پسر برزیل ایتالیا بر بام جهان

عنوان ارزشمند مرد سال فوتبال جهان به فابیو کاناوارو رسید و سرمربیان و کاپیتان های تیم های ملی, کاپیتان ایتالیا را به عنوان فوتبالیست برتر سال ۲۰۰۶ و بالاتر از زیدان و رونالدینیو انتخاب کردند

● فیفا گالا در سالروز تولد موتزارت

همان طور که از قبل پیش بینی می شد عنوان ارزشمند مرد سال فوتبال جهان به فابیو کاناوارو رسید و سرمربیان و کاپیتان های تیم های ملی، کاپیتان ایتالیا را به عنوان فوتبالیست برتر سال ۲۰۰۶ و بالاتر از زیدان و رونالدینیو انتخاب کردند. مراسم فیفا گالا دوشنبه شب در سالن اپرای زوریخ برگزار شد. این مراسم تنها به معرفی بهترین بازیکن مرد و زن سال اختصاص نداشت و در حاشیه جوایز دیگری نیز به شخصیت های مهم فوتبال جهان اهدا شد.

اجرای این مراسم را رودگولیت بازیکن سابق تیم ملی هلند بر عهده داشت و چندین بازیکن قدیمی فوتبال از جمله بکن باوئر، داویدز، ماتیوس و... در اهدای جوایز به برندگان شرکت کردند. در ابتدا بهترین های جام جهانی جوایز خود را گرفتند. میشل پلاتینی توپ طلای جام جهانی را به زیدان داد، کلوزه کفش طلا را گرفت و نام جان لوئیجی بوفون دروازه بان تیم ملی ایتالیا نیز برای دریافت جایزه لئویاشین (بهترین دروازه بان) اعلام شد که در سالن حضور نداشت. توپ نقره و توپ برنز جام جهانی به کاناوارو و پیرلو تعلق گرفت و کرسبو و رونالدو هم برندگان کفش های نقره یی و برنزی شدند. جایزه بازی جوانمردانه جام جهانی مشترکاً به برزیل و اسپانیا تعلق گرفت و فیفا عنوان بازی جوانمردانه سال را به تماشاگرانی که در جام جهانی ۲۰۰۶ به آلمان سفر کردند و باعث نشاط و رونق مسابقات شدند، اهدا کرد.

در بخشی از این مراسم دویست و پنجاهمین سالروز تولد «ولفگانگ موتزارت» موسیقیدان مشهور اتریشی در خانه اپرا گرامی داشته شد. از دیگر قسمت های جالب مراسم دوشنبه شب قدردانی و اعطای جایزه ویژه فیفا به فاکتی مدافع ایتالیایی بود که سپتامبر امسال درگذشت.

● آرای بعضی از کاپیتان های ملی

▪ لوسیو (برزیل)

الف) دروگبا

ب) آنری

ج) بوفون

▪ جان تری (انگلیس)

الف) کاناوارو

ب) کاکا

ج) آنری

▪ پاتریک ویرا (فرانسه)

الف) اتوئو

ب) بوفون

ج) دکو

▪ میشائیل بالاک (آلمان)

الف) آنری

ب) کاناوارو

ج) رونالدینیو

▪ مهدی مهدوی کیا (ایران)

الف) کاناوارو

ب) دروگبا

ج) زیدان

▪ دکو (پرتغال)

الف) آنری

ب) کاکا

ج) اتوئو

▪ رائول (اسپانیا)؛

الف) کاناوارو

ب) اتوئو

ج) کاکا

▪ فابیو کاناوارو (ایتالیا)

الف) لیلیان تورام

ب) ویرا

ج) اتوئو

▪ روبرتو آیالا (آرژانتین)

الف) زیدان

ب) کاناوارو

ج) آنری

● آرای بعضی از سرمربیان ملی

▪ دونگا (برزیل)

الف) کاناوارو

ب) بوفون

ج) زیدان

▪ استیو مک لارن (انگلیس)

الف) کاناوارو

ب) زیدان

ج) رونالدینیو

▪ ریموند دومنک (فرانسه)

الف) پتر چک

ب) گنارو گتوزو

ج) دروگبا

▪ یواخیم لو (آلمان)

الف) کاناوارو

ب) اتوئو

ج) آنری

▪ امیر قلعه نویی (ایران)

الف) کاناوارو

ب) کاکا

ج) زیدان

▪ لوئیس فیلیپه اسکولاری (برزیل)

الف) آنری

ب) کاناوارو

ج) کاکا

▪ لوئیس آراگونس (اسپانیا)

