فوتبال زیر پوست سینما

واقعیتی در بین اهالی هنر هفتم وجود دارد که آنها علاقه شدیدی به فوتبال به ویژه تیم پرسپولیس دارند، اگر با دقت میزان علاقه در بین مردان و زنان هنرپیشه را بررسی کنید در می یابید که جماعت پرسپولیسی همیشه بر هواداران استقلال چربش داشتند و توانسته اند در کری های قبل از دربی بر آبی های اقلیت فائق آیند.

این اتفاق بنا به گفته اکثر کارگردان های به نام و معروف سینما ایران همیشه در ظاهر افراد نمایان نمی شود اما زمانی که بحث استقلال و پرسپولیس بین اهالی هنر هفتم بالا می گیرد می توان به راحتی اعداد اکثریت پرسپولیسی ها را بر آبی های اقلیت دریافت.

هر چند در فوتبال ایران کمتر شاهد حضور سینما گران در عرصه ورزش به ویژه فوتبال بودیم اما با این وجود می توانیم از جعفر پناهی و مسعود ده نمکی به عنوان معدود کارگردانانی نام برد که طی سالیان گذشته در این زمینه فعالیت کردند و فیلم هایی را به اکران برده اند اما به معنای واقعی هنوز کسی به خود جرات نداده که در عرصه ورزش به ویژه استقلال و پرسپولیس ورود کند و در این باره فیلمی حرفه ای و تخصصی بسازد که هواداران دو باشگاه تهرانی برای تماشای فیلم آنها سر و دست بشکنند و صف های عریض وطویل جلو سینما ها بکشند.

این اتفاق بر خلاف سینمای ایران در سینمای اروپا به دفعات تکرار شده است، سینما گران اروپایی برای به جیب زدن سودهای کلان اقدام به تهیه فیلم هایی ورزشی کرده اند تا هواداران تیم های پرطرفدار اروپایی برای تماشای آنها صحنه هایی دور از ذهن به تصویر بکشند.

اگر به آمار فروش فیلم های ورزشی که در سینماهای اروپا اکران شده است رجوع کنید می بینید یکی از فیلم های پر فروشی که در سال های دور به اکران در آمد فیلم فرار به سوی پیروزی بود که در آن چهره های معروفی نظیر پله و سیلوستر استالونه حضور داشتند که تماشاگر برای تماشای این فیلم رکوردی جالب را به ثبت رساند و مشخص شد اگر سینماگران تولیدات ورزشی را در کارنامه خود بگنجانند می توانند به مردان میلیونر تبدیل شوند.

پس از این فیلم تولیدات جدیدی روی پرده اکران شد که در ردیف فیلم های رقیب توانستند میزان مخاطبان ایده آلی را به سالن های سینما بکشانند. فیلم هایی نظیر مارادونا؛ گل و هولیگان با کشیدن مخاطب ورزشی به سالن سینما این واقعیت را علنی کرد که فوتبال می تواند به صنعت سینما کمک شایان توجهی بکنند تا این صنعت هم به یکی از پر درآمد ترین صنعت های دنیا تبدیل شود.

در سینمای ایران کمتر کسی به فوتبال توجه می کند اما افراد بسیار زیادی هستند که دوست دارند در این زمینه فعالیت کنند، رضا عطاران یکی از کسانی است که در ردیف علاقمندان به فعالیت در این عرصه قراردارد. اوتاکنون در هر مجموعه ای که کارگردانی اش را بر عهده داشته به عناوین مختلف نمادی از فوتبال را در پلان های خود به کار برده تا ثابت شود او یک هنرمند فوتبالی است.

داریوش ارجمند دیگر هنرپیشه فوتبالی سینما ایران است؛ او که تا کنون فرصت زیادی برای فعالیت در این عرصه پیدا نکرده در گفت وگو با یک نشریه سینمایی اعلام می کند دوست دارم در کنار ستاره های سینمایی ایران فیلمی برای فوتبال ایران بازی کنیم.

بهنوش بختیاری، خواهران اسکندری، پویا امینی، امین حیایی، حسن جوهرچی هم در ردیف علاقمندان به فوتبال ایران در بین اهالی هنر قرار دارند اما می توان از سوپراستار سینمای ایران پرویز پرستویی به عنوان یک چهره ویژه فوتبالی در سینما نام برد که نشان داده علاقه زیادی به فعالیت در این عرصه به ویژه فوتبال دارد. علاقمندان سینما و تئاتر از یاد نبرده اند او در نمایشنامه فنس به کارگردانی محمد رحمانیان چگونه نقش یک هوادار را در قالب یک گزارشگر احساساتی به زیبایی اجرا کرد. پرستویی پس از موفقیت نمایشنامه فنس به خبرنگاران گفت: «دوست دارم در فیلمی نقش یک فوتبالیست را ایفا کنم به تجربه اش می ارزد.»

سید جواد هاشمی یکی دیگر از افرادی است که برای نقش آفرینی در یک کار فوتبالی بی تابی می کند، او که بازوبند کاپیتانی تیم فوتبال هنرمندان را به دست می بندد. در این باره می گوید: «در سینمای ایران کسی تا به حال به این موضوع رجوع نکرده به طور حتم اگر کسی برای یک فیلم فوتبالی پیش قدم شود یک کار بزرگ را به نام خود رقم زده است.»

با در نظر گرفتن علایق چهره های سینمای ایران به مقوله فوتبال می توان امیدوار بود در صورت پیدا شدن یک کارگردان فوتبالی در آینده شاهد حضور سوپر استارهای سینمای ایران در مستطیل سبز باشیم. اتفاقی که می تواند هواداران فوتبال ایران را در مقابل گیشه های سینما به ایستادن در صف های طولانی وادارد.

● فیلم های نا موفق در جذب مخاطب

سابقه تولید و نمایش فیلم های ورزشی حداقل در سینمای بعد از انقلاب ثابت می کند این جریان نه در جذب مخاطب و رسیدن به فروش بالا موفق بوده، نه در همراه کردن جماعت منتقد و مخاطبان جدی و پیگیر سینما البته حضور یک کارگردان معتبر و وجود فیلمنامه ای قوی می تواند این اتفاق را پایان دهد. اما برای آگاهی از تاریخچه فیلمهای ورزشی که در جذب مخاطب موفق نبودند می توان به نام هایی زیر اشاره کرد:

پنجمین سوار سرنوشت (سعید مطلبی / ۱۳۶۱)، آخرین تلاش (سیامک اعتمادی / ۱۳۷۰)، تعقیب (علی عبدالعلی زاده / ۱۳۷۴)، گالان (امیر قویدل / ۱۳۶۹)، جوانمرد (جمشید آهنگرانی / ۱۳۷۵)، حریف دل (عبدالرضا گنجی / ۱۳۷۵)، جان سخت (اکبر ثقفی / ۱۳۷۶)، زن شرقی (فریدون جیرانی۱۳۷۶)، یاس های وحشی (محسن محسنی نسب / ۱۳۷۶)، شیرهای جوان (محسن محسنی نسب / ۱۳۷۹)، هدف اصلی (قدرت ا... صلح میرزایی / ۱۳۸۵)، فوتبالیست ها (علی اکبر ثقفی / ۱۳۷۹) و مثلث آبی (صابر رهبر / ۱۳۷۹)

جواد حسینی