انسداد بینی قبل و بعد از جراحی زیبایی بینی

یکی از دلایل اصلی برخی از بیماران که جراحی بینی انجام می‌دهند، مشکل تنفسی است با اینکه تعداد کسانی که مشکل تنفسی‌شان با عمل جراحی بهبود نمی‌یابد یا بدتر می‌شود یا به طور اولیه …

یکی از دلایل اصلی برخی از بیماران که جراحی بینی انجام می‌دهند، مشکل تنفسی است با اینکه تعداد کسانی که مشکل تنفسی‌شان با عمل جراحی بهبود نمی‌یابد یا بدتر می‌شود یا به طور اولیه پس از عمل جراحی بینی دچار مشکل تنفسی می‌شوند زیاد نیست ولی قابل‌توجه است...

بنابراین برای اینکه داوطلبان جراحی پلاستیک بینی دید روشن‌تری از احتمال بهبود یا ایجاد این عارضه پس از عمل راینوسپتوپلاستی داشته باشند، کمی در این مورد صحبت می‌کنیم. چهار دلیل اصلی برای انسداد بینی وجود دارد:

۱) حساسیت و تورم پوشش مخاطی داخل بینی ناشی از عوامل محیطی یا ارثی،

۲) بزرگی توربینیت یا شاخک پایینی

۳) انحراف تیغه بینی.

۴) محل نامناسب یا ناپایداری دیواره جانبی بینی حین تنفس.

انحراف تیغه بینی، شناخته‌شده‌ترین دلیل انسداد بینی بین بیماران است ولی در برخی آمارها بیان شده که ۸۰درصد انسان‌ها به نحوی انحراف تیغه بینی دارند ولی همه آنها مشکل تنفسی ندارند. از طرف دیگر در تعداد قابل‌توجهی از کسانی که با علامت انسداد و انحراف تیغه بینی مراجعه می‌کنند با تصحیح انحراف، مشکل تنفسی برطرف نمی‌شود. حتی مشاهده‌های من نشان می‌دهد که دستکاری‌های افراطی در دیواره جانبی بینی سبب ناپایداری آن و ایجاد انسداد بینی به این دلیل می‌شود. در یک مطالعه شیوع انسداد بینی ناشی از بیماری دریچه‌های بینی (ناپایداری دیواره جانبی) نسبت به انسداد بینی ناشی از انحراف تیغه بینی در راینوپلاستی اولیه ۴ برابر و در راینوپلاستی ثانویه ۱۲ برابر بود و این مساله می‌تواند دلیل انسداد بینی ثانویه به ناپایداری دیواره جانبی بینی ناشی از عمل جراحی باشد.

آیا می‌توان فرم بینی را به جراح سفارش داد؟ آیا می‌توان همان‌طور که مدل مو یا لباس و کفش را انتخاب می‌کنیم مدل بینی را نیز انتخاب کنیم؟ جواب این سوال به دو دلیل منفی است؛ اول اینکه بافت‌های بینی در شکل‌پذیری محدودیت دارد و نمی‌توانیم هر شکلی را به آنها تحمیل کنیم و اگر بخواهیم این نکته را نادیده بگیریم احتمال عوارض از جمله انحراف و انواع بدشکلی به مقدار زیادی افزایش می‌یابد. دلیل دوم که نمی‌توانیم بینی را به هر شکلی در بیاوریم معیارهای زیبایی‌‌شناسی جامعه خودمان و معیارهای زیبایی‌شناسی جهانی است. اولین‌بار مطالعه زیبایی و تناسب‌های صورت زیبا با انگیزه آموزش هنر و نقاشی توسط لئوناردو داوینچی در نیمه دوم قرن ۱۵ و ابتدای قرن ۱۶ میلادی انجام شد. طبق قوانین زیبایی‌شناسی اندازه‌های ایده‌آل بینی از جمله طول، عرض قسمت استخوانی، عرض قسمت بین پره‌های بینی، میزان بیرون‌زدگی نوک بینی، میزان بیرون‌زدگی پل بینی (فاصله بین دو چشم) و زاویه چرخش نوک بینی همگی معیارهای مشخصی برای محاسبه دارند. معیار اندازه‌های ایده‌آل بینی و صورت معمولا یک عدد مطلق نیست بلکه محدوده‌ای از اعداد هستند که ما می‌توانیم بر اساس بقیه مشخصات صورت، اعداد حداقل، میانه یا حداکثر را انتخاب کنیم.

دکتر حمید ملکان‌راد

فوق‌تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ارتش