بازیكنان پرافتخار فوتبال جهان

آنری از بچگی در پست حمله بازی می كرد و علاقه زیادی به گلزنی داشت او كم كم تبدیل به یك مهاجم تمام عیار شد

در دنیای فوتبال، بازیكنان هراز چندگاهی از باشگاهی به باشگاه دیگر می پیوندند. در این بین برخی از این بازیكنان به باشگاهی بزرگتر می پیوندند و برخی دیگر راهی باشگاهی كوچكتر می شوند. روزنامه گاردین در مطلبی به بررسی بازیكنانی پرداخته كه از باشگاهی بزرگ به باشگاه بزرگتر می پیوندند.

۱) تیه ری آنری

آنری از بچگی در پست حمله بازی می كرد و علاقه زیادی به گلزنی داشت او كم كم تبدیل به یك مهاجم تمام عیار شد. «آرسن ونگر» علاقه زیادی به جذب او داشت و او را از موناكو به آرسنال آورد. پس از آن آنری پله های ترقی را به خوبی و با سرعت طی كرد. وی توانست در سن ۲۰ سالگی به عنوان قهرمانی در جام جهانی دست یابد افتخاری كه برای یك فوتبالیست بسیار پراهمیت است.

در آرسنال آنری تبدیل به یك مهاجم باتجربه و قدرتی شد مهاجمی كه از كمترین فرصت بیشتری استفاده را می كرد. پیش از پیوستن به آرسنال، آنری در یوونتوس نیز حضور داشت.وی در تورین نزدیك به ۶ ماه حضور داشت او نتوانست با شرایط كالچو و فوتبال ایتالیا كنار بیاید و از آن لیگ جدا شد و با ۵/۱۰ میلیون پوند به آرسنال كه یكی از بزرگترین و پرطرفدارترین باشگاه های لیگ برتر فوتبال انگلستان بود پیوست.

«ونگر» علاقه و اعتقاد زیادی به آنری داشت و این اعتقاد و علاقه سبب شد كه در تركیب اصلی در پست مهاجم به گزینه ای غیر از آنری فكر نكند. «آنری» پاسخ اعتماد «ونگر» را به خوبی داد و در نخستین فصل حضورش در انگلستان و با پیراهن توپچی ها موفق شد ۲۶ گل به ثمر برساند و پس از آن و در ۸ فصل دیگر حضورش در جمع آرسنالی ها توانست فراتر از انتظارات ظاهر شود به طوری كه هر بار پا به توپ می شد، هواداران مطمئن بودند كه شاهد گلی زیبا خواهند بود.آنری پس از سال ها حضور پرفروغ در آرسنال راهی باشگاهی بزرگتر به نام بارسلونا شد. گفته می شود كه پس از آنری، «نیكولاس آنلكا» جانشین «تیه ری» خواهد بود.

۲) پل وارهرست

«پل» سالیان زیادی در انگلستان حضور داشت. او بازیكنی موفق و ارزنده بود. پست تخصصی او دفاع بود اما در خط میانی و حمله نیز حضور خوبی داشت. وی در كنار «كریس ساتن»، «استیو والش» و «دیون دابلین» توانست جزو بهترین های لیگ برتر باشد.

او بازیكنی متفاوت بود. با وجود آنكه در پست دفاع بود اما سرعت قابل قبولی داشت. او توانسته بود در ۱۲ مسابقه، ۱۲ گل به ثمر برساند. هر زمان كه در خط حمله حاضر می شد دچار مصدومیت می شد و تا مدت ها از میادین فوتبال دور بود. وی همچنین مدت ها نتوانست گلی به ثمر برساند و در ۱۲ سال تنها ۱۴ گل به ثمر رساند. سال ۱۹۹۳ سال بدی بود زیرا او از فوتبال خداحافظی كرد. وی چند سالی را نیز در بلكبرن بود و توانست در آنجا نیز همانند حضور در شفیلد حضور موفقی از خود برجای بگذارد.

۳) فرانس بكن باوئر

بكن باوئر یك اعجوبه بود. وی در جام جهانی ۱۹۶۶ و در حالی كه تنها ۲۰ سال داشت، توانست در این رقابت ها ستاره مسابقات باشد. به علاوه جزو تكنیكی ترین بازیكن این دوره مسابقات بود. وی در این مسابقات توانست ۴ گل به ثمر برساند و همچنین در ۱۳ بازی نخست كه برای آلمان به میدان رفت، توانست ۷ گل به ثمر برساند. بازیكن بایرن مونیخ پس از چندی به عنوان وزیر ورزش و مسؤول برگزاری رقابت های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان انتخاب شد.

۴) بكهام

فوتبال را از تیم های پایه منچستریونایتد آغاز كرد و پس از چندی و با حمایت «سرآلكس فرگوسن» توانست در منچستریونایتد جایگاه ثابت ومحكمی را به دست آورد. پس از چندی «دیوید» بازوبند كاپیتانی شیاطین سرخ را به دست آورد و از آنجا راهی تیم ملی فوتبال انگلستان شد. در زمان هدایت «اسون گوران اریكسون» وی به عنوان كاپیتان پرافتخار شیرهای جزیرهمطرح شد و توانست افتخارات زیادی را با آنها كسب كند.

بكهام پس از بروز اختلاف با فرگوسن و در سال ۲۰۰۵ اولدترافورد را به مقصد برنابئو ترك كرد تا از باشگاهی بزرگ به باشگاهی بزرگتر و پرافتخارتر بپیوندد. دیوید در برنابئو و در كنار بزرگان فوتبال جهان نظیر فیگو، رونالدو، زیدان و سایر ستاره ها، بازی های درخشان زیادی به نمایش گذاشت.