حکایت گوش تا گوش بریده شدن سر محمود عباس

بحران غزه و رفتار مشمئزکننده اعراب برای ما عراقی­ها تازگی نداشت ما سال­هاست شاهد رفتار شنیع رهبران عربی در برابر تحولات منطقه­ای هستیم یادداشت اختصاصی احمد مهدی الیاسری روزنامه نگار عراقی فعال در دفتر نخست وزیری عراق, برای دیپلماسی ایرانی درباره نشست دوحه

بحران غزه و رفتار مشمئزکننده اعراب برای ما عراقی­ها تازگی نداشت. ما سال­هاست شاهد رفتار شنیع رهبران عربی در برابر تحولات منطقه­ای هستیم. یادداشت اختصاصی احمد مهدی الیاسری روزنامه‌نگار عراقی فعال در دفتر نخست‌وزیری عراق، برای دیپلماسی ایرانی درباره نشست دوحه.

با آغاز بحران غزه و تداوم آن رفته رفته نقاب از چهره رهبران فریبکار عرب برداشته شد. رهبرانی که در سایه عربیت، پان عربیسم و شعارهای ملی­گرایی در خفا به فساد و فروش شرف و اخلاق عربی مبادرت می­ورزیدند. بحران غزه و رفتار مشمئزکننده اعراب برای ما عراقی­ها تازگی نداشت. ما سال­ها است شاهد رفتار شنیع رهبران عربی در برابر تحولات منطقه­ای هستیم. اما تفاوت این بار در این بود که دنیا آنچه در پس چهره به ظاهر متمدن و متفکر رهبران عرب مخفی شده بود را دید. ما سال­ها رفتار دور از وجدان رهبران کشورهای عربی را در برابر کشتار ملت عراق می­دیدیم. اکنون و در مدت کوتاهی تاریخ مجددا تکرار شد و رفتار اعراب این بار در برابر غزه و حمله وحشیانه اسرائیل به مردم مظلوم این منطقه مشهود شد.

در حقیقت رفتار اعراب قبل از بحران غزه کشف شده بود. رفتاری که سراسر مملو از خیانت و کینه­های نامعلوم کشف نشده است.

در نشست دوحه حمد بن جاسم بن جبر آل ثانی، امیر قطر تیری به هوا شلیک کرد که در حقیقت هدفش مغز محمود عباس رئیس حکومت خودگردان فلسطینی بود. او قصد داشت محمود عباس را در آن نشست از لحاظ سیاسی به قتل برساند. به گونه ای که وزیر امور خارجه قطر به طور مستقیم به طوری که تمام رسانه­های جهان آن را پخش ­کردند، گفت: «حقیقت این است که محمود عباس به ملتش خیانت کرد.»

این سخن را وزیر امور خارجه قطر گفت تا ناراحتی اش را از عدم حضور رئیس حکومت خودگردان فلسطین علنا بیان کند. محمود عباس هنگامی که امیر قطر با او تماس گرفته و از او خواسته بود در نشست دوحه که برای بررسی ابعاد جنایات اسرائیل علیه ملت فلسطین تشکیل شد، شرکت کند، گفته بود: «من نمی­توانم در کنفرانس دوحه شرکت کنم چرا که فشارهای بسیاری متوجه من است و اگر پایم را در دوحه بگذارم گردنم را گوش تا گوش می­برند»!!

ـ چه کسی محمود عباس را گوش تا گوش می­برد!؟؟

این چیزی است که عباس گفته و من معتقدم بدان معنا است که دولتمردان عرب که سابقه خیانتشان به امت اسلامی مبرهن است و خود در بسیاری از خونریزی­ها و جنایت­ها شریک هستند، قصد دارند پایانی برای آینده سیاسی محمود عباس ترسیم کنند.

محمود عباس این وسط گرفتار شده است. از یک سو می­خواهد در برابر فشارهای عربی و رهبران عرب مجبور نشود سرش را به باد دهد، از یک سو نمی­خواهد شاهد خونریزی و کشتار ظالمانه اسرائیل علیه ملت مظلومش که سال­ها است تحت اشغال اسرائیل سخت­ترین عذاب­ها را کشیده، باشد و از یک سو نیز نمی­خواهد شرف، کرامت، قداست و مقاومت ملت فلسطین را فدای خواسته­های اشغالگران کند.

به همین دلیل است که به امیر قطر می­گوید دوست دارم به خاطر ملتم در کنفرانس دوحه شرکت کنم ولی به اندازه­ای فشارها بر من زیاد است که نمی­توانم بیایم زیرا اگر بیایم سرم را بر باد خواهم داد. حرفی که تمام رسانه­های عربی دنیا آن را منتشر کردند و امیر قطر نیز آن را بیان داشت و مواضعش را نیز درباره آن رسما گفت. کاری که مشابه آن را عرفات نیز انجام داد و فریاد زد، من اسیر کش­مکش­های سیاسی هستم. عرفات در آخر مجبور شد تن به آبروریزی­های هم­حزبی­هایش دهد.

محمود عباس می ترسد سرش را گوش تا گوش ببرند زیرا در صورت سرپیچی از دستورات و فشارهای رهبران عرب دیگر خبری از دلارهای ریاض و رهبران عربستانی نخواهد بود. دیگر از سوی کشورهای مصر و اردن که آن بلاها را سر ملت عراق آوردند تا به خواسته­هایشان برسند و خود را کشورهای معتدل معرفی کردند، حمایت نخواهد شد. مجبور است شاهد کشته شاهدان هزاران فلسطینی و نابودی خانه و کاشانه هم­وطنانش باشد و لام تا کام سخن نگوید چرا که رهبران عرب تاب شنیدن سخنان حق را ندارند.

غزه غرق در بحران شد، مردم فلسطین ذره دره خرد شدند و جان­هایشان چه ارزان فروخته شد در حالی که امرای عرب هیچ سخنی نگفتند و خم به ابرو نیاوردند. گویی که اتفاقی نیفتاده است. پرسشی که همیشه از دولتمردان عرب می­شده و هنوز هم می­شود این است که تا کی قرار است چشم­هایتان را به روی ظلم­های ناروا ببندید، چیزی نگویید و نظاره­گر ریختن خون بیگناهان باشید و تنها سرتان را به زیر بیفکنید؟ آیا نمی­دانید تاوان هر کاری را که می­کنید روزی پس خواهید داد؟