فرداشب نسخه جدید دوئل, میان دو مربی بزرگ پدرخوانده در مصاف مرد آرام

طی ۵ ۴ فصل اخیر مسابقه آرسنال منچستر یونایتد پرخواستارترین دیدار در لیگ برتر فوتبال انگلیس بوده اما نسخه جدید این نبرد كه سه شنبه شب در هایبری انجام می شود, این بار به احتمال قوی نقشی در تعیین قهرمان نخواهد داشت زیرا چلسی هر دو را به شدت پشت سر نهاده است

با این حال نبرد مجدد مربیان نامدار دو تیم می تواند جذابیت های خود را داشته باشد، جای تعجبی هم ندارد كه پس از گردگیری های كلامی اخیر آرسن ونگر و الكس فرگوسن، رسانه های بریتانیا به گونه یی با قضیه برخورد كنند كه انگار نه یك دیدار جدید بین دو تیم فوق بلكه فقط دوئلی مستقیم بین این دو مربی است و به هر حال این فرصتی است تا این دو در صورت امكان سیلی تازه یی به یكدیگر بزنند.

شخصاً هر دو مربی را بسیار تحسین می كنم، هر دوی آنها با فتح جام های پرشمار، برسرنوشت باشگاه حاكم شده و به امر جوانگرایی نیز بی توجه نمانده اند، هر چند اكثر صیدهای جوان ونگر، «خارجی» بوده اند. در عین حال هر دو و بخصوص ونگر روش های تمرینی را در تیم های خود متحول كرده اند و به نظر می رسد زمانی كه از هایبری و اولدترافورد بروند نظام های قدرتمندی را برای آیندگان به جای گذارند. با این حال بین آنها تفاوتی عظیم وجود دارد. سرالكس به خاطر طول مدت حضورش در عرصه حالت یك پدرخوانده را در بین مربیان بریتانیا پیدا كرده است، او نسبت به سایر مربیان بی اعتنا نیست و اگر با او تماس بگیرید و كمكی بخواهید، دریغ نخواهد كرد. او دوست دارد برنده باشد و هر چیزی را ببرد. ممكن است بپرسید كدام مربی نمی خواهد اما باید بگویم او بیشتر می خواهد و این را به شاگردانش هم منتقل می كند و اگر آنها ندرخشند، بسیار صریح به آنها می گوید. او بسیار مستقیم و سر راست است یا از شما خوشش می آید یا بدش می آید و در هر دو مورد قضیه را به صراحت به شما می گوید، البته در هر دو مورد تندرو است و اگر یك بازیكن را بپسندد، آن بازیكنان هر كار نیز بكنند، دست از حمایت از آنان بر نخواهد داشت و اریك كانتونا و روی كین نمونه های روشنی در این زمینه هستند.

اسب و كارهای خیر!

اگر به زندگی خصوصی او دقیق شوید، آدمی بالنسبه متفاوت را خواهید یافت. به عنوان مثال به شدت دوستدار اسب مسابقات و سواركاری است، سفر را دوست دارد و می تواند برای شما ساعت ها قصه بگوید! او در امور و كارهای خیر دیگران نیز مشاركت می جوید و به عنوان مثال در مراسمی كه خود من هر ساله برای افراد محتاج به كمك های درمانی برپا می كنم، فرگوسن نیز حضور می یابد.

ونگر درست در نقطه مقابل او قرار دارد. او به شدت آرام و متین است و احساساتش را بسیار به ندرت بروز می دهد و به واقع تمام زندگی اش مبتنی بر فوتبال است. او هر چیزی را در تیمش تحت كنترل دارد و حتی دستگاه تهویه اتوبوس تیمش را طوری تنظیم و اجرا كرده كه بازیكنان بهتر نفس بكشند. بازی تیم آرسنال نیز تحت نظارت او از پیشرفته ترین بازیها در سطح اروپا است و یكی از حساب شده ترین و ارزان ترین و و موفق ترین سیستم ها را در كشف و به كارگیری جوان ترها برای تیم خود دارد.

همیشه غایب

اما او هیچ چیز دیگری را از خود رو نمی كند و در مجامع و محافل ظاهر نمی شود و در اكثر موارد كه مربیان تیم ها در پایان یك مسابقه یك فنجان چای كنار هم می نوشند، اثری از ونگر نمی یابید. حتی فرگوسن و خوزه مورینیو مربی چلسی هم هفته پیش در پایان دیدارشان در جام اتحادیه انگلیس چنین جلسه یی را با یكدیگر داشتند اما آرسن تن به این قضایا نمی دهد، او بعد از مسابقه ناپدید می شود. او طرفدار صحبت كردن با سایر مربیان هم نیست و هرگاه مربیان لیگ گردهمایی دارند، به دنبال ونگر نگردید. او ترجیح می دهد در آپارتمانش بنشیند و فیلم مسابقه قبلی تیمش را ببیند. با این حساب ونگر بیش از آنكه محبوب باشد، مورد احترام است. تلاقی جدید این دو آدم به كلی متفاوت نمی تواند فاقد جذابیت باشد.

درگیری های تند كلامی فرگوسن و ونگر در هفته های اخیر حتی پای پلیس انگلیس را هم به وسط كشید و همه امیدوارند بازی فرداشب در هایبری بیش از «حرف» ، «نمایش» در برداشته باشد. با این وجود من همیشه در این فصل اعتقاد داشته ام كه برنده حقیقی نبردهای آرسنال و منچستر و بهتر بگویم ونگر و فرگوسن، مورینیو بوده است. مردی كه از ستیز شخصی و حاد دو مربی پر سابقه تر از خود به نحو احسن برای اوجگیری بیشتر تیم خودش (چلسی) بهره گرفته است.