عقاب ها در لانه شیاطین

منچسترسیتی در سال ۱۸۸۰ توسط ”وست گورتون“ تأسیس شد در ۷ سال ابتدائی باشگاه نام مشخصی نداشت در آن روزها این تیم آبی پوش تنها با چند بازی در سطح محلات ابراز وجود می کرد تا اینکه در سال ۱۸۸۷ ”آردویک“ نام گرفت عدد ۷ برای منچسترسیتی نشانی از تغییر و تحول ارزیابی می شد

● برای آبی‌های پرطرفدار منچستر

نه از حمایت‌های پشت پرده سود می‌برند نه کشیش شهر برای آنها دعا می‌خواند و نه متعلق به یک گروه یا اقلیتی خاص هستند اما تا قلب گروه موسیقی (oasis) هم پیش رفته‌اند حتی اگر لیدر این دسته به گفته خود آخرین قهرمانی تیم محبوبش را به یاد نیاورد! منچسترسیتی در سطحی‌ترین شکل ممکن این‌گونه شناخته می‌شود. اگر درون عقاب‌ها به جست‌وجو بپردازیم چیزی به‌جز تاریخچه‌ای غنی و جذبه‌ای که دل‌های هواداران را می‌رباید، نمی‌بینیم.

● شروع داستان

منچسترسیتی در سال ۱۸۸۰ توسط ”وست گورتون“ تأسیس شد. در ۷ سال ابتدائی باشگاه نام مشخصی نداشت. در آن روزها این تیم آبی‌پوش تنها با چند بازی در سطح محلات ابراز وجود می‌کرد تا اینکه در سال ۱۸۸۷ ”آردویک“ نام گرفت. عدد ۷ برای منچسترسیتی نشانی از تغییر و تحول ارزیابی می‌شد.

دقیقاً ۷ سال پس از تصویب نام ”آردویک“ باشگاه نام ابدی خود را یافت: منچسترسیتی قبل از وقوع این اتفاق بزرگ، تیم صاحب اولین ورزشگاه شد. نام استادیوم جدید ”هیدی پارک“ بود که در قسمت شرقی شهر و منطقه ”آردویک“ قرار داشت. اولین حضور جدی ”سیتی“ به رقابت‌های دسته دوم فصل ۱۸۹۲ بازمی‌گردد. یک سال بعد به‌دلیل مشکلات اقتصادی تیم سقوط کرد و بازیکنان تازه‌وارد، باشگاهی به‌نام منچسترسیتی را از نو بنا نهادند.

اولین افتخار بزرگ آبی‌ها در فصل ۱۸۹۹ به‌دست آمد. آنها لیگ دسته دوم را فتح کرده و برای نخستین بار راهی بالاترین سطح رقابت‌های انگلستان شدند. قهرمانی در یک جام معتبر دور از دسترس منچسترسیتی بود اما سرانجام چند فصل بعد دقیقاً در سال ۱۹۰۴ یک اتفاق بزرگ رخ داد. منچسترسیتی تا فینال جام حذفی جزیره بالا آمد و روز ۲۳ آوریل در ورزشگاه اختصاصی کریستال پالاس مقابل بولتون قرار گرفت. حریف از قدر قدرت‌های دوران خود محسوب می‌شد اما انگیزه آبی‌ها بیشتر بود. نتیچه چه شد؟ منچسترسیتی ۱- بولتون صفر! کسب جام قدیمی‌ترین رقابت دنیا هیجان‌انگیز بود با این حال سیتی به خاطر از دست دادن رقابت‌های لیگ و قرار گرفتن در مکان دوم، حسرت می‌خورد.

یک فصل بعد اوضاع طوفانی شد. منچسترسیتی به‌دلیل مشکلات مالی، ۱۷ بازیکن خود را از دست داد. از جمله این بازیکنان، کاپیتان ”بیلی مردیت“ بود. انجماد سیتی تا سال ۱۹۲۳ ادامه داشت هر چند استادیوم آنها یکی از بهترین‌های انگلستان شناخته می‌شد. در سال ۱۹۲۳ ”هیدی پارک“ به خاطره‌ها پیوست. ”مین رود“ واقع در ”موس ساید“ مکان جدید ابراز احساسات هواداران و جادوگری بازیکنان بود. تا پایان این دهه اتفاق قابل ذکری رخ نداد. در ابتدای دهه بعد، آبی‌ها ۲ سال پیاپی راهی فینال جام حذفی شدند. نخستین بار در بازی پایانی فصل ۱۹۳۳ مغلوب اورتون شدند و یک سال بعد با غلبه بر پورتس موث این جام قدیمی را بالای سر بردند. کم‌کم دوران شکوفائی فرا می‌رسید. نسل جدید بازیکنان آبی‌پوش، فوتبال چند قطبی انگلستان را به سخره گرفتند.