الف) اتوئو

ب) آنری

ج) رونالدینیو

▪ روبرتو دونادونی (ایتالیا)

الف) آنری

ب) شوچنکو

ج) کاکا

▪ آلفیو باسیله (آرژانتین)

الف) کاناوارو

ب) دروگبا

ج) اتوئو

● فابیو کاناوارو

▪ متولد: ۱۳ سپتامبر ۱۹۷۳، محل تولد: ناپل

▪ باشگاه ها: ناپولی، پارما، اینتر، یوونتوس، رئال مادرید

▪ کاناوارو زمانی که ۱۸ سال داشت با دانیلا همسرش آشنا شد. فابیو نامه های عاشقانه یی را که برای همسرش می نوشت بر روی دیوار خانه شان می چسباند. فابیو و دانیلا ۳ فرزند دارند. کریستین ۷ ساله و آندری ۲ساله و مارتینا ۴ ساله.

▪ او پنج تاتو بر روی بدنش دارد. نام همسر و ۲ پسرش به همراه یک خورشید و یک جنگجو

▪ فابیو می گوید اگر بازیکن نمی شد یک پیتزا فروش می شده او حتی یک پیتزای مخصوص با نام آلاکاناوارو دارد.

▪ او به همراه چیرو فرارا یک بنیاد خیریه در ناپل برای کودکان سرطانی دارد.

در ۱۳ سپتامبر ۱۹۷۳ در شهری بزرگ به دنیا آمد که یکی از کثیف ترین شهرهای ایتالیا به حساب می آید. بسیاری از مردم ایتالیا ناپل را جزء کشورشان محسوب نمی کنند. ناپل به عنوان یکی از مراکز جرم و جنایت در ایتالیا محسوب می شود.

فابیو کاناوارو اما از تفاوت زادگاهش با دیگر شهرها می گوید؛ «ناپل با سایر شهرهای ایتالیا تفاوت دارد. این شهر بیشتر شبیه ریودوژانیرو است تا میلان. ناپل شهر فقیری است و این مساله باعث شده جرم و جنایت در اینجا بسیار زیاد باشد، اما در همین شهر فقیر لبخند از لبان مردم محو نمی شود. در ناپل کودکان در خیابان بزرگ می شوند در همه جا کودکان مشغول فوتبال بازی کردن هستند.» کاناوارو هم از این قاعده مستثنا نبوده است.

حتی پس از آنکه به تیم جوانان ناپولی پیوست باز هم به فوتبال بازی کردن در کوچه و خیابان ها ادامه می داد. او به خاطر می آورد؛ «حتی پس از آنکه به ناپولی رفتم باز هم به فوتبال خیابانی ام ادامه دادم. فوتبال خیابانی قاعده و قانونی ندارد و شما می توانید از بازی تان لذت ببرید.» روش فوتبال خیابانی در ناپل باعث شده بود فوتبال این منطقه با سایر نواحی تفاوت عمده یی داشته باشد؛ «من خاطرات بسیاری از بازی مقابل میلان، اینتر و یوونتوس با تیم جوانان ناپولی دارم، شیوه بازی ما با شیوه آنها کاملاً متفاوت بود. ما در بازی سعی می کردیم به خودمان خوش بگذرانیم و از بازی مان لذت ببریم اما آنها فقط به فکر رعایت قوانین فوتبال بودند.»

● ناپل، برزیل ایتالیا

شخصیت فوتبالی کاناوارو بر همین اساس شکل گرفت؛ «به نظر من ناپل، برزیل ایتالیا است در ناپل از فوتبال لذت می برند. فوتبال برای ما سرگرمی بود و ما دوران خوبی را پشت سر می گذاشتیم.» اما اگر ناپل برزیل ایتالیا است چرا فابیو کاناوارو یک مدافع شد. کانا می گوید؛ «ما در ناپل مدافعان خوبی داریم ما اینجا چیرو فرارا و بروسکولوتی را داشتیم می توانم بگویم کودکان به نوعی مجبور می شدند به فوتبال تدافعی روی بیاورند.» اما قهرمان کاناوارو مدافع نبود. او به دیه گو مارادونا عشق می ورزید. دیوارهای اتاق او پوشیده بود از پوسترهای مارادونا. کانا به یاد می آورد؛ «مارادونا برای مردم ناپل چیزی بالاتر از یک فوتبالیست بود. مارادونا تاریخ را تغییر داد. ۸۰ سال بود که ناپولی فقط برای ماندن در سری A و سقوط نکردن می جنگید. اما ناپولی در هفت فصل حضور او دو بار قهرمان سری A، یک بار قهرمان جام یوفا و دو جام حذفی ایتالیا شد.»

