ثبات بسكتبال در گرو فوتبال

هنوز جایگاه بسكتبال در كشور ما ثبات لازم را پیدا نكرده و تنها می شود در این زمینه در میان رشته های ورزشی به فوتبال اشاره داشت كه به ثبات نسبی دست پیدا كرده است شاید والیبال هم به لحاظ ثبات, چند قدمی از بسكتبال جلوتر است هرساله شاهد یك بی ثباتی در بسكتبال هستیم و در بسیاری از باشگاه ها هم این ثبات بستگی به موقعیت فوتبال دارد

راهیابی نماینده بسكتبال ایران به فینال نخستین دوره لیگ بسكتبال غرب آسیا بهانه گفت وگو با مهران شاهین طبع- سرمربی جوان صباباتری- است. صباباتری و شاهین طبع در فصلی كه گذشت، یكه تاز عرصه بسكتبال ایران و منطقه بودند. اگر چه این تیم در مرحله نهایی رقابت های قهرمانی آسیا در كویت با مصدومیت ناخواسته مهره كلیدی اش «پیتس» به مقام پنجم بسنده كرد، اما اكنون با روشن شدن تكلیف بازی پنجم فینال غرب آسیا، صباباتری تنها یك قدم تا كسب عنوان قهرمانی این مسابقات فاصله دارد. صباباتری در سال ۸۴ در هر دو لیگ برتر تهران و ایران روی سكوی قهرمانی رفت كه در این موفقیت ها، شاهین طبع سهم به سزایی داشت. او یكی از اضلاع مربع مربیان علم گرای بسكتبال امروز ایران است. او بر این عقیده است كه بسكتبال باشگاهی در بی ثباتی است و در واقع ثبات آن مثل والیبال در گرو ثبات فوتبال است. این گفت وگو به حاشیه ها و متن موفقیت بسكتبال در كشور پاسخ می دهد.

●بسكتبال چه جایگاهی در ورزش كشور دارد؟

- هنوز جایگاه بسكتبال در كشور ما ثبات لازم را پیدا نكرده و تنها می شود در این زمینه در میان رشته های ورزشی به فوتبال اشاره داشت كه به ثبات نسبی دست پیدا كرده است. شاید والیبال هم به لحاظ ثبات، چند قدمی از بسكتبال جلوتر است. هرساله شاهد یك بی ثباتی در بسكتبال هستیم و در بسیاری از باشگاه ها هم این ثبات بستگی به موقعیت فوتبال دارد. به عنوان مثال می توان از باشگاه پیكان یاد كرد. البته در برخی از جاها نیز وجود افراد والیبالی و بسكتبالی به چرخ حركت این دو ورزش كمك می كند ولی این واقعیت را نمی توان كتمان كرد كه به لحاظ فناوری، بسكتبال ما راهی طولانی در پیش دارد. اما اخیراً به لحاظ سخت افزاری و وسایل استاندارد، شرایط خوبی پیدا كرده است. ثبات مدیریت و اختلاف نظر، موانع اصلی به شمار می روند.

● راه اندازی مسابقات غرب آسیا این موقعیت را پدید آورد كه بتوان مقایسه ای میان تیم های بسكتبال ایران و كشورهای همسایه به خصوص لبنان داشت. به عنوان مثال «ساجس»- حریف فینالیست صباباتری- از نظر امكانات چه تفاوتی با تیم بزرگ ما داشت؟

- ساجس باشگاهی است كه در سال ۱۹۴۶ تأسیس شده است. سالن اختصاصی آنها درست وسط شهر بیروت و در منطقه پرجمعیتی واقع است تا دسترسی تماشاگران برای دیدن بازی ها راحت باشد. آنها هیچ سالی نبود كه در بسكتبال، تیم نداشته باشند. امكانات سالن آنها بی نظیر است. هر آنچه كه یك سالن استاندارد باید در اختیار داشته باشد، در این سالن موجود است. مسئولان بسكتبال ما این امكانات را از نزدیك دیده اند. تفكرات آنها كاملاً نسبت به موضوع ورزش، حرفه ای است.

● سوریه و اردن چطور؟ آنها چه موقعیتی دارند؟

- تیم «الجلا»ی سوریه یكی از زیباترین سالن های شهر حلب را دارد. در بازی های مرحله اول غرب آسیا كه صباباتری بازی های خود را در این شهر انجام داد، سالنی بود با امكانات عالی و البته این موضوع فقط در مورد «الجلا» صدق نمی كند؛ سایر باشگاه ها هم كم و بیش دارای چنین امكاناتی هستند. آنها به لحاظ سازماندهی مسابقات باشگاهی هم از ما جلوترند.اردن هم شرایط استثنایی دارد. با وجود آنكه كشوری كوچك و فقیر است، تیم های بسكتبال آن از شرایط و ثبات خوبی بهره مند هستند.

