روزگار خوش با مرد مجار

تا به حال همه او را در فوتبال ایران به نام مسترسوچ می شناختند اما اسم دقیق او گئورگی سوچ است مردی که در مدت کوتاه حضورش در فوتبال ایران چنان تاثیرگذار بود که هنوز خیلی ها از او یاد کرده و نامش را جاودانه می بینند

تا به حال همه او را در فوتبال ایران به نام مسترسوچ می شناختند اما اسم دقیق او گئورگی سوچ است. مردی که در مدت کوتاه حضورش در فوتبال ایران چنان تاثیرگذار بود که هنوز خیلی ها از او یاد کرده و نامش را جاودانه می بینند. امروز به مرور داستان زندگی و مربیگری سوچ در فوتبال ایران می پردازیم، توجه کنید.

● دوران بازی

با توجه به اینکه سوچ بازیکن تیم ملی مجارستان در جام های جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ بود، می توان تصور کرد که متولد حدود سال های ۱۹۱۴ و ۱۹۱۵ میلادی یا به عبارتی ۱۲۹۳ هجری و در اسفند ۴۴، زمان اولین حضورش در فوتبال ایران ۵۱ ساله بوده، اگر چنین فرضی را داشته باشیم، باید بگوییم ۹۳ سال از تولد او می گذرد. سوچ با تیم ملی مجارستان، نایب قهرمان جام جهانی ۱۹۳۸ شد. او با تیم معروف اوژپشت مجارستان هم سه بار صاحب عنوان قهرمانی در مسابقات فوتبال مجارستان شد. گئورگی، ۲۷ بار پیراهن تیم ملی مجارستان را به تن و دوران پرافتخاری را در این سال ها سپری کرد.

● مربیگری موفق

گئورگی سوچ، دوران خوبی را در مربیگری سپری کرد و موفق شد چهار باشگاه مجاری را در سال های دهه ۵۰ و ۶۰ قهرمان این کشور کند. باشگاه های «شالگوتاریان»، «دوروگ»، «سگو» و «اوبرتسن» باشگاه های موردنظر بودند.

این تیم ها با او قهرمان کشورشان شدند تا آوازه او به همه جای دنیا برسد. آن موقع دلال های بی انصاف ارزش یک مربی کوچک را فریاد نمی کردند بلکه روایت، همان روایت تاریخی «مشک آن است که خود ببوید» بود.

● روایت مبشر

مبشر عاشق کار با مربیان پردانش خارجی و به خصوص مجار بود. او عاشق سبک فوتبال مجارستان بود. بازی های جام جهانی ۱۹۳۸ و ۱۹۵۴ با درخشش مجارستان و کسب رتبه دوم دنیا توسط این تیم به پایان رسیده و خلاصه اینکه مجارها برای خودشان در فوتبال دنیا کسی بودند. به هر حال مبشر، دوره اول مدیریتش در فدراسیون را با فرانس ساروش معروف کارکرد اما بعد از مدتی در دور دوم مدیریت، حسین فکری را که سر مربی تیم ملی بود بنا به ارتباطات دوستی خود از گذشته نتوانست کنار بگذارد اما از اسفندسال ۴۴ توانست حسین فکری را راضی کند که با گئورگی سوچ در تیم ملی همکاری کند.این دو همزمان مربی تیم ملی بودند.

جالب است بدانید وقتی حسین سرودی در سال۴۶ دوباره رئیس فدراسیون فوتبال شد، حاضر نشد گئورگی سوچ را که قراردادش تمام شده بود در ایران نگه دارد و بار دیگر حسین فکری را سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان ساخت.

● روزگار خوش تیم ملی با سوچ

در تابستان سال ۱۳۴۵ تیم ملی سفری اروپایی را به کشورهای شرق آسیا داشت و در شوروی سابق، رومانی و مجارستان سرجمع ۷ دیدار را برابر رقبا انجام داد. در این ۷ دیدار تیم ملی فوتبال صاحب ۲ پیروزی، ۲ تساوی و ۳ شکست شد. سپس در بازی های آسیایی ۱۹۶۶ بانکوک به میدان رفتیم. ایران در مرحله اول

یک به ژاپن قدرتمند باخت. ژاپن که با بهترین تیم تاریخش در این رقابت ها شرکت کرده بود در نیمه نهایی بار دیگر با تیم ملی روبه رو شد و این بار مغلوب تیم ملی فوتبال شد.

ایران در پایان این رقابت ها با مربیگری سوچ موفق شد نایب قهرمان این رقابت ها شود. در ترکیب ۱۸ نفره تیم ملی عزیز اصلی، فرامرز ظلی، پرویز قلیچ خانی ، حسن حبیبی، محمد رنجبر، حمید جاسمیان، گودرز حبیبی، جلال طالبی، مصطفی عرب، غلامحسین فرزای، علی جباری، حمید امینی خواه، عبدالله ساعدی، اکبر افتخاری، فریبرز اسماعیلی، پرویز میرزا حسن، حمید شیرزادگان و همایون بهزادی حاضر بودند. ایران دوم و جالب آنکه بدانید تیم ملی کره جنوبی بین ۱۱ تیم شرکت کننده صاحب رتبه یازدهم رقابت ها شد.