باید بوسنی را ببریم, اما چگونه

نود دقیقه تا صعود

نمایش کامرون حذف شده برابر برزیل میزبان بیانگر نکته مهمی برای فوتبالدوستان ایرانی است؛ بوسنی حذف شده را دست کم نگیرید.

بوسنی با دو شکست نخستین تیم حذف شده از گروه F مسابقات است ولی شاگردان سوسیچ آماده‌اند تا جام را با امتیاز ترک کنند و این خطر بزرگی برای ایران است.

ایران به ۳ امتیاز این دیدار نیاز دارد تا در صورت شکست نیجریه از آرژانتین برای صعود شانس داشته باشد ولی نمایش شاگردان کی‌روش تا پیش از این، نمایشی مناسب از ساختار تدافعی تیمی در کنار استفاده حداقلی از ضد حملات و ضربه‌های ایستگاهی بوده است. آیا در برابر بوسنی، استفاده مجدد از این استراتژی می‌تواند منجر به کسب پیروزی و ۳ امتیاز شود؟

سوال اول: بوسنی در دو دیدار گذشت از چه استراتژی‌ای استفاده کرده است؟ بوسنی با آمار ۳ گل خورده و ۱ گل زده و میانگین مالکیت توپ ۴۹ درصد، تیمی با استراتژی متعادل نشان داده است؛ تیمی «سو سو» که نه ساختار تدافعی فشرده‌یی داشته است و نه از بازی مالکانه استفاده کرده است. این در حالی است که بوسنی در دو دیدار گذشته ۳۴ ضربه به سمت دروازه حریفان زده است و این آمار بالاتر از میانگین کل جام (۴/۲۳ ضربه) است. کیفیت ضربات بازیکنان بوسنی در سطح مناسبی قرار دارد: ۲۱ ضربه در چارچوب، یعنی ۷ ضربه بالاتر از میانگین جام ولی تنها یک گل. دلیل ضعف در آمار گلزنی با وجود ضربات پر تعداد را باید در مسیرهای ایجاد موقعیت این تیم تحلیل کنیم. نقشه تهاجمی بوسنی در دو دیدار گذشته قابل پیش‌بینی بود؛ بازی از کانال کناری برای ایجاد موقعیت ارسال یا حرکت به داخل برای پاس در عمق.

پاس‌های در عمق در گراف پاس نهایی بوسنی در دیدار برابر نیجریه پر تعداد است ولی ۶ پاس از ۹ پاس در عمق را هافبک‌های کناری ارسال کرده‌اند. آمار سایت فیفا هم بیانگر نقش کلیدی وینگرهای بوسنی در بازی تهاجمی این تیم است؛ ۵۰ ارسال برای بوسنی در حالی که میانگین ارسال در جام ۸/۳۲ بوده است. ارسال موفق ۱۲ برای بوسنی و ۸/۷ میانگین جام.

نکته مهم دیگر در مورد ساختار تهاجمی بوسنی، کلونی ضربات نهایی این تیم از فضای بین ۶ قدم و نقطه پنالتی در باکس حریف است. موقعیت‌هایی اینچنینی بیانگر دو مورد مهم است: ۱- تمرکز ساختار تهاجمی بر ایجاد موقعیت جهت مهاجم هدف. ۲- استفاده از ارسال و پاس در عمق.

سوال دوم: ساختار تدافعی بوسنی چه کیفیتی ارائه کرده است؟ ساختار تدافعی بوسنی جزو تیم‌های پایین جدول عملکرد تدافعی فیفا است. در هر دو دیدار تنها ۵۰درصد از ضربات حریف به سمت دروازه بوسنی در چارچوب بوده است ولی منجر به ۳ گل شده است، تحلیل این آمار، عملکرد پایین ساختار تدافعی بوسنی است. شکل دفاعی تیمی بوسنی به خصوص در فضای اطراف باکس این تیم دچار مشکل است. مدافعین کناری بوسنی (به‌خصوص دفاع چپ) عملکرد مناسبی در موقعیت یک برابر یک تدافعی از خود نشان نداده است و هافبک‌های میانی این تیم در پوشش فضای برابر خط دفاع این تیم دچار مشکل هستند. ضربات پر تعداد نیجریه از فضای برابر باکس بوسنی بیانگر این مشکل است. (۱۲ شوت از فضای برابر خط دفاع = ۵ شوت در چارچوب)

‌ اگر بوسنی برابر ایران تیمی باشد که برای یک امتیاز می‌جنگد، نمایش ایران تهاجمی‌تر از دیدارهای گذشته خواهد بود ولی با ریتمی موزون و پیش رونده. یعنی در دقایق ابتدایی شاید فشار تهاجمی برای ایجاد شوک از سوی کی‌روش استفاده شود ولی ایران تیمی خواهد بود که بدون گرویی در نیمه زمین خود، وارد زمین بوسنی نخواهد شد. با این استراتژی، هر چند که مهاجمین بوسنی بازیکنانی سرعتی نیستند و نمی‌توانند در کورس‌های بلند صادقی و حسینی را پشت سر بگذارند ولی بازی برخلاف میل ایران پیش خواهد رفت. بوسنی بازی را کنترل خواهد کرد تا روی ضد حملات یا ضربات ایستگاهی به گل برسد و این موضوع می‌تواند تمرکز بازیکنان ایران را بر هم بریزد.

ولی اگر بوسنی مانند دیدار برابر نیجریه، تیمی تهاجمی باشد، استراتژی دفاع و ضد حمله ایران برای رسیدن به گل کافی خواهد بود ولی فراموش نکنید که بوسنی تیم دهم جدول عملکرد تهاجمی فیفا است هر چند که از این ۱۰ تیم، چهار تیم از جام بیرون رفته‌اند ولی نمی‌شود از مهارت تهاجمی بازیکنان بوسنی غافل شد.

نبرد تیم برتر تدافعی ولی یکی مانده به آخر جدول عملکرد تهاجمی فیفا برابر تیمی که از جام بیرون رفته است و بدون تحمل فشار ذهنی تنها برای حفظ شأنیت می‌جنگد، نبرد دشواری است به خصوص زمانی که ایران به دنبال پیروزی باشد، ولی کی‌روش تا پیش از جام و در پلان‌نویسی جام، جلوی دیدار اول، یک امتیاز، برابر نام آرژانتین صفر امتیاز و برای بازی با بوسنی ۳ امتیاز یادداشت کرده بود. تا اینجای کار مطابق پلان کی‌روش پیش رفته و حالا باید انتظار پلان تاکتیکی مناسب برای کسب ۳ امتیاز داشته باشیم.

سعید الهویی