بازجویی سرپایی و سخت از برزو ارجمند

پرسیدن سؤال هایی که بار منفی دارند از برزو ارجمند برایمان خیلی سخت بود پسر بازیگوش و دوست داشتنی سریال های تلویزیونی با تصویری که در بین مخاطبان دارد, آنقدر مثبت است که کار ما را برای پرسیدن این سؤال ها سخت تر کند

پرسیدن سؤال‌هایی که بار منفی دارند از برزو ارجمند برایمان خیلی سخت بود. پسر بازیگوش و دوست‌‌داشتنی سریال‌های تلویزیونی با تصویری که در بین مخاطبان دارد، آنقدر مثبت است که کار ما را برای پرسیدن این سؤال‌ها سخت‌تر کند اما گپ و گفت خودمانی ما با او بهتر از آن چیزی که فکرش را می‌کردیم، از آب درآمد. او در صحبت‌هایش به ما گفت کاراکتری که از برزو ارجمند می‌شناسیم تا چه اندازه شبیه چهره واقعی‌اش در زندگی عادی است. بهتر است بیشتر از این توضیح ندهیم؛ سؤال و جواب‌ها را بخوانید و برزو ارجمند را بیشتر بشناسید. این یک بازجویی محترمانه از یک بازیگر محترم است که نشستن روی صندلی متهم، اذیتش نکرد.

● تو چقدر شیرینی!

برزو ارجمند در همه فیلم‌ها کاراکتر شیرینی دارد. در زندگی واقعی چقدر شبیه فیلم‌هایت هستی؟

من در هر نقشی که بازی می‌کنم جنبه‌های مشترک خودم و نقشم را یکی کرده بعد به آن نقش اضافه و کم می‌کنم. بعضی از نقش‌ها هم هستند که هیچ وجه تشابهی بین من و آنها وجود ندارد، حتی آنجا هم سعی می‌کنم یک چیزهایی که در حالت‌های بد یا خوب روحی داشته‌ام را به یاد بیاورم تا بتوانم به نقش نزدیک شوم؛ معمولا اگر این نزدیکی اتفاق نیفتد نتیجه خوبی به دست نمی‌آید. در پرونده کاری‌ام کارهای خیلی ضعیف هم داشته‌ام که وجه اشتراک را نتوانسته‌ام بین خودم و نقش پیدا کنم و آن کسی که راهبر من بوده یعنی کارگردان پروژه با اینکه کلیت کار را در ذهن خودش حل و فصل کرده، نتوانسته من را درست راهنمایی کند.

خـودت فکـــر می‌کنی علت اینکه همه تو را با این شخصیت شیرین و دوســت‌داشتنی مــی‌شــناسند، چیست؟

در واقع همیشه تمام تلاشم را می‌کنم که آدم خوبی باشم اگر اسم این کاراکتر را، کاراکتر شیرین می‌گذارید شاید اینطور است اما اصولا در زندگی خیلی ادای چیزی را درنمی‌آورم و بیشتر از همه خودم هستم که شاید این قضیه برمی‌گردد به نوع فرهنگ خانواده‌ام، نوع بزرگ شدنم و تقابلم با مردمی که از بچگی با آنها آشنایی داشته‌ام؛ تا به امروز که توجه بیشتری به من می‌شود.

به عنوان یک بازیگر ترجیح می‌دهی آن کسی که در فیلم نمایش می‌دهــی باشی یا دوست داری کاراکتر دیگری را بازی کنی؟

قطعا آن نقشی که در فیلم بازی می‌کنم، من نیستم اما یکسری ویژگی‌های مشترک را بین خودم و نقش پیدا می‌کنم تا بتوانم به آن نزدیک شوم نه اینکه به مردم بگویم من در زندگی‌ام هم همین هستم.