او در ادامه حرف هایش می گوید؛ «من هم از سایرین مستثنا نبودم من هم طرفدار مارادونا بودم و چند سال زندگی کردن با او فوق العاده بود. زمانی که آنها قهرمان سری A شدند من هم حضور داشتم واقعاً بی نظیر بود.» مارادونا با لحنی فاتحانه گفت؛ «امشب یک مهمانی بزرگ دارم برای همه بازیکنان. همه دعوت هستید. من در آن زمان ۱۲ سال داشتم و به آن مهمانی دعوت شدم.»

● بزرگ شدن در کنار مارادونا

یک طرفدار ۱۲ساله ناپولی که در یک مهمانی در کنار مارادونا حضور داشت، برای کاناوارو آن دوران بهترین دوران زندگی اش بود. کاناوارو فرزند یک بازیکن بود، پاسکواله کاناوارو یک مدافع در تیم های محلی بود.

فابیو در یک خانواده فوتبالی بزرگ شد. پدر او فابیو و پائولو را از همان ابتدا وارد فوتبال حرفه یی کرد. اما قامت کوتاه کاناوارو باعث می شد مربیان به عنوان یک مدافع میانی به او اعتماد نداشته باشند. فابیو از یازده سالگی وارد فوتبال باشگاهی شد. کانا می گوید؛ «پدر من یک بازیکن محلی بسیار خوب بود و من شبیه او هستم این گونه دفاع کردن در ژن ما است. من پرش های بلندم را از او به ارث برده ام. در ابتدا مردم نسبت به قد من و توانایی ام در پریدن شک داشتند. من در اصل یک هافبک راست بودم.

زمانی که در تیم ملی زیر ۱۷ سال بازی می کردم در مرحله نیمه نهای مربی ام از من خواست مهاجم آنها را هر طور که شده مهار کنم و از آن زمان بود که یک مدافع شدم.» کاناوارو سر نترسی داشت و همین مساله باعث می شد او بازیکنی قدرتمندتر از آنچه که هست دیده شود. زمانی که کاناوارو ۱۸ سال داشت برای تمرین کردن با تیم اول ناپولی دعوت شد. او در آن تمرین وظیفه مهار کردن مارادونا را بر عهده داشت.

او با جدیت تمام وظیفه اش را انجام می داد به طوری که یکی از اعضای کادر مربیگری از او خواست آرام تر کار کند اما مارادونا مخالفت کرده و گفت؛ «همین طور ادامه بده.» فابیو در آن تمرین مارادونا را به زمین زد و این مساله باعث عصبانیت بازیکنان ناپولی شد اما مارادونا به حمایت از فابیو پرداخت و در پایان آن جلسه تمرین کفش هایش را به او داد. مارادونا خطاب به کاناوارو گفته بود؛ «بچه ها وقتی با ما بازی می کنند می ترسند اما تو با بقیه فرق داری.» کاناوارو اولین حضورش در ترکیب اصلی ناپولی را در مارس ۱۹۹۳ در دیدار مقابل یوونتوس تجربه کرد و از همان زمان یار ثابت ناپولی شد.

او پس از هفت سالی که در پارما بازی کرد دو فصل در اینتر و دو فصل را با یوونتوس سپری کرد و سپس راهی رئال مادرید شد. در تابستان امسال او در فینال جام جهانی صدمین حضورش در ترکیب تیم ملی ایتالیا را تجربه کرد. او که ستون محکم در خط دفاعی ایتالیا بود موجب شد آنها در هفت بازی تنها یک گل بخورند. کاناوارو در مورد بلند کردن جام قهرمانی جهان می گوید؛ «احساس عجیبی داشتم خیلی خوشحال بودم اما نمی دانستم باید چگونه عکس العمل نشان بدهم.

تازه بعد از اینکه تصاویر تلویزیونی را دیدم فهمیدم که چه لحظات بزرگی را پشت سر گذاشته ام.» ایتالیایی ها که ناپل را جزء ایتالیا نمی دانند پس از آنکه یک بازیکن از ناپل جام قهرمانی را بر بالای سر برد به آنها حسادت ورزیدند. کاناوارو می گوید؛ «من به نوعی انتقام شهرم را گرفتم.» این مساله او را به یاد عکس العمل مارادونا در مرحله نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۹۰ که در ناپل برگزار شد می اندازد. در آن زمان کاناوارو در کنار زمین توپ جمع کن بود. در آن زمان مارادونا سعی کرد ایتالیایی ها را برای حمایت از آرژانتین متقاعد کند.

