راهنمای مواجهه با سگ‌ها

در یک نگاه کلی، سگ‌ها را می‌توان در دو گروه طبقه‌بندی کرد: ۱ـ وحشی ۲ـ تربیت شده. سگ‌های ولگرد بیابانی، گرسنه و گاهی هارند اما حتی سگ‌های ولگرد شهری هم به لحاظ مراوده‌ای که در …

در یک نگاه کلی، سگ‌ها را می‌توان در دو گروه طبقه‌بندی کرد: ۱ـ وحشی ۲ـ تربیت شده. سگ‌های ولگرد بیابانی، گرسنه و گاهی هارند اما حتی سگ‌های ولگرد شهری هم به لحاظ مراوده‌ای که در محیط انسانی داشته‌اند، وحشیگری آن سگ‌ها را نداشته، آرام‌ترند.

سگ‌های تربیت‌شده هم که تکلیفشان معلوم است: نگهبان ، عروسکی و خانگی. اگر نمی‌دانید در صورت مواجهه با سگ‌ها چه کنید، راهنمای این شماره و اطلاع از آگاهی‌های پی‌آمده شاید به کارتان آید:

سگ‌های کوچک و عروسکی خانگی وقتی پارس می‌کنند قصد حمله ندارند. با این حال مواظب باشید و به محدوده آنها نزدیک نشوید.

پارس کردن یا دویدن نژادهای بزرگ‌تر و آموزش‌دیده‌ای مثل ژرمن و دوبرمن، به سمت شما در صورت دقت بر نحوه رفتارتان و عمل به راهنمایی‌های ذیل خطری نخواهد داشت.

به چشم‌های سگ‌ها نگاه نکنید. هیچ واکنش ناگهانی مثل تغییر مسیر سریع، داد زدن و فریاد کشیدن، حتی تلاش برای ترساندن سگ، نشستن یا خم شدن برای برداشتن سنگ و چوب نشان ندهید. تکان‌تکان دادن دم و جهیدن به این سو و آن سو نشانه بازی است.

سگ‌های ترسوتر معمولا دم خود را لای پاهای خود مخفی می‌کنند. بدون ترس یا بایستید یا با حفظ آرامش خود راهتان را کج کنید.

در برابر سگ‌های آشنا با آدمیان یا حتی سگ‌های تربیت نشده اما ولگرد درون شهر، حفظ آرامش و خونسردی همراه با دور شدن آرام از محدوده آنها بیشتر جواب می‌دهد.

از دست تکان دادن و لبخند زدن، نوازش کردن آنها خودداری کنید. انجام اعمال محبت‌آمیز یا فرار ناگهانی در برابر سگ‌های ولگرد اثر معکوس دارد و احتمال هجوم آنها را افزایش داده، دست‌کم بر شدت پارس و تهدیدشان می‌افزاید.

سگ‌های گله معمولا تا حدی به تعقیب شما می‌پردازند که از منطقه تعرض به احشام دور شوید. سعی نکنید آنها را بترسانید. برافراشته کردن دم و نگه داشتن آن به همان حال نشانه آمادگی برای حمله است.

غریزه بسیاری از حیوانات براساس قدرت برتر (رییس یا غالب بر گله) و محکوم (گله یا ضعفای مغلوب) شکل گرفته است.

رشید حسام