اوجگیری آفریقایی ها در شرایط سخت زیستی

موفقیت های بزرگ و پرشمار اتیوپی و کنیا در مسابقات دوومیدانی المپیک تازه پایان یافته پکن, یک بار دیگر نشانگر این نکته بود که فقر و نگون بختی های موجود در آفریقا نه تنها سد راه ورزشکاران این قاره نیست, بلکه انگیزه آنها را بیشتر می کند و توان ذاتی و «برخاسته از شرایط اقلیمی» این افراد, نکته ای غیرقابل انکار و زمینه ساز پیروزی ها است

موفقیت های بزرگ و پرشمار اتیوپی و کنیا در مسابقات دوومیدانی المپیک تازه پایان یافته پکن، یک بار دیگر نشانگر این نکته بود که فقر و نگون بختی های موجود در آفریقا نه تنها سد راه ورزشکاران این قاره نیست، بلکه انگیزه آنها را بیشتر می کند و توان ذاتی و «برخاسته از شرایط اقلیمی» این افراد، نکته ای غیرقابل انکار و زمینه ساز پیروزی ها است.

دو کشور فوق در رقابت های مذکور مجموعاً برنده ۲۰ مدال در مواد طولانی و نیمه استقامت شدند و آخرین آنها مدال طلای ساموئل وانسیرو از کنیا در ماراتن مردان در صبح روز اختتام رقابت ها بود. آفریقایی ها از دیرباز عادت داشته اند که به خاطر نیازها و شرایط زیستی و اقلیمی شان و در هوای بشدت گرم این قاره مسافات بسیار طولانی را بپیمایند و به همین سبب است که همیشه در «دو»های طویل درخشیده اند، پیتر ماتو کمک مربی تیم ملی دوومیدانی کنیا می گوید: «یادتان باشد که مردم این کشور از همان دوران کودکی و نوجوانی مجبورند مسافات طولانی را با پای پیاده طی کنند و مثلاً کیلومترها را بپیمایند تا از خانه به مدرسه بروند، بدون اینکه اتومبیلی در اختیارشان باشد و بنابراین از همان سال های نخست عادت می کنند که خوب و زیاد و قوی بدوند و این مسئله پایه ای برای درخشش آنها در رقابت های دوومیدانی طی سال های بعدی می شود. اگر آنها در مواد استقامت و دوهای طویل بهترین و بیشترین مدال ها را می گیرند، به سبب دشواری هایی است که در زندگی روزمره و عادی خود دارند و باعث می شود کار و ابراز وجود در شرایط طاقت فرسا را بیاموزند.

کمک های جنبی مانند تمرین کردن و دویدن در ارتفاعات نیز به یاری این دونده ها آمده و آنها را تقویت کرده است.»گی بیا تاکله یک مقام تیم ملی دوومیدانی اتیوپی هم در این خصوص می گوید: «شرایط زیستی در اتیوپی بسیار سخت است و از دیرباز چنین بوده، ولی همین مسئله به لحاظ ورزشی به نفع ما تمام شده، زیرا ورزشکاران کشورمان را عادت داده است که در شرایط سخت کار کنند و نتیجه بگیرند.»اتیوپی به رغم اینکه از فقیرترین کشورهای دنیا به حساب می آید، دونده های پرشمار درخشانی را رو کرده است که دو تن از آنها در المپیک پکن به فتح های دوگانه درخشانی دست یافتند. از یک سو «تیرونش دی بابا» دونده زن این کشور اولین ورزشکاری شد که توانسته است در یک دوره المپیک در هر دو «دو»ی ۵ هزار و ۱۰ هزار متر زنان قهرمان شود و از جانب دیگر کنه نیسا بکله معروف کار او را در همین مواد در جمع مردان تکرار کرد تا پس از میروتس یفتر در المپیک ۱۹۸۰ مسکو اولین فرد انجام دهنده این مهم در المپیک ها باشد و البته اتیوپی پیش از بکله، هایله گبر سلاسی معروف را هم در این مواد داشته است.

تاکله می گوید: «برنامه کاری و هدف ما همیشه این بوده که ابتدا توان ورزشکاران را بررسی کنیم و دریابیم که تا چه حد آماده اند و چقدر باید روی شان کار کرد. معمولاً کارمان را با آنها از ۸۰۰ و ۱۵۰۰ متر شروع و سپس به مسافات بالاتر کوچ می کنیم. مهارت و استقامت آنها در این رشته ها به حدی است که پیروزی شان در مسابقات بزرگ به تدریج محتمل تر و در نهایت قطعی می شود و هیچ کس هم به آنها نمی رسد. این چنین است که آفریقا از ۱۹۶۰ به بعد مدال های بی شماری در مواد استقامت دوومیدانی برده است.

منبع: African Digest