این اسطوره گفت؛ «برای ۳۶۴ روز سال آنها با شما مثل یک آشغال رفتار می کنند، اما امروز از شما می خواهند ایتالیایی باشید و از تیم آنها حمایت کنید. اما من در ۳۶۵ روز سال طرفدار ناپولی هستم. من یکی از شماها هستم. پس از آرژانتین حمایت کنید.» کاناوارو می گوید؛ «مارادونا شجاع بود که این کار را کرد او خودش را اهل ناپولی دانست. در آن روز بیشتر مردم ایتالیا از آرژانتین حمایت کردند، اما من از ایتالیا حمایت کردم زیرا ایتالیایی هستم ما دوست داشتیم اگر هم ببازیم به مارادونا ببازیم.» کاناوارو زمانی که از جام جهانی بازگشت بیش از ۱۰۰ هزار تن در ناپل برای خوشامدگویی به او جمع شده بودند. وی می گوید؛ «به هر باشگاهی که می رفتم من را به عنوان نماینده ناپل می دیدند برخی اوقات این مساله را علیه من استفاده می کردند اما این مساله همیشه باعث بالاتر رفتن انگیزه من می شد.»

قهرمانی ایتالیا در جام جهانی با مسائل فراوانی همراه بود. بحران کالچوپولی به همراه حرکت ماتراتزی در فینال قهرمانی ایتالیا را تحت تاثیر قرار داده بود. در شرایطی که همه بازیکنان ایتالیا سعی می کردند قضیه زیدان و ماتراتزی را بزرگ جلوه دهند کاناوارو اذعان می دارد که صحنه سر زیدان را ندیده اما آن را شنیده است.

کانا می گوید؛ «ضربه سر زیدان به سینه ماتراتزی را شنیدم.» اما او حرف های ماتراتزی به زیدان را نشنیده و اصلاً هم دوست ندارد راجع به این مساله صحبت کند. او در ادامه حرف هایش می افزاید؛ «اصلاً احساس خوبی نبود که مطبوعات و رسانه ها به جای پوشش دادن قهرمانی ما فقط به فکر زیدان بودند.» فابیو که از برگزاری مراسم قهرمانی ایتالیا بسیار ناراضی است می گوید؛ «اینکه شما جایزه تان را توسط رئیس فیفا دریافت نکنید بسیار غم انگیز است. شما شاید فقط یک بار قهرمان جام جهانی شوید. عملکرد سپ بلاتر واقعاً ضعیف بود.» فیفا هم هرگز در مورد اینکه چرا سپ پلاتر جام را به کاناوارو نداد توضیحی نداده است.

بسیاری می گویند سپ پلاتر خودش را برای قهرمانی فرانسه و برنامه خداحافظی زیدان آماده کرده بود و از اینکه برنامه ها طبق میل او پیش نرفته عصبانی بوده است. کاناوارو در این خصوص می گوید؛ «شما در جام جهانی انتظار حضور گسترده مسوولان را دارید. عدم حضور مسوولان در واقع نقطه ضعفی در کارنامه فیفا به شمار می رود. این مساله باعث شد ما به خودمان بیشتر افتخار کنیم زیرا این نشان می دهد ما با همه کس و همه چیز جنگیدیم تا قهرمان شدیم.» اما بلاتر این بار مقابل فابیو کاناوارو تسلیم شد.

در مراسم انتخاب بهترین بازیکن جهان در سال ۲۰۰۶ بلاتر شاهد موفقیتی دیگر از سوی فابیو کاناوارو بود. این مدافع بزرگ که یک ماه قبل توپ طلای اروپا را به خودش اختصاص داده بود این بار توانست از میان بزرگترین های جهان به عنوان بهترین بازیکن جهان در سال ۲۰۰۶ انتخاب شود. کانا پس از دریافت جایزه اش گفت؛ «خیلی خوشحال هستم، واقعاً غیرقابل باور است من امسال قهرمانی جهان را تجربه کردم، به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شدم و اکنون بهترین بازیکن جهان شده ام.

من می خواهم از تمام مربیان و کاپیتان هایی که به من رای داده اند تشکر کنم. من این جایزه را به فوتبال ایتالیا تقدیم می کنم که دوران بسیار سختی را پشت سر می گذارد.»

زیدان هم که از برگزاری این مراسم رضایت کامل داشته می گوید؛ «امیدوارم مردم آنچه من برای فوتبال انجام داده ام را فراموش نکنند. فوتبال به من چیزهای بسیاری داده است و من از اینکه در این مراسم حضور داشته ام خوشحال هستم زیرا در اینجا با قهرمانان بسیاری ملاقات کردم.»

مینا شرفی