●چرا در مرحله نهایی مسابقات باشگاه های آسیا در كویت موفق نبودید؟

- ما بد آوردیم؛ بازیكنان ما كاملاً خسته بودند و آسیب دیدگی «پیتس» هم كار دست ما داده بود. ضمن آنكه مسابقات باشگاه های آسیا، دیگر بازی های باشگاهی نیست و همه تیم ها از الریان قطر گرفته تا فستلینك اردن كه قهرمان شد، با تیم ملی و نفرات زبده خارجی آمده بودند. البته آقای مشحون- رئیس فدراسیون بسكتبال- هم دست ما را باز گذاشت، اما ما با توجه به تجربه مسابقات دوره قبل در فیلیپین، نمی خواستیم در صورت ناكامی، روحیه ملی پوشان كمكی ما آسیب ببیند.

● در مورد نیمه تمام ماندن بازی چهارم ساجس و صباباتری و سرنوشت قهرمانی اولین دوره لیگ غرب آسیا توضیح بدهید؟

- قهرمانی در این بازی ها حق مسلم تیم ماست. ساجس با به كارگیری همه ترفندهایش ناكام بود و حتی حمایت های بسكتبال غرب آسیا هم كفایت نكرد. لبنانی ها خوب می دانستند كه در بازی پنجم در تهران هم شكست خواهند خورد و تیم خود را بیرون كشیدند.

●مبلغ قرارداد با بازیكنان خارجی در فصل پیش چقدر بود؟

- ما ۶ماهه ۵۰هزار دلار بستیم. اگر فصل مسابقات بیش از این مدت به طول بینجامد، به همان نسبت قرارداد اضافه خواهد شد. اگر زمان فصل مسابقاتی ما كاهش پیدا كند، هزینه ما نیز كمتر خواهد بود. البته باید قبول كرد قیمت بازیكنان خارجی از بازیكنان برجسته ایران كمتر است.

● آیا می شود ارزان تر از این هم با بازیكنان خارجی قرارداد بست؟

- البته شرایط اجتماعی ما و محدودیت هایی كه در جذب بازیكنان خارجی داریم، این بازیكنان را با مبالغی ارزان تر جذب كردن كار سختی است. مثلاً لبنانی ها همین بازیكنان را با مبلغی پایین تر برای باشگاه های خود استخدام می كنند. البته بازیكنی مثل «آندره پیتس» شرایط كشوری مثل ایران را برای بازیكنان خارجی به دلیل تمركز بیشتر روی تمرینات و مسابقات، مناسب تر از دیگر كشورهای همجوار ما ارزیابی می كند.

● بازیكنان شما در NBA هم سابقه بازی داشته اند؟

- آندره پیتس نه، ولی جوزف گارس مدتی را با تیم تورنتو گذرانده است. البته بازیكنان با سابقه بازی در NBA بسیار قوی تر از این بازیكنانی هستند كه در لیگ ما مشغول بازی بودند.

● چندی قبل صحبت از حضور حامد حدادی و جابر روزبهانی در NBA بود. به نظر شما آیا این دو در اندازه بازی در این مسابقات بودند؟

- حامد حدادی می توانست؛ البته قبل از آسیب دیدگی دستش و به همین خاطر بسكتبال ایران سرمایه بزرگی را از دست داد، اما جابر روزبهانی می بایست برای ورود به NBA از كالج ها شروع می كرد و پس از كسب تجربیات لازم، این توانایی را پیدا می كرد. اما اینگونه نشد و هر دو فعلاً در ایران هستند.

●چرا تیم جوانان ما دچار نزول ناباورانه ای شده است؟

- تیم های قبلی جوانان كه نایب قهرمان و قهرمان آسیا شدند، اصلاً با این تیم كنونی قابل قیاس نیستند. اعضای آن دو تیم از فیزیك مناسب تری برخوردار بودند و دیگر این كه سال ها با بازی در كنار هم، چشم بسته همدیگر را در زمین پیدا می كردند.از سوی دیگر مربیان، آزادی عمل خوبی داشتند. شبانه روز كار كردیم؛ هم به خاطر آبروی خودمان و هم برای حفظ آبروی بسكتبال. برای گروه مربیان، تعطیلی و حتی پنج شنبه و جمعه هم معنا نداشت، اما آن حركت ما یك ایراد كلی نیز داشت.

علی شاكری

---