● ما هم دغدغه، نان شب داریم

در بیشتر نقش‌هایی که بازی می‌کنی کاراکتر مثبت و بامزه‌ای داری؛ فکر نمی‌کنی بعد از مدتی این نقش در ذهن مردم باقی بماند؛ نمی‌ترسی که بعد از مدتی به تکرار برسی؟

این ماجرا به کارگردان‌ها ربط دارد. در‌واقع به کسانی که در حوزه فیلمسازی فعالیت دارند و من را به عنوان بازیگر انتخاب می‌کنند، بستگی دارد به اینکه آنها چقدر ریسک‌پذیر هستند تا از بین پیشنهاداتی که می‌دهند نقش کمی متفاوت از من بخواهند، چون به هر حال از این حرفه باید ارتزاق کنی و نان بخوری.گاهی باید نقشی را قبول کنی برای اینکه احتیاج مالی داری، کسانی که در این سینما هستند و من با آنها کار کردم که این ریسک را کرده‌اند و آمدند روی جنبه دیگری از نوع بازی‌ام کار کردند، اتفاقا تعدادشان اصلا زیاد نیست. در کل شاید ۵-۴ کارگردان حاضر به چنین ریسکی شوند. بیشتر کارگردان‌ها فکر می‌کنند خب، حالا که فلانی در این نقش خوب بوده است دوباره همان را تکرار کند. البته تمام تلاشم این بوده که در یک کار شبیه کار دیگر نباشم ولی پیشنهاد بازی در نقش‌های مشابه متاسفانه همیشه وجود داشته و خواهد داشت.

آیا پیش آمده که در این مدت در نقش‌های منفی هم حاضر شده باشی؟

بله، برزوخان سپه‌سالار نقش مثبتی نیست اما نقش منفی به معنای بدمن را در سال ۸۰ در فیلم «زمان شوریدگی» محمدعلی نجفی بازی کردم که با این حال آن تجربه را خیلی دوست داشتم.

فکر نمی‌کنی برای اینکه نقش منفی بازی کنی باید کمی بدجنسی در خونت باشد و اگر این بدجنسی را نداشته باشی بازی برایت سخت می‌شود؟

نه، پدرم تمام عمر نقش منفی بازی کرده اما من هیچ ویژگی منفی‌ای در وجودش ندیده‌ام.

از نظر انسانی چطور آدمی هستی؟

اگر از خودم بگویم که اتفاق خوبی نیست. مردم و دوستانی که با من هستند و در موردم قضاوت می‌کنند باید بگویند. ولی فکر می‌کنم هر کسی در زندگی‌اش دوست دارد تاثیرگذار و مثبت‌اندیش باشد، من هم تمام تلاشم را کرده‌ام که این اتفاق برایم بیفتد.

● آدم دلم نه عقل

مهم‌ترین خصیصه‌ای که در جامعه رنجت می‌دهد چیست؟

تملق خیلی من را رنج می‌دهد.

اگر بتوانی یکی از خصوصیات خودت را پاک کنی کدام را انتخاب می‌کنی؟

من در زندگی‌ام خیلی با دلم تصمیم می‌گیرم، خیلی بیشتر از آنکه بخواهم عقلانی فکر کنم. این را هم قبول دارم که هیچ کس از آن اندازه‌ای که من می‌توانم از زندگی لذت ببرم لذت نمی‌برد و آنجایی هم که ضربه می‌خورم آنقدر شدید ضربه نمی‌خورد. شاید دوست داشته باشم کمی منطقی‌تر تصمیم بگیرم نه اینکه فقط با دلم جلو بروم.

● سعی کن جوگیر نشوی

این روزها بین بعضی بازیگران عارضه خودشیفتگی و غرور خیلی به چشم می‌خورد، تو خودت هیچ وقت دچار این عارضه شده‌ای؟

نه، خدا را شکر هیچ وقت مغرور نبوده‌ام، چون در این ۱۸ سال کار حرفه‌ای‌ام همیشه پله‌پله بالا آمده‌ام، در حقیقت هیچ پرش بزرگی در بازیگری نداشته‌ام. به همین دلیل قدر موقعیتی که برایم به وجود آمده را می‌دانم، چون برای آن خیلی زحمت کشیده‌ام. به شهادت تمام دوستانم می‌گویم که من همان برزویی هستم که ۲۰ سال پیش بوده‌ام. گرچه هر‌چه سن بالاتر می‌رود کم‌حوصله‌تر می‌شوی، فشار و بار مسئولیت زندگی را روی شانه‌هایت بیشتر حس می‌کنی و این مسائل خوا‌ه‌ناخواه روی رفتار تو تاثیر خواهد گذاشت اما من سعی کردم جوگیر نشوم.

