما ۲ گل سولشار و شرینگهام در زمان تلف شده بازی، همه چیز رابه هم ریخت. بایرن حتی در سال ۲۰۰۰ با شكست در مرحله نیمه نهایی مقابل رئال مادرید از كسب افتخاری دیگر باز ماند، تا اینكه یك سال بعد «اوتمار هیتزفلد» مأموریت انتقام از تیم های اسپانیایی و انگلیسی را به بهترین شكل به انجام رساند.

آنها در مرحله یك چهارم نهایی، تیم منچستریونایتد را حذف كردند و آنگاه نوبت به حذف رئال مادرید در مرحله نیمه نهایی رسید.باواریایی ها در مسابقه فینال، ابتدا از روی نقطه پنالتی از والنسیا عقب افتادند اما اشتفان افنبرگ در نیمه دوم، بازی را به تساوی كشاند تا در ضیافت ضربات پنالتی كه ۱۴ بازیكن از ۲ تیم در آن شركت داشتند، این تیم آلمانی باشد كه با درخشش اولیوركان یك بار دیگر جام را به خانه می برد.