زنگ خطر درمورد تجارت استعدادهای ورزشی

تایمز از زبان آیزایا کیپلاگات, رئیس فدراسیون دو و میدانی کنیا, این کار را «همانند تجارت برده» توصیف می کند و در ادامه نقل قول می نویسد «الان این مسئله با بچه های ۱۵ ساله رخ می دهد کسانی که سن شان آنقدر کم است که از نظر قانونی مسوول تصمیم گیری درباره خودشان هم نیستند, با چند شیلینگ فریب داده می شوند و ملیتشان را تغییر می دهند »

در شرایطی که کمتر از چهار ماه به آغاز بازی های المپیک باقی مانده است، نشریه تایمز لندن در مطلبی به بررسی خرید و فروش ملیت ورزشکاران کنیایی، یکی از بحث برانگیزترین بحران های ورزش جهان پرداخته است. تایمز با این جمله آغاز می کند که «ورزشکاران اهل کنیا یا دیگر کشورهای آفریقا را می توان با ۱۰۰۰ دلار در ماه در میادین مسابقات دو و میدانی جهان خرید.»

تایمز از زبان آیزایا کیپلاگات، رئیس فدراسیون دو و میدانی کنیا، این کار را «همانند تجارت برده» توصیف می کند و در ادامه نقل قول می نویسد: «الان این مسئله با بچه های ۱۵ ساله رخ می دهد. کسانی که سن شان آنقدر کم است که از نظر قانونی مسوول تصمیم گیری درباره خودشان هم نیستند، با چند شیلینگ فریب داده می شوند و ملیتشان را تغییر می دهند.» تایمز کشور قطر را «مقصد اصلی و بهترین خریدار» ورزشکاران خارجی می داند و می نویسد بحرین و امارات متحده عربی هم چندین ورزشکار خارجی را خریداری کرده اند. با این حال تایمز با استناد به اظهارات خوزه ماریا اودریزولا، رئیس فدراسیون دو و میدانی اسپانیا به این نشریه، می نویسد پیشنهادها تنها به کشورهای عربی ارائه نمی شود. آقای اودریزولا می گوید چند بار در سال از افرادی که خود را مدیر برنامه ورزشکاران خارجی معرفی می کنند، پیشنهادهایی برای فروش ملیت دریافت می کند. او مدعی است که در سال گذشته، حتی برای به خدمت گرفتن اولوسوجی فاسوبا، دونده نیجریه ای که اخیرا در مسابقات داخل سالن والنسیا مدال طلای دو ۶۰ متر را به دست آورد، پیشنهاد دریافت کرده است. نشریه تایمز می نویسد زنگ خطر درمورد تجارت ورزشکاران کنیایی، در جریان مسابقات قهرمانی دو صحرایی جهان به صدا در آمد که قطر، کشوری با جمعیت کمتر از یک میلیون نفر و سابقه ای ناچیز در دوهای استقامت در مسابقه مردان سوم شد. یک تیم دو صحرایی از نه نفر تشکیل می شود و تایمز می نویسد تنها یکی از اعضای تیم قطر نام عربی نداشت. با این حال تایمز از یک مربی اروپایی نقل می کند که «آنها شبیه کنیایی ها بودند، مثل کنیایی ها می دویدند و به شما هم می گفتند که کنیایی هستند.» این روزنامه یادآوری می کند که اولین تلاش برای سخت تر کردن قوانین تغییر تابعیت ورزشکاران، پس از مسابقات قهرمانی جهان در پاریس در سال ۲۰۰۳ صورت گرفت که استیفن چرونو، یک دونده کنیایی، با نام صیف سعید شاهین و با لباس کشور قطر، برنده مسابقه ۳۰۰۰ متر با مانع شد. تایمز می نویسد سخت تر کردن مقررات تنها نحوه خرید و فروش تابعیت را تغییر داده است.خوزه ماریا اودریزولا، رئیس فدراسیون دو و میدانی اسپانیا به این نشریه می گوید: «اکنون افراد خود به آفریقا می روند، مسابقات را تماشا می کنند و ورزشکاران جوان را تحت نظر می گیرند.» «در اختیار گرفتن و خریدن این ورزشکاران به نوبه خود اقدام سودآوری نیست، اما اگر این ورزشکاران موفق باشند، ۱۰ تا ۲۰ درصد از مبلغ درآمد آنها به مدیران برنامه این ورزشکاران تعلق خواهد گرفت.» «این به تجارت برده شباهت دارد.» این روزنامه می نویسد ورزشکاران جوان استخدام شده، در برخی موارد مجبور به زندگی در کشورهای جدید خود نیستند و از مربی، بدن ساز و امکان استفاده از تاسیسات ورزشی کشورهای دیگر برخوردار می شوند. هرچند آیزایا کیپلاگات، رئیس فدراسیون دو و میدانی کنیا ابراز نگرانی می کند که در صورت ناکامی یا مصدومیت این ورزشکاران، «آنها مجبور به خدمت در ارتش می شوند.»

تایمز با اشاره به به کارگیری هشت وزنه بردار بلغارستان توسط قطر در سال ۱۹۹۹ (در ازای پرداخت یک میلیون دلار) یادآوری می کند که خرید تابعیت ورزشکاران مسئله تازه ای نیست. اما این نشریه ادامه می دهد شمار بالای ورزشکاران آفریقایی متقاضی فروش تابعیت، و سن پایین آنها است که جلب توجه کرده است.در برخی موارد جوانان ترک تابعیت کرده مجبور به زندگی در کشور جدید خود نیستند، که نمونه بارز آن مریم جمال یوسف، دونده متولد اتیوپی است که نام اصلی او زنبچ تولا بود.

تایمز می نویسد این دونده در سال ۲۰۰۴ از سویس درخواست پناهندگی سیاسی کرد، اما به محض آنکه سویس درخواست او را رد کرد، او پیشنهاد تغییر نام و گذرنامه از سوی بحرین را پذیرفت و در سال قبل، در لباس بحرین قهرمان ۱۵۰۰ متر جهان شد; با این وجود او در شهر لوزان سویس زندگی می کند.

نویسنده : شهرام مظفریان