با توجه به اینکه بازیگر هستی و به شدت مورد قضاوت قرار می‌گیری، خودت هیچ وقت در مورد دیگران قضاوت می‌کنی؟

همه آدم‌ها قضاوت کردن را تجربه می‌کنند و این مختص قشر ما بازیگرها و شما خبرنگارها نمی‌شود، گاهی پیش می‌آید وقتی یک نفر را می‌بینی بی‌دلیل و ناخودآگاه حس منفی نسبت به او داری اما بعد متوجه می‌شوی طرف آدم مثبتی است. در کل اهل قضاوت کردن نیستم و اگر از کسی خوشم نیاید به جای قضاوت کردن معاشرتم را با او قطع می‌کنم.

● دروغ؟ گفته‌ام...

بزرگ‌ترین دروغ عمرت؟

من با پدرم قرار گذاشته بودم هیچ وقت به او دروغ نگویم اما گفته بودم زمانی که متوجه شدید به شما دروغ گفته‌ام، بدانید مجبور شده‌ام که دروغ بگویم، پس به رویم نیاورید.فکر می‌کنم دروغ گفتن بزرگ‌تر و کوچک‌تر ندارد. اشکال دروغ گفتن این است که بابت یک دروغی که گفته‌ای مجبوری هزار دروغ دیگر هم بگویی. البته همه آدم‌ها به هر حال دروغ می‌گویند اما کم و زیاد دارد. باور کردن کسی که می‌گوید اصلا دروغ نمی‌گویم برایم سخت است.یک جایی مجبور می‌شوی دروغ بگویی و فکر کنی مصلحتی بوده است اما به هر حال دروغ گفته‌ای.

این روزها حسادت خیلی شایع شده است؛ هیچ وقت به بازیگر خاصی حسادت کرده‌ای؟

به کسی حسادت نمی‌کنم اما شده که به نقش بازیگری حسادت کنم. خیلی پیش می‌آید که بگویم وای من دوست داشتم فلان نقش را بازی می‌کردم اما برایم پیش نیامده است.

بهترین کسـی کـه می‌شناسی و دوست داری رفتارت مثل او باشد، چه کسی است؟

تاثیرگذارترین آدمی که در زندگی کاری و خصوصی‌ام وجود داشت و کارم را با ایشان شروع کردم، مرحوم مهرداد فخیمی، فیلمبردار برجسته کشورمان بود. وقتی ایشان فوت کردند واقعا نبودنش را حس کردم. البته خیلی‌ها در زندگی‌ شخصی من تاثیرگذار بوده‌اند مثل پدرم و همسرم. استاد عبدالله اسکندری، مهران مدیری، حسین لطیفی و بهرام بهرامیان کسانی هستند که از آنها آموخته‌ام و این تجربه‌ام را با خودم به کارهای دیگر هم برده‌ام اما کسی که فقدانش هنوز هم اذیتم می‌کند، مهرداد فخیمی است.

● باید دوستشان داشته باشی

با توجه به اینکه هر چه می‌گذرد آدم‌ها پیچیده‌تر می‌شوند، این پیچیدگی را هیچ وقت در خودت حس کرده‌ای؟

فکر می‌کنم وقتی سن آدم بالاتر می‌رود کمی دورتر می‌ایستد تا ببیند وقت برداشت چیزهایی که کاشته چه زمانی است. احتمال دارد آنچه کاشته‌ای به بهره نرسد. به اینطور مسائل فکر می‌کنم اما اصولا آدم پیچیده‌ای نیستم.

بعضی‌ها معتقدند لذتی که در انتقام هست در بخشش نیست، نظر شما چیست؟

من به هیچ وجه اهل انتقام و بخشش و کشمکش‌ نیستم؛ در زندگی‌ام طوری رفتار می‌کنم که باعث انتقام‌جویی کسی نشوم یا مورد بخشش کسی قرار نگیرم و در کل سرم به کار خودم است. عاشق زندگی‌ و همسرم هستم؛ به همین دلیل خیلی برایم اتفاق نمی‌افتاد که مورد بخشش قرار بگیرم یا کسی را ببخشم.

بعد از بازیگر و معروف شدن، روند زندگی‌ات چه تغییری کرد؟

طبیعی است وقتی یک توجه ۷۰میلیونی داری، پیش می‌آید یک روزی خسته باشی و حوصله هیچ چیز را نداشته باشی؛ اما در همان حال مجبوری جواب مردم را با محبت بدهی. همه این مسائل مسئولیت‌های روی دوشت است به دلیل اینکه مردم سرمایه تو هستند. اینکه مردم چگونه در موردم فکر ‌کنند و حرف بزنند باعث می‌شود که بدانم آیا آنها دوست دارند من را ببینند یا نه.