«جک باور» به ایران آمده است

در این سریال, هیجانی شبیه به هیجان ۲۴ را تجربه می کنید

مامورانی سیاهپوش با پوشش و رفتاری شبیه ماموران خارجی، با حرکاتی تر و فرز برای مقابله با مجرمان. نیروهای ورزیده و حرفه ای که در این فیلم می بینید با تمام پلیس های تاریخ سینما و تلویزیون ایران فرق می کند، آنها یک گروه اکشن هستندکه به خوبی از پس مقابله با مجرمانی کارکشته و حرفه ای برمی آیند،

اگر پای سریال ۲۴ نشسته باشید، می دانید جک باور ماموری بود که از سوی سازمان ctu استخدام شده بود تا با یک گروه تروریست مقابل کند. در سریال ماتادور هم چنین گروهی وجود دارند. پس با «جک باور» های ایرانی آشنا شوید و از هیجانی که با آن روبرو می شوید لذت ببرید.

● داستان سریال ماتادور

«ماتادور» به کارگردانی فرهاد نجفی درباره یک مقام بلندپایه اروپایی است که مهمان کشور ایران می شود و یک گروه پلیسی، حفاظت از او را برعهده می گیرند، این در حالی است که اطلاعاتی وجوددارد که نشان می دهد یک گروه تروریست قصد ترور او را دارند، تروریست ها از طرف یک کشور خارجی حمایت می شوند و ...

● هنوز تا هالیوود راه درازی است

فرهاد نجفی کارگردان سریال «ماتادور» ۳۰ سال بیشتر ندارد اما سال های زیادی است که از حضور او در سینما و تلویزیون ایران می گذرد. او که مدیر جلوه های ویژه در برخی کارهای تلویزیونی و سینمایی بوده، به دلیل دلبستگی اش به ژانر اکشن و پلیسی، ساخت سریالی را کلید زد که با هزینه و مشارکت پلیس به مرحله اجرا درآمد.

صحنه ها و نوع بازی های این سریال، مخاطب را به حال و هوای سریال های هالیوودی می برد – که البته این موضوع، این سریال را از هدف اصلی اش که ارائه تصویری واقعی از پلیس ایران بود کمرنگ می کند – اما نجفی در گفت و گو با سر نخ درباره سریالی که ساخته و قیاسش با صنعت سریال سازی هالیوود اینطور توضیح می دهد: «با اینکه ما تمام تلاشمان را کردیم و پلیس هم برای ساخت این سریال هزینه زیادی را متقبل شد اما کار ما با کارهای آنها قابل مقایسه نیست، چرا که قابلیت هایی که آنها دارند را ما نداریم، اما با اینحال ما تمام سعی مان را کردیم تا در ساخت این مجموعه هالیوودی باشیم.»

اینکه چرا سریال ماتادور با همتایان هالیوودی اش دارای تفاوت زیادی است نیز دلایل خاص خودش را دارد: «زمانی که در هالیوود یک فیلم سینمایی می سازند، بیش از ۲۰۰ نفر برای قسمت جلوه های ویژه استخدام می شوند در حالی که در ایران ما نهایت تعداد افرادی که می توانیم روی آنها حساب کنیم، ۲۰ نفر است. در بقیه موارد هم به همین شکل است. ما به شدت کمبود نیرو داریم. همین مسئله باعث می شود تفاوت فاحشی با آنها داشته باشیم.»

● ۸۰ لوکیشن

زمانی که سریال ماتادور شروع شد خیلی ها درباره هزینه این سریال صحبت کردند. حال که این مجموعه روی آنتن رفته، متوجه می شویم صحبت درباره آن بیراه نبوده و بعضی پلان ها واقعا نیاز به هزینه هنگفتی داشته: «این سریال در هر قسمت به اندازه یک پروژه سینمایی هزینه برده است. ما صحنه هایی از سریال را در کشور ترکیه تصویربرداری کردیم که همین مسئله، هزینه زیادی را برای ما دربر داشت. ما بیش از ۸۰ لوکیشن در این سریال داشتیم که تعداد هر کدام از آنها که در تهران، ساوه و استانبول پراکنده شده بود، خودبه خود هزینه کار را بالا می برد.

علاوه بر آن، سریال ماتادور در مجموع حدود ۵۰ دقیقه جلوه های ویژه دارد که برای آن زمانی حدود ۸ یا ۹ ماه وقت گذاشتیم و خوشبختانه این روزها که سریال پخش می شود شاهد هستیم وقت و هزینه ای که گذاشتیم چقدر در روند کاریمان مفید بوده.»

● پروژه ای جذاب

زمانی که این سریال به نجفی معرفی شد تا ساخت آن را برعهده بگیرد، حاشیه های زیادی را پشت سر گذاشته بود. برای ساخت این سریال، ابتدا قرار بود علیرضا امینی کارگردانی را برعهده بگیرد اما بحثی که بین او و ناجی هنر پیش آمد، باعث شد فرهاد نجفی وارد کار شود: «ساخت سریال اکشن جذاب بود و به همین خاطر وقتی پیشنهاد ساخت سریال «ماتادور» به من شد، آن را قبول کردم. وقتی دیدم پلیس می خواهد برای سریالی هزینه کند، واقعا خوشحال شدم. منظورم از هزینه این نیست که فقط بودجه بگذارد، ما در سکانس هایی ۳ هلی کوپتر همزمان در صحنه داشتیم در حالی که بعضی از پروژه ها داشتن یک هلی کوپتر هم برایشان نشدنی است.