در فصل ۱۹۳۷ نام یک قهرمان جدید وارد تالار افتخارات فوتبال انگلستان شد. آبی‌ها جام لیگ را بالای سر بردند. مطبوعات از پرواز عقاب بر فراز شیاطین سرخ (منچستریونایتد) لک‌لک‌ها (لیورپول) و توپچی‌ها (آرسنال) گفتند اما ظاهراً بال آنها هنگام اوج‌گیری اتش گرفت چرا کهفصل بعد با بیشترین تعداد گل زده راهی دسته پائین‌تر شدند. با چند فصل حضور در دسته دوم؛ تاریخ، این تیم و هوادارانش را به فراموشی سپرد اما قرار نبود روح آبی منچستر از بین برود. ۲ دهه پس از سقوط، فصل جدیدی در تاریخ باشگاه گشوده شد.

● دوران طلائی

منچسترسیتی با ایجاد یک تاکتیک نوین ۲ بار پیاپی به فینال جام حذفی انگلستان رسیده و درست مانند دهه ۳۰ اولی را باخته و دومی را به سود خود خاتمه دادند. فینال فصل ۱۹۵۶ به خاطره‌ها پیوست. ”برت تورایوتمن“ دروازه‌بان سیتی با پیش شکسته، تا انتهاء بازی دوام آورد! آبی‌ها در نهایت با نتجه ۳ بر یک بیرمنگام را شکست داده و قهرمانی را جشن گرفتند. این بار یک شادی مختصر نیز کافی می‌نمود چرا که ضیافت‌های مفصل‌تری در راه بود؛ هر چند سقوط به دسته دوم و حضور تنها ۸ هزار ۱۵ هوادار در بازی مقابل سوتیندون لکه ننگی در تاریخ باشگاه محسوب می‌شد.

این اتفاق تلخ در ژانویه ۱۹۶۵ رخ داد و شاید چراغ سبزی برای ایجاد تحول بود. در تابستان همان سال با ورود ”جو مرسر“ و ”مالکلوم آلیسون“ اوضاع تغییر کرد. آبی‌ها از دسته دوم به بالاترین سطح صعود کردند و از همه مهمتر بازیکنان بزرگی چون ”میکی سامربی“ و ”کالین بل“ را به خدمت گرفتند. جنبه مثبت دست و دلبازی‌های رئیس، ۲ فصل بعد وقتی تیم برای دومین بار لیگ را فتح کرد، عیان شد. آنها در هفته پایانی طی یک بازی هیجان‌انگیز ۴ بر ۳ نیوکاسل را مغلوب و جام زیبای انگلستان را فتح کردند. قهرمانی در جام حذفی فصل ۱۹۶۹ آغاز سریال موفقیت آبی‌های منچستر بود. آنها جائی فراتر از سکوی نخست فوتبال انگلستان را در نظر داشتند. جام در جام اروپا برای عقده‌گشائی مکان مناسبی به‌نظر می‌رسید.

تیم جزیره تا فینال پیش رفت و آنجا برخلاف انتظار، رویاروی یک غریب نه چندان سرشناس ایستاد: گارنیک زابرگز مجارستان، فینال ”وین“ چندان هم آسان نبود. آبی‌ها ۲ بر یک پیروز شده و در عصر پرافتخار تیم‌های انگلیسی در اروپا، وارد لیست قهرمانان فراکشوری شدند. آبی‌ها با قهرمانی در جام اتحادیه مبدل به اولین انگلیسی فاتح ۲ جام داخلی و اروپائی در یک فصل شدند. باشگاه در دهه ۷۰ به تلاش برای کسب موفقیت هر چه بیشتر ادامه داد. ۲ نایب قهرمانی و حضور در ۲ فینال جام اتحادیه بر غرور هواداران افزود.

