سایه ای بلند و طولانی

پدرم سلطان اینترنت است او اكثر مسابقات فوتبال را تماشا می كند از طریق «وب كم» با او و مادرم در ارتباط هستم شاید اكنون بیش از زمان حضور در خانه با آنها صحبت می كنم سعی می كنم پدر و مادرم را به آمریكا بیاورم شاید این آرزو به زودی عملی شود

● درباره پل دالگلیش، پسر «سلطان كنی»

می گویند سایه «تكسان» بلند و طولانی است اما مقابل تلألؤ آفتاب مهربانی یك پدربزرگ، به راحتی محو می شود.آنكه از این سخاوت بهره برد، هم اكنون زیر آفتاب یكشنبه ینگه دنیا می درخشد تا بلكه بتواند جواب محبت های پدر را بدهد.صحبت از دالگلیش كوچك است؛ پسر ستاره بزرگ فوتبال اسكاتلند، سلتیك و لیورپول. «پل» در تیم آمریكایی هیوستون دیناموس می درخشد و یاد پدر را زنده می كند. ظاهراً این پسر از زندگی چیز دیگری نمی خواهد؛ هرچند همواره آماده پذیرش یك مسؤولیت و در واقع مبارزه ای جدید است.

پل دالگلیش در این باره نظرات جالبی دارد: «پدرم سلطان اینترنت است. او اكثر مسابقات فوتبال را تماشا می كند. از طریق «وب كم» با او و مادرم در ارتباط هستم. شاید اكنون بیش از زمان حضور در خانه با آنها صحبت می كنم! سعی می كنم پدر و مادرم را به آمریكا بیاورم. شاید این آرزو به زودی عملی شود.»

ظاهراً این پسر نمی تواند از سایه پدر خارج شود. در بازی فینال لیگ آمریكا كه دیروز انجام شد، تیم او مقابل «نیوانگلند ریولوشن» به مربیگری استیو نیكول (همبازی پدر او در لیورپول) قرار گرفت. پل توضیح داد: «وقتی دوران فوتبالم را در لیورپول آغاز كردم، استیو به عنوان بازیكن شفیلدونزدی آخرین سال های دوران حرفه ای را پشت سر می گذاشت.

به یاد دارم یك بار مقابل هم قرار گرفتیم. نیكول در عرصه مربیگری نیز موفق عمل نموده و ۲ بار «نیوانگلند» را به فینال لیگ رهنمون كرده است.»پل می پذیرد كه هرگز نتوانسته جانشینی شایسته برای «سلطان كنی» باشد. او مدتی در سلتیك و لیورپول سرگردان بود تا اینكه با راهنمایی های پدر راهی نیوكاسل شد. او در طول دوران كوتاه اما پرفراز و نشیب خود، لباس نورویچ، بلكپول، ویگان، لینفیلد و مودنا را هم به تن كرده است.

پل در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ راهی اسكاتلند و لیوینگستون شد اما تنها تا ماه ژانویه دوام آورد و در پنجره فصل نقل و انتقالات به پیشنهاد هیبرنیان جواب مثبت داد. او آنجا شادمان بود: «برای لیوینگستون چند گل اروپایی به ثمر رساندم. از همان جا نام خودم را مطرح كردم و به همین خاطر آمریكایی ها خواهان جذب من شدند. ماه سپتامبر، اندكی قبل از پایان لیگ آمریكا قرارداد امضا كردم.

چرا ینگه دنیا را انتخاب كردم؟ همواره دوست داشتم به این كشور بیایم نه فقط به خاطر داشتن یك زندگی خوب بلكه برای تجربه یك سبك فوتبال متفاوت.»با ۲ گل دالگلیش، هیوستون بر «كلورادو» غلبه كرده و با كسب عنوان قهرمانی كنفرانس غرب راهی فینال رقابت های لیگ شد اما آنچه برای پل مهمتر محسوب می شد، بازگشت به پست آرمانی بود. مصائب او را از زبان خودش بشنوید: «در خط حمله احساس خوبی نداشتم.

بیشتر به عنوان یك هافبك شناخته می شوم اما اینجا مجبور هستم جلوتر از مدافعان بازی كنم یا اینكه نقش مكمل ۲ مهاجم را عهده دار شوم. نمی توان نوع فوتبال در آمریكا را با اروپا مقایسه كرد. اروپایی ها از این سبك فوتبال متنفر هستند اما باید بدانند در آمریكا از توپ های بلند، كمبود فضا و سرعت بالا خبری نیست. تنها هنگام گلزنی ردپایی از عجله دیده می شود.»فوتبال آمریكا از زمان حضور بزرگانی چون فرانتس بكن باوئر، پله و یوهان كرایف دچار تحول شده و نظرها را جلب كرده است. با این تفاوت كه اكنون از ستارگان پا به سن گذاشته خارجی خبری نیست و به جای آنها جوانان بااستعداد هواداران را به وجد می آورند.

بنا به ادعای پل دالگلیش این افراد لیاقت حضور در سطح اول فوتبال اروپا را دارند: «جوانان امریكایی قادرند در مهد فوتبال بدرخشند با این حال اكثر آنها دوست دارند در لیگ داخلی بمانند. آمریكایی ها از ساختار ورزشی قدرتمندی برخوردارند و به شدت عاشق كسب موفقیت هستند. مردم این كشور نمی خواهند به هیچ عنوان در سایر كشورها با سرزنش و توبیخ شوند. ریشه های فوتبال آمریكا جوان است و به همین دلیل عجله داشتم قبل از ۳۰ سالگی لیگ این كشور را تجربه كنم.

نمی خواهم مردم بگویند به خاطر پول اروپا را ترك كردم. نسبت به سال های گذشته رشد زیادی داشته ام. امیدوار هستم در آینده با سرعت بیشتری گام بردارم. دیروز در بزرگترین مبارزه دوران حرفه ای ام شركت كردم.»