در یک سکانس دیگر، ما یک خط راه آهن را بستیم و قطاری کامل در اختیار ما قرار دادند تا لوکیشن چند سکانسمان بشود وجود اینها برای یک پروژه از یک طرف باعث تعجب و از طرف دیگر باعث خوشحالی من شد. من هر۸ اتوبانی را می خواستم در آن فیلمبرداری کنم، برایم مهیا می کردندو می بستند، در هر ساعتی دست من برای فیلمبرداری در شهر باز بود. اینها همه امکاناتی بودکه به همین راحتی به دست نمی آید. همه اینها برای من ملاک بود.»

● کی روش در ماتادور

اگر در این شب ها پای ثابت دیدن سریال ماتادور بوده اید، قطعا در یکی از پلان ها، کی روش، مربی تیم ملی فوتبال ایران را دیده اید. نجفی در این باره می گوید: «زمانی که مشغول تصویربداری پلان های این سریال بودیم، به یکی از هتل های ۵ ستاره رفتیم. همان موقع متوجه شدیم که آقای کی روش در مجموعه حضور دارند. از آنجا که هم ما و هم کی روش در محل حضور داشتیم، از او خواستیم که پیشنهاد ما را برای یک حضور کوتاه بپذیرد. ایشان هم استقبال کرد که مهمان افتخاری ما در یک پلان باشد. ما قصد داشتیم بگوییم هتلی که مد نظرمان است هتل معروفی است و این به باورپذیری شخصیت های مورد نظر ما کمک می کرد، از شانس خوبمان، آن روز آنجا یک آدم معروف بود که حرف ما را تایید می کرد (خنده) ... ما هم از حضورش استفاده کردیم.»

● بازیگرانی با آمادگی کامل

بازیگرانی که در این سریال کار کردند، جزو بازیگرانی هستند که هر کدام یک رشته ورزشی درست و حسابی را دنبال می کنند. پورسرخ بدنسازی کار می کند، علی رام نورایی پارکور کار حرفه ای است و همه به نوعی دستی در ورزش دارند. نجفی درباره انتخاب این بازیگران می گوید: «قصد من این بود که یک سریال اکشن تولید کنم و پوریا پورسرخ هم یکی از ورزشکارترین بازیگران سینمای ایران است، او همیشه از لحاظ بدنی آماده است. شاید جالب باشد بدانید که پورسرخ یک مقام قهرمانی کشوری هم در ورزش رزمی دارد و این خیال مرا به عنوان کارگردان راحت تر می کرد.

انتخاب بعدی ام پولاد کیمیایی بود. او حاضر شد برای این کار هر چه در تواندارد ارائه دهد. این بازیگر حاضر شد موهایش را با نمره ۴ بزند، گریمش را گریم متفاوتی طراحی کنیم و کلی بلای دیگر به جان خرید تا نقشش باورپذیر شود. حتی یک هفته دچار مصدومیت از ناحیه پا شد، اما باز هم ادامه داد.

علی رام نورایی هم یکی از بازیگرانی بود که در انتخاب او کوچکترین شکی نداشتم. من برای نقشی که او ایفا می کند یک بازیگر ورزشکار می خواستم که ترجیحا پارکورکار باشد. علی رام باید نقش تروریست را برعهده می گرفت. کسی که به شدت تر و فرز بود و عکس العمل های آنی داشت. باید بازیگری با پتانسیل های خاص را انتخاب می کردیم که علی رام بهترین گزینه بود. تمام سکانس های مربوط به این بازیگر بدون استفاده از بدل انجام شد.»

● حادثه هایی شیرین

با توجه به اکشن بودن این سریال و صحنه های تعقیب و گریزی که در آن وجوددارد، قطعا حادثه های زیادی در آ« رخ داده است. یکی از آنها که مدتی تیتر اخبار بود، صدمه دیدن پای پولاد کیمیایی در پلان های پارکور بود که پس از یک هفته استراحت برطرف شد اما ادامه این حاشیه ها را از زبان نجفی بشنوید: «در طول سریال دیده اید که ما در پلان های زیادی از هلی کوپتر استفاده کرده ایم. در یکی از همین صحنه ها، قرار بود بدل پولاد کیمیایی از هلی کوپتر روی قطار بپرد. همان موقع طناب به قطار گیر کرد و اگر بچه ها نمی توانستند طناب را جدا کنند و ثانیه ای بیشتر طول می کشید هلی کوپتری که ما در آن بودیم منفجر می شد.

در یکی از پلان های دیگر هم پولاد، پوریا و مجید واشقانی که جزو بازیگران اصلی بودند هر سه با هم دچار سرماخوردگی خیلی شدیدی شدند و کارشان به بیمارستان کشید اما با اینحال گروه را تنها نگذاشتند و سرصحنه ها حاضر بودند.