● فرستادن منچستریونایتد به دسته دوم

بی‌گمان یکی از به یادماندنی‌ترین بازی‌های تیم عصر طلائی منچسترسیتی به دیدار هفته پایانی فصل ۱۹۷۴-۱۹۷۳ برمی‌گردد، جائی‌که آنها مقابل منچستریونایتد دشمن ابدی خود ایستادند. حریف برای بقا تنها به پیروزی احتیاج داشت. بازی تا دقایق پایانی با تساوی بدون گل دنبال می‌شد تا اینکه ”دنیس لاو“ بازیکن سابق منچستریونایتد برای سیتی گل زد و در واقع سند سقوط تیم سابق خود را امضاء کرد. بازی لبالب از درگیری بود.

طرفداران یونایتد که طاقت تماشای طرفداران یونایتد که طاقت تماشای سقوط تیم به‌دست بازیکن سابق خود را نداشتند، در پایان به زمین هجوم آوردند اما بازی در نهایت با آرامش خاتمه یافت و آبی‌ها، همشهری را به ”ته دره“ فرستادند. اصطلاحی که از آن پس در سرودهای هواداران سیتی جای ویژه‌ای یافت! به هر حال آخرین قهرمانی تیم طلائی سیتی در فینال جام اتحادیه فصل ۱۹۷۶ شکل گرفت. آبی‌ها در آن بازی ۲ بر یک نیوکاسل را با شکست روبرو کردند. با خروج ”مالکلوم“ باشگاه دچار رکود شد. هر چند وی در سال ۱۹۷۹ بازگشت اما عملاً نه پولی برای خریدهای بزرگ باقی مانده بود و نه شوری جهت ساختن یک باشگاه رؤیائی به چشم می‌خورد.

● سراشیبی سقوط

در سراسر دهه ۸۰، تنها حضور در فینال جام حذفی فصل ۱۹۸۱ باعث شادی هواداران شد. ۲ بار سقوط در فصول ۱۹۸۳ و ۱۹۸۷، ۲ مقام پنجمی در لیگ دسته اول به مربیگری پیتر رید دیگر دستاوردهای سیتی خاوش بود. ”ریدا نیز دوام نیاورد. با اینکه باشگاه در اولین فصل تأسیس لیگ برتر حضور داشت، اما سرانجام در فصل ۱۹۹۶ از بالاترین سطح فرو افتاد. ۲ سال حضور در دسته پائین‌تر با اتفاقی تلخ‌تر توأم شد. سقوط آبی‌ها به دسته دوم آن هم با کمترین میزان امتیاز تاریخ خود نه تنها این باشگاه پرطرفدار را به‌عنوان اولین فاتح یک جام اروپائی که به این دسته سقوط می‌کند، معرفی کرد بلکه بر تراژدی‌های فوتبال دنیا افزود!

آبی‌ها خیلی زود خود را بالا کشیده و بار دیگر در فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۰ در لیگ برتر دیده شدند. خرید ”ژرژ وه‌آ“ و جذب مربی‌ای به‌نام ”جورویل“ امیدها را زنده کرد اما قرار نبود اتفاق خاصی بیفتد. منچسترسیتی با وجود ارائه آن بازی شجاعانه مقابل منچستریونایتد و رقم زدن تساوی ۳ بر ۳ بار دیگر سقوط کرد. در فصل آینده تغییر و تحولات اساسی به وقوع پیوست مسئولان باشگاه با صرف بودجه کلان، کوین کیگان بزرگ را به‌عنوان مربی جدید جذب کردند و پس از قطعی شدن صعود، مهره‌هائی چون آنلکا، اشمایکل و هاکربی را نیز خریداری کردند. تک گل ”دارن هاکربی“ در اولین بازی خانگی فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۲، مین‌رود را منقلب کرد اما دربیی دور رفت اوج شاهکار تیم کوین کیگان بود. ۲ گل از ”گوتر“ و تک گل آنلکا پیروزی غرورآفرین ۳ بر یک را به ارمغان آورد. منچسترسیتی در بازی برگشت نیز تسلیم ناپذیر بود. آنها در اولدترافورد با گل دیرهنگام گوتر یک تساوی ارزشمند کسب کردند در حالی‌که گل پیروزی آنها به‌دلیل آفساید مردود اعلام شد! به هر حال آبی‌ها پس از ۱۳ سال در جدال رودررو با شیاطین سرخ موفق عمل کردند.

