به سپاهان رحم کنید

سپاهان به دلیل مصدومیت برخی یاران کلیدی اش مثل محمود کریمی و محرم نوید کیا و خستگی مسابقات پرشمار داخلی و خارجی اش طی ماه های اخیر، در دو بازی آخرش در لیگ برتر فوتبال ایران به یک امتیاز از حداکثر ۶ امتیاز ممکن اکتفا کرده و اگر پرسپولیس ناگهان فاصله ۷ امتیازی موجود را به ۲ امتیاز رسانده، در درجه اول به همین خاطر است.

باخت ۰-۱ به سایپا آن هم در اصفهان و تساوی ۳-۳ با برق شیراز در حالی که تیم اصفهانی ابتدا ۱-۳ جلو بود، چیزهایی نیست که بتوان از یک سپاهان پخته و سرحال و برنامه دار انتظار داشت و طبیعی شمرد، بدتر از هر چیزی تعدد کشنده مسابقات برای زردهای اصفهانی است و آنها در حالی چهارشنبه ۱۸ اردیبهشت در ادامه جام قهرمانان باشگاه های آسیا روبه روی الاتحاد سوریه قرار گرفتند که فقط ۴ روز بعد از آن یعنی امروز باید در اصفهان میزبان صباباتری باشند. گرفتاری تیم ژوران ویه را برزیلی به حدی است که فقط چهار روز بعد از برگزاری دیدار سرنوشت ساز خود با پرسپولیس در لیگ داخلی باید در اصفهان میزبان کوروفچی ازبکستان در آخرین دیدار خود در گروه اول لیگ قهرمانان آسیا هم باشد که البته سپاهان با باخت مقابل نماینده سوریه حذف شد اما به ناچار باید این بازی را انجام دهد.

● قسمتی دیگر

بخشی از فشردگی سرسام آور کار سپاهان به برنامه مسابقات آسیایی و فعالیت های قاره ای و بین المللی این تیم برمی گردد، اما قسمتی دیگر و (عمده تر) را فدراسیون فوتبال ایران با برگزاری هرچه فشرده تر و پرحجم تر رقابت های لیگ داخلی رقم زده است. درست است که فدراسیون فوتبال قصد داشته است کار تیم ملی را روبه راه و فرصت تمرین و تدارک نفرات آن را بیشتر و در همین راستا لیگ را زودتر تمام کند، اما بهای گزافی که احتمال دارد تیم اصفهانی بابت این قضیه بپردازد، می تواند غیرقابل محاسبه و جبران ناپذیر باشد، زیرا سپاهان پس از کسب نتایجی بسیار ضعیف در دو دیدار نخست اش در جام قهرمانان آسیا احیا شده و هر دو بازی بعدی اش را برده و در لیگ نیز در هفته های اخیر به تنهایی در صدر نشسته و امید اول قهرمانی جلوه کرده است و برای حفظ این جایگاه هم به برنامه ریزی دقیق نیاز است و هم به همت و کوششی بزرگ، ولی وقتی جسم و روح یک ورزشکار و یا یک تیم ورزشی بر اثر عواملی که گفتیم فرسوده می شود، بدیهی است که نتواند به حداکثر نتایج مطلوب و آن چه در توانش هست، دست یابد و قصه فعلی سپاهان چنین چیزی است و این تیم از فرط خستگی گاه طوری بازی می کند و مرتکب اشتباه می شود که بینندگان مسابقاتش در دل آرزو می کنند که ای کاش به سپاهان رحم می شد و برنامه اش را سبک تر و خلوت تر می کردند. امروز پیش بینی آن چه سپاهان در هفته های باقیمانده فصل صورت می دهد و کارهایی که از این تیم سر خواهد زد، به واقع غیرممکن است زیرا عامل خستگی مفرط که در سطور قبلی به آن اشاره شد و همچنین نداشتن نشاط فکری و راحتی خیال امکان هرگونه تصمیم گیری صحیح و دقیق و کارساز را از اصفهانی ها می گیرد و آنها مجبورند روز به روز زندگی کنند و آینده دور را نبینند و با این که برای ۱۷ تیم دیگر حاضر در لیگ برتر ایران نیز وضع چنین است، ولی باز آنها مشغولیت های خارجی ندارند و فقط با لیگ داخلی طرف اند. با این اوصاف سپاهان مجبور است هم تمدید قوا و تجدید انرژی کند و هم هر لحظه تفکرات خود را عوض و به گونه ای جدید برنامه ریزی کند، زیرا امروز با یک حریف آسیایی بازی دارد و فردا با رقیبی داخلی و هر یک از این دیدارها تدابیری متفاوت را می طلبد، حال آن که پرسپولیس و صباباتری دو رقیب اصلی سپاهان در راه قهرمانی با این معضل روبه رو نبوده اند.

● از هر سو

به رغم تمام تاکیدهای فدراسیون فوتبال و توضیحاتی که درباره دلایل برگزاری فشرده مسابقات لیگ ارایه داده، انجام این رقابت ها به این شکل عقلایی نیست و تمام تیم ها را تحلیل برده و بیش از همه سپاهان را که مشغولیت های آسیایی نیز دارد و از هر سو تحت فشار است و گاه به نظر می رسد که وقت اندیشیدن نیز ندارد. نگاهی به برنامه کاری سپاهان از ۲۲ اردیبهشت تا اول خرداد دردهای این تیم شایسته را بیشتر روشن می کند، زیرا درست در چنین حد فاصلی به ترتیب با صباباتری و صنعت نفت و پرسپولیس در لیگ برتر ایران و کوروفچی در جام باشگاه های آسیا دیدار می کند و این به معنای برگزاری یک بازی در هر ۵/۲ روز است!

کافی است در نظر بگیریم که تیم ژوران ویه را در روزهای ۵ تا ۱۸ اردیبهشت نیز با شیرین فراز، سایپا و برق شیراز در لیگ داخلی و الاتحاد در جام قهرمانان باشگاه های آسیا مصاف داده است.

آیا این برنامه عادی است و یا فقط به درد قتل سپاهان می خورد؟!

وحید رسولی