یک سکانس دیگر هم تصویربرداری کردیم که در آن پولاد کیمیایی و نورایی با ماشین با هم درگیر می شوند. من در پشت یک وانت در کار فیلمبردار، کار را هدایت می کردم. قرار بود در زمان برخورد ماشین ها، دو بدلکار هدایت ماشین ها را بعهده داشته باشند.

از بچه ها خواستم که برای یک بار خودشان این صحنه را اجرا کنند. آنقدر این صحنه واقعی شد و حرکت هایشان خوب بود که پیشنهاد کردم این صحنه با خود آنها دوباره تکرار شود. آن روز آنقدر گفتم تکرار که بالاخره یکی از ماشین ها درب و داغان شد و دیگر روشن نشد البته در این صحنه اتفاق خاصی برای هیچکدام از بازیگران رخ نداد. حادثه های دیگری هم وجودداشت که بیشتر در حد خش و خراش بود و خدا را شکر، مشکل جدی نداشتیم.»

علی رام نورایی: کارهای اکشن را بیشتر از کارهای عاشقانه دوست دارم

علی رام نورایی سال هاست که در زمینه کارهای اکشن و جنگی فعالیت می کند. این بازیگر قبل از اینکه وارد دنیای سینما و تلویزیون شود، تمام دغدغه اش را در ورزش گذاشته بود. با او که این روزها سریال ماتادور را رویآنتندارد درباره این ورزش به گفتگو نشسته ایم.

حضور در اکشن ترین سریال پلیسی ایران چطور بود؟

- من حضور در این سبک کارها را دوست دارم و ترجیح می دهم اغلب انتخاب هایم در همین رده باشد. حضور در کارهای پلیسی را به نقش هایی که باید در کافی شاپی بنشینم و دیالوگ های عاشقانه بگویم ترجیح می دهم.

گفته می شود که شما تمام صحنه های پارکور را بدون بدل، خودتان انجام دادید، درست است؟

- بله، تقریبا هر کجا لازم بود از پارکور استفاده شود، خودماین کار را انجام دادم.

چطور با این ورزش آشنا شدید؟

- من با ورزش «پارکور» از طریق اینترنت آشنا شدم. آن زمان، این ورزش در کشور ما شناخته شده نبود، با چند نفر از افرادی که این ورزش را می شناختند یک تیم دوستانه تشکیل دادیم. هر روز به تمرین می پرداختیم و گاهی اوقات مشکلاتی هم داشتیم، اما رفته رفته همه چیز درست شد.

پارکور ورزش سختی است؟

- بله به قدرت بدنی، تمرکز و استعداد خیلی زیادی نیاز است. بعد از چند سال حضور در این تیم دوستانه، توانستیم ورزش پارکور را ثبت کنیم. زمانی که متوجه شدم در این سریال باید نقش یک تروریست را بازی کنم، خیلی خوشحال شدم که زمان زیادی را صرف یادگیری پارکور کرده ام.

● گفتگو با سامان ملکی جو، مدیر پارکورکارانس ریال ماتادور

من بدل پورسرخ بودم

معمولا در کارهایی که نیاز به پارکورکار و بدلکار است، افراد تمام سعی خودشان را می کنند که کسی دچار حادثه نشودو مشکل خاصی هم پیش

چندماه سر این کار بودید؟

- حدود ۳ ماه سر این پروژه بودیم. در این سریال داریوش باقری جزو پارکورکارها و بدلکاران بود، سینا طاهری رئیس قسمت بدلکاری بود و من هم مدیریت گروه را برعهده داشتم.

گروهتان چند نفره بود؟

- تعداد بچه ها ۱۵ الی ۲۰ نفر بود که در هر پلانه، هر کدام به فراخور کاری که باید انجام می دادند حضور پیدا می کردند.

نقش شما دراین سریال چه بود؟

- من بدلکار پوریا پورسرخ بودم. در صحنه های اکشنی که لازم بود، من به جای وی گریم می شدم و کار می کردم. از آنجا که از نظر وزن و قد هم اندازه بودیم من کارهای پورسرخ را انجام می دادم.

بدلکار زن هم داشتید؟

- بله، خانم فاطمه اکرمی یکی از بچه های گروه است که به جای خانم های سریال ایفای نقش کرد، ایشان صحنه راه رفتن روی سقف قطار را انجام دادند که صحنه خطرناکی بوداما بدون مشکل انجام شد.

در این کار حادثه ای بوجود آمد؟

- نه. سعی می کردیم مشکل خاصی بوجود نیاید. علی رام نورایی که خودش از سال ها تقبل پارکور کار می کرد و نیاز نبود به جای ایشان کاری انجام دهیم، به نظر من تمام صحنه هایی که در این سریال تصویربرداری شد، خطرناک بود و گاهی احساس می کردم انجام دادن آن دور از ذهن است. اما همانطور که می بینید انجام شد. تنها چیزی که یادم می آید این است که در یکی از صحنه ها، زمانی که باید به جای پورسرخ از بنز پلیس می پریدم، محکم روی آسفالت کشیده شدم و بازویم کبود شد.