طرفداران صبور تیم به این موضوع افتخار کردند. آبی‌ها از سوی اتحادیه فوتبال جزیره به‌عنوان تیم اخلاق، سهمیه حضور در جام یوفا را به‌دست آوردند. پس از ۲۵ سال امکان رقابت با جمعی از بزرگ‌ترین تیم‌های اروپائی فراهم شد.

● خداحافظ مین رود!

سکوهای زمین قدیمی نمی‌توانست شور و هیجان هواداران دنیای مدرن را تحمل کند. سران باشگاه برای رقابت با منچستریونایتد، ورزشگاه جدیدی به نام ”دری سیتی“ افتتاح کردند اما بر بار فنی تیم افزوده نشد. باخت‌های پی‌درپی در دربی و حضور در میانه جدول ارمغان اولین فصل حضور در ورزشگاه جدید بود. در فصول بعدی، یک‌بار سیتی تا آستانه جام یوفا پیش رفت اما ”فاولر“ پنالتی دقایق پایانی را خراب کرد تا با توجه نتایج بازی‌های هفته پایانی، عقاب‌ها از پرواز باز بمانند. در دوران اخیر ”استیوارت پی‌یرس“ مدافع چپ سابق تیم ملی انگلستان مربیگری این تیم را پذیرفته با این وجود ”منچسترسیتی“ هنوز یک تیم متوسط با فاصله‌ای بعید از آن غول دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نشان می‌دهد؛ برخلاف هواداران که بدون توقف همچنان برای تیم محبوب خود فریاد می‌کشند. به‌طور کلی منچسترسیتی در انگلستان ۴۰۰هزار و در سراسر جهان حدود ۲ میلیون هوادار دارد. از جمله مشهورترین طرفداران تیم ”نوئل کالاگر“ است.

این گروه روز ۲۸ آوریل ۱۹۹۶ قبل از آغاز اولین دیدار خانگی فصل، در ”مین رود“ کنسرت اجراء کردند. آنها و سایر هواداران سیتی با شعار ”ماه آبی“ به جنگ همتایان اولدترافوردی خود می‌روند و هر چند از درگیری‌های سیاسی میان ۲ گروه خبری نیست اما به خاطر اختلاف طبقاتی ایجاد شده در هر رویاروئی مستقیم نفرت تا بالاترین سطح به‌چشم می‌خورد.

● رکوردها

”آلن اواکس“ با انجام ۶۶۸ بازی، رکورددار بیشترین تعداد بازی در تاریخ باشگاه محسوب می‌شود. پس از او به نام‌های جوکا ریگان، میک دویل، برت ترایوتمن، کالین بل، اریک بروک، تامی بوت، پل پاور و دیلی داناچی برمی‌خوریم. بهترین گلزن تاریخ باشگاه نیز اریک بروک است. پس از او که ۱۷۷ گل به ثمر رسانده، تامی جانسون، کالین بل، جوهیس، بیلی مردیت، فرانسیس لی، تامی بروول، بیلی گیلیسپی، فرد تیلسون و فرانک رابرتز قرار دارند.

به‌طور کلی منچسترسیتی یک جام در جام اروپا، ۲ قهرمانی لیگ، ۶ قهرمانی در رقابت‌های دسته دوم، ۴ فتح جام حذفی و همچنین ۲ جام اتحادیه را در ویترین افتخارات خود جای داده است.

همچنین آبی‌ها ۳ بار نیز سوپرجام انگلستان موسوم به جام خیریه را بالای سر بردند. رکورد بیشترین تعداد هوادار به بازی روز ۲۸ آوریل سال ۲۰۰۴ مقابل چلسی برمی‌گردد. در مین‌رود ۴۷هزار و ۳۰۴ نفر از نزدیک بازی ۲ تیم آبی‌پوش را تماشا کردند. کنسرت گروه (oasis) در آوریل ۲۰۰۵، ۶۰ هزار هوادار را به ورزشگاه قدیمی کشاند که حضور این جمعیت برای تماشای یک اتفاق غیرفوتبالی، بی‌سابقه بود.