پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

فوتبال را از پایه بسازیم


فوتبال را از پایه بسازیم

سال ها است در فوتبال پایه در سطح قاره كهن هیچ افتخاری به جز قهرمانی بازیهای آسیایی بوسان نداشته ایم و همین امر به صورت ویروسی به بزرگسالان هم منتقل شده است

تیم بسكتبال ایران بعد از ۶۰ سال موفق شد با كسب عنوان قهرمانی آسیا به مسابقات المپیك راه یابد، پیش از آن هم والیبال جوانان ایران با شكست دادن بزرگانی چون بلغارستان و ایتالیا

(۲ بار) عنوان سومی جهان را به خود اختصاص داد، واترپلوبازان جوان هم همه حریفان آسیایی را یك به یك درو می كنند و به سوی عنوان قهرمانی آسیا حركت می كنند و چنین است وضعیت هندبال كه نوجوانانش قهرمان آسیا می شوند و به جام جهانی راه پیدا می كنند.

در گذشته با ناكامی های مداوم رشته های تیمی همواره این انگ به ورزش ایران وارد می شد كه ما اهل ورزش های گروهی نیستیم و فقط در ورزش های انفرادی مثل كشتی، وزنه برداری و ورزش های رزمی در آسیا و جهان حرفی برای گفتن داریم ولی در حال حاضر با موفقیت های درخور توجه چند ورزش گروهی این باور در حال رنگ باختن است و ثابت شده كه در ورزش های دسته جمعی هم می توانیم موفق باشیم ولی چگونه؟

واقعیت اینجاست كه بهشت را به بها دهند نه بهانه. اگر والیبال موفق می شود مرهون سرمایه گذاری و برنامه ریزی بلندمدت فدراسیون یزدانی خرم و ادامه آن توسط داور زنی است. در والیبال ایران ایوان بوگانیكوف مربی سرشناس روسی سال هاست كه در حال استعدادیابی است و نیروهای مستعد را به تیم های باشگاهی معرفی می كند، در كنار وی مربیان بادانش و توانمند داخلی مثل مصطفی كارخانه، امیر حیدری، ایرج مظفری و محمدرضا دامغانی و خارجی های سرشناسی چون پارك كی وون كره ای و كیاچ صربستانی به تناوب به كار گرفته شدند تا این استعدادها به مرور تبدیل به بازیكنان بزرگ شوند.

حاصلش هم مشخص است طی یك دهه اخیر بارها قهرمان نوجوانان و جوانان آسیا و نایب قهرمان بازیهای آسیایی ۲۰۰۲ بوسان شدیم و حالا با كسب عنوان سومی جوانان جهان می توانیم كم كم در سطح بزرگسالان هم مدعی شویم.

در بسكتبال هم سرمایه گذاری روی بازیكنان مستعد و بلندقامت در كنار استفاده از مربیان ارزشمند داخلی چون مهران شاهین طبع، محسن صادق زاده، مصطفی هاشمی، بابك حاتمی و دانش خارجی های سرشناسی چون اونیكا و رایكو ترومن سرانجام كار را به آنجا رساند كه پس از چند دوره موفقیت در سطح جوانان و امیدها حالا تیم ملی بزرگسالان مان قهرمان آسیا شده و به المپیك راه می یابد.

داستان واترپلو، هندبال و … هم مشابه همین قضیه است. برنامه ریزی صحیح، استمرار در اجرای برنامه ها، تلفیق دانش و تجربه داخلی و خارجی، توجه اصولی به رده های سنی پایه همه و همه باعث شده كه گام به گام در مسیر موفقیت حركت كنیم و همه اینها می تواند چراغ روشنی برای فوتبال هم باشد كه با حركت در این مسیر بتواند شاهد موفقیت را در آغوش بگیرد در حالی كه طی ۳ دهه اخیر كاملاً برعكس عمل كرده ایم و هیچ سرمایه گذاری اصولی و با برنامه ای در فوتبال نداشته ایم.

هیچ كس نمی تواند منكر استعداد ایرانی ها در رشته فوتبال باشد ولی یك بار هم كه شده كلاهمان را قاضی كنیم و ببینیم به این فوتبال چه داده ایم كه اكنون توقع از آن داریم؟ در تمام این سال ها فوتبال پایه برایمان حكم یك پدیده مجازی را داشته و مسابقاتش را باری به هر جهت برگزار كرده ایم تا فقط تقویم را پر كنیم. بدترین زمان ها، بی كیفیت ترین زمین ها و بیشترین بی توجهی ها قسمت فوتبال پایه بوده و حاصلش هم همین می شود كه می بینیم.

اگر زمین و زمان دست به دست هم بدهند و گل های خود رو با یكدیگر هماهنگ شوند موفقیت نصف و نیمه ای حاصل می شود ولی چون عقبه ای درست برایش متصور نیست در نهایت حاصلی درست و حسابی به دست نمی آید.

تا زمانی كه مثل رشته هایی كه در بالا نام بردیم در فوتبال هم به رده های سنی پایه توجه نكنیم و استعدادها را به صورت اصولی پرورش ندهیم، آش همین آش و كاسه همین كاسه است یعنی موفقیت هایمان به صورت مقطعی و جرقه ای خواهد بود.

سال ها است در فوتبال پایه در سطح قاره كهن هیچ افتخاری به جز قهرمانی بازیهای آسیایی بوسان نداشته ایم و همین امر به صورت ویروسی به بزرگسالان هم منتقل شده است. هر وقت در سطح نوجوانان و جوانان توانستیم سرمایه گذاری اصولی مبتنی بر دانش روز داشته باشیم و به موفقیت برسیم می توانیم به كامیابی بزرگسالان هم در سال های بعد امیدوار باشیم وگرنه ...

آرش رستم نمدی



همچنین مشاهده کنید