محرم و رسالت روحانیت

نظام جمهوری اسلامی علاوه بر وظیفه مدیریت کشور ایران و رسالت بزرگی که در برابر امت اسلامی دارد برای پالایش دین از زنگارهائی که در طول تاریخ به آن بسته شده است نیز وظیفه مند است اگر به این وظیفه بزرگ امروز عمل نشود قطعا فردا دیر است و متاسفانه در طول نزدیک به سه دهه که از عمر نظام جمهوری اسلامی میگذرد نه تنها این نظام به این وظیفه مهم عمل نکرده بلکه بی توجهی به آن موجب افزایش زنگارها و رسوبات شده و دین و مذهب بویژه عزاداری ها و سایر آئین های مذهبی به پالایش بیشتری نیازمند گردیده است

پنجشنبه این هفته سال ۱۴۲۹ هجری قمری آغاز می گردد و در ایران پرچم های سیاه به نشانه فرا رسیدن دهه عاشورا بر هر کوی و برزن برافراشته می شوند. محرم و صفر بهترین فرصت برای تبلیغ اسلام ترویج آزادگی و آشنا شدن با اسلام ناب با تفسیر برگرفته از خط سرخ آل محمد است .

این فرصت گرانبها آسان به دست نیامده است که مجاز باشیم با قانع شدن به بهره برداری اندک از آن بگذریم و این میدان وسیع و پردامنه را به افراد کم مایه و سوداگر و فرصت طلب بسپاریم . والاترین اولیا خدا جان خود را در این راه گذاشتند و جامع ترین دانشمندان اسلامی آستین همت بالا زدند و با قلم و زبان درس های نهضت عاشورا و فداکاری های شهدای کربلا را جاودانه کردند و نسل به نسل و سینه به سینه به ما منتقل کردند. و اینک این ما هستیم که در طلائی ترین فرصت تاریخ تنها کشوری که به حاکمیت مکتب آل محمد صلوات الیه علیهم اجمعین مفتخر است این امانت گرانبها را در اختیار داریم و در برابر تاریخی ترین آزمایش الهی قرار داریم .

نظام جمهوری اسلامی علاوه بر وظیفه مدیریت کشور ایران و رسالت بزرگی که در برابر امت اسلامی دارد برای پالایش دین از زنگارهائی که در طول تاریخ به آن بسته شده است نیز وظیفه مند است . اگر به این وظیفه بزرگ امروز عمل نشود قطعا فردا دیر است و متاسفانه در طول نزدیک به سه دهه که از عمر نظام جمهوری اسلامی میگذرد نه تنها این نظام به این وظیفه مهم عمل نکرده بلکه بی توجهی به آن موجب افزایش زنگارها و رسوبات شده و دین و مذهب بویژه عزاداری ها و سایر آئین های مذهبی به پالایش بیشتری نیازمند گردیده است .

شاید یکی از اهداف دشمنان انقلاب و نظام جمهوری اسلامی که از صبح پیروزی این انقلاب در برابر آن مشکل تراشی کردند و هنوز هم این مشکل تراشی ها ادامه دارد این بوده و هست که مسئولان نظام را به این امور مشغول کنند تا فرصتی برای پرداختن به وظایف ذاتی نظام برای آنها باقی نماند. یکی از خطرناکترین عوارض جدال های داخلی میان نیروهای انقلاب و نظام و جناح های سیاسی نیز همین است . اینکه امروز وزن مجالس عزاداری کم شده و علیرغم بالا رفتن کمیت از کیفیت آنها بشدت کاسته شده به دلیل بی توجهی مفرط به این مقوله بسیار مهم و حساس است . ظریفی میگفت : قبلا مداحان مجالس مذهبی را برای خطبا آماده می کردند و حالا برعکس شده و منبری ها مجالس برای مداحان آماده می کنند!

اینکه مداحان اکنون خط دهی مذهبی را برعهده گرفته اند و بسیاری از مردم دین خود را از آنها میگیرند به دلیل همین بی توجهی های خطرناکی است که در سالهای بعد از انقلاب به کیفیت مقوله تبلیغ دین و پالایش دین از انحرافات و کژی ها شده است . امروز کار به جائی رسیده که بعضی مداحان به خود اجازه می دهند در مقولات سیاسی ـ اجتماعی نیز تعیین کننده باشند و خود را « قسیم الجنه والنار » بدانند. این یک خطر بزرگ است که محرم و صفر را تهدید می کند و از این رهگذر دین و انقلاب و نظام جمهوری اسلامی نیز تهدید می شوند.

در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی گرفتار مشکلات است و فرصت کافی برای توجه کردن به این وظیفه ذاتی خود را ندارد روحانیت باید به این نظام که یک نظام دینی است کمک نماید. در قرن های گذشته وعظ و خطابه همطر از فقاهت و شاید بالاتر از آن بود و خطبا جامع همه علوم بودند و منبر شان والائی داشت . این جایگاه ارجمند به تدریج اهمیت خود را از دست داد و خطابه های علمی و موعظه های معنوی جای خود را به داستان های سرگرم کننده و بی هدف دادند بطوری که امروز هرکس سرگرم کننده تر بگوید و بخواند جمعیت بیشتری جمع می کند. در این میان هدف اصلی قیام امام حسین علیه السلام فراموش شده و اهداف و اغراض کوچک جای آنها را گرفته است . این یک تهدید جدی برای آینده است که هرچه زودتر باید با آن مقابله شود.

حوزه های علمیه برای خارج کردن مجالس مذهبی بویژه عزاداری ها از این وضعیت غیرقابل تحمل و خطرناک وظیفه ای بزرگ برعهده دارند. بزرگان روحانی به شیوه قدیم به منبر بروند و جا را برای تعزیه گردانان سوداگر تنگ کنند. تلاش عمده ای برای باز تعریف جایگاه واقعی وعظ و خطابه توسط حوزه های علمیه و با حمایت مراجع معظم تقلید صورت بگیرد نهاد روحانیت و نظام جمهوری اسلامی برای نظارت بر مجالس مذهبی و پالایش آنها از انحرافات و خرافات همکاری جدی و مستمر داشته باشند و برای بالا بردن کیفیت و متناسب ساختن کمیت با نیاز واقعی جامعه برنامه ریزی عملی کنند.

رسانه ملی نیز باید با نظارت بیشتری با این برنامه همکاری نماید و قبل از هر چیز خود رسانه ملی تحت ضابطه مشخصی قرار گیرد تا امکانات این دستگاه عظیم و اثرگذار تبلیغی به ابزاری برای دامن زدن به انحرافات و خرافات تبدیل نشود. همه کسانی که مخاطب این رنجنامه هستند می توانند این هشدار را نادیده بگیرند ولی باید به این واقعیت نیز توجه نمایند که در آنصورت هیچ پاسخی برای خدا که وظیفه پاسداری از دین و پالایش دین از زنگارها و رسوبات را برعهده آنها گذاشته است نخواهند داشت .