رئیس جمهور ورزشیِ من

در سال های اول بعد از انقلاب کشور بیشتر درگیر جنگ شد و به طبع آن ورزش در اولویت کاری رئیس جمهورها و نخست وزیرها نبود اما در دولت های بعدی مهم است که ورزش چقدر در برنامه های سازندگی مورد توجه بوده است

رئیس دولت شما چقدر با ورزش رابطه داشت؟ این را از روسای سازمان تربیت بدنی پس از انقلاب پرسیدیم و خاطرات روایت نشده زیادی کشف کردیم.

در سال های اول بعد از انقلاب کشور بیشتر درگیر جنگ شد و به طبع آن ورزش در اولویت کاری رئیس جمهورها و نخست وزیرها نبود اما در دولت های بعدی مهم است که ورزش چقدر در برنامه های سازندگی مورد توجه بوده است. در این شماره احمد درگاهی، مصطفی هاشمی طباء، محسن مهرعلیزاده و محمد عباسی جوابگوی سوالات ما بودند. تلاش کردیم با حسن غفوری فرد، علی سعیدلو و محمد علی آبادی هم گفتگو کنیم اما آنها حاضر نشدند در این باره اظهارنظر کنند.

● درگاهی: دولت با وزارتخانه شدن ورزش مخالفت کرد

احمد درگاهی در چهار سال آخر دولت میرحسین موسوی مسئولیت ورزش ایران را به عهده داشت؛ روزهایی که هنوز ایران درگیر جنگ بود و ورزش کمتر مورد توجه بود. درگاهی این بی توجهی را طبیعی می داند اما از تصمیمات مهمی می گوید که در این چهار سال برای ورزش گرفته شد:

شما زمانی به سازمان تربیت بدنی رفتید که جنگ ادامه داشت، دولت ورزش را کنار گذاشته بود یا در برنامه هایش جایی را برای آن در نظر گرفته بود؟

- هر نقد و نظری بدون در نظر گرفتن شرایطی که به کشور تحمیل شده بود، نمی تواند درست باشد. آن سال ها کشور درگیر جنگ بود. طبیعتا هر دولت یا هر کسی که در جایگاه سیاستگذاری بود، نمی توانست در برابر آنچه در کشور می گذرد، بی تفاوت باشد و ورزش را در اولویت بگذارد. بیشترین اعتبارات و بودجه به جنگ اختصاص داشت و نمی توانستیم از دولت انتظار توجه کافی به ورزش را داشته باشیم. دولت علاقمند بود و توصیه های لازم را می کرد اما در آ« شرایط خود به خود ورزش از سطح انتظار پایین تر قرار داشت.

دولت برای ورزش هیچ تلاشی نمی کرد؟

- تلاش که می شد. آن دوران یکی از استثنایی ترین دوران مدیریتی در ورزش بود. غالب مدیران ورزشی بودند. من به عنوان تحصیلکرده ورزشی مدیریت سازمان تربیت بدنی را به عهده داشتم. بیشترین مدیران دیگر هم ورزشی بود.

این توصیه دولت بود که مدیران ورزش ورزشی باشند؟

- دولت به این نتیجه رسیده بود که باید کار را به متخصصانش بسپارد. این دیدگاه با ارزش بود. دولت با اینکه بیشتر باید به مساله جنگ رسیدگی می کرد اما این تلاش را هم داشت که ما در محافل ورزشی؛ المپیک ها، بازی های آسیایی و ... حضور داشته باشیم.

رئیس جمهور ورزشیِ من!

به هر حال وضعیت اضطراری بود. بین مردم هم این علاقه ایجاد می شد که به ورزش توجه نشان بدهند؟ دولت توصیه ای برای این کار داشت؟

- یکی از توصیه های اصلی دولت این بود که ورزش همگانی را فعال کنیم. می گفتند مردم در شرایط جنگ نیاز دارند که تفریح و ورزش کنند. به همین دلیل برای ورزش در پارک ها تبلیغات کردیم تا ورزش همگانی شود. صدا و سیما هم به کمک آمد. مربیانی را به پارک ها اعزام کردیم که به مردم ورزش را آموزش بدهند.

در بخش های دیگر چطور، کار خاصی انجام شد؟

- در کارهای عمرانی هم کم و بیش فعال بودیم. بودجه عمرانی خیلی ناچیز بود. با اینحال ده ها پروژه را در برنامه داشتیم.

در شرایط موشک باران و بمب باران، ایراد نمی گرفتند که چرا کار عمرانی انجام می دهید؟

- این حداقل کاری بود که می شد انجام داد. کاری نبود که پاسخگوی جمعیت ایران باشد ولی باید انجام می شد.

در چهار سالی که در سازمان تربیت بدنی بودید، خواسته ای داشتید که دولت مخالفت کند؛ چه به خاطر بودجه، چه به دلیل سیاست؟

- بود. موارد متعددی داشتیم. بعضی از مواقع مخالفت ها به بودجه و امکانات مربوط می شد و بعضی اوقات به سیاست های خارجی کشور.

موردی را به خاطر دارید؟

- آن سال ها اعتقاد این بود که ورزشکاران ما نمی توانند با ورزشکاران آمریکایی مسابقه بدهند.اواخر دولت من صموبه اش را گرفتم که برای مسابقه با آنها مشکلی نداشته باشیم اما جالب ترین اتفاق این بودکه آن دوره بحث تشکیل وزارت ورزش مطرح شد.

دولت مطرح کرد؟

- نه، سازمان تربیت بدنی لایحه اش را به دولت داد اما مخالفت شد.

دلیلشان برای مخالفت چه بود؟

- می گفتند نیازی نیست. معاونت نخست وزیر می تواندهمه کارها را به خوبی انجام بدهد. در حالی که ما می خواستیم با استفاده از پتانسیل وزارتخانه در برنامه ریزی و گرفتن بودجه مستقل باشیم و شرایط مدیریتی آزادی داشته باشیم. با اینحال دولت مخالف بود. البته این بار هم که وزارتخانه تشکیل شد، به خواست مجلس بود نه دولت. به هر حال در آن دوره لایحه ایجاد باشگاه های خصوصی، انیستیتوهای ورزش، دبیرستان ورزش و ... به تصویب رسید.

یکی از مسائلی که آن سال ها مطرح بود، این بود که حضور ورزشکارانی که بیش از ۲۷ سال سن داشتند، در تیم ملی ممنوع شد. نمونه اش این بود که ناصر حجازی با اینکه در اوج بود و فقط ۲۹ سال سن داشت، مجبور شد از تیم ملی فوتبال خداحافظی کند.

- من چنین چیزی یادم نمی آید.

اما می گویند این قانون را در دوره شما گذاشتند.

- نه، اصلا چنین چیزی صحت ندارد. حجازی در آن موقع مربی استقلال شده بود و خداحافظی اش به سنش ربطی نداشت.

این قانون که وضع شده بود.

- نه، ما این قانون را نگذاشتیم. بعضی ها این حرف ها را از طرف خودشان می زنند.من به خاطر ندارم که چنین قانونی گذاشته باشیم و حجازی هم به خاطر آن کنار رفته باشد.

در آن شرایط بحرانی، دولت نزدیکی هم با ورزش و ورزشکاران داشت؟

- با توجه به شرایط گاهی اتفاق می افتد. نخست وزیر ورزش و ورزشی ها را دوست داشت. به فوتبال علاقه زیادی نداشت و نظرش این بود که هیجانات کاذب در ورزش ایجاد می کند. موفق شدم او را به چند مراسم ببرم. چانبازان و معلولان ورزشکار را خیلی دوست داشت.

● هاشمی طباء: رفسنجانی می آمد آکادمی نرمش می کرد

مصطفی هاشمی طباء هم در دولت هاشمی رفسنجانی مسئولیت ورزش را به عهده داشت و هم در دوره محمد خاتمی. او می گوید هر دو آنها تا جایی که بشود به ورزش توجه می کردند اما خاتمی را ورزشی تر از رفسنجانی می بیند. به گفته هاشمی طباء تنها ورزشی که هاشمی رفسنجانی انجام می داده به یکی دو بار حضور در آکادمی کمیته ملی المپیک و نرمش خلاصه می شد. با اینحال بعد از اینکه رفسنجانی برای ریاست جمهوری دولت یازدهم ثبت نام کرد اما رد صلاحیت شد، دخترش فاطمه در گفتگویی اعلام کرد که پدرش یا پیاده روی می کند یا شنا، حتی بعضی مواقع روی تردمیل هم می رود.

شما با دو رئیس جمهور کار کردید. آقای رفسنجانی ورزشی تر بود یا آقای خاتمی؟

- فرقی نمی کند. همه روسای جمهور به هر حال به ورزش و ورزشکاران علاقه دارند و این را آقای خاتمی و رفسنجانی در جلساتی که بود نشان می داند اما به هر حال طبیعی بود که نسبت به مسائل بزرگ اقتصادی و اجتماعی کمتر به ورزش توجه کنند. توجهی که به مسائل سیاسی و اجتماعی می شد به ورزش نمی کردند. در زمان جنگ هم که از بعد ویژه ای به ورزش نگاه نمی کردند. ماها هم انتظار نداشتیم که آنها خیلی ورزش را در اولویت قرار بدهند.

شناختی هم از ورزش و ورزشکاران داشتند؟

- آقای خاتمی به اسم و قیافه ورزشکاران را می شناخت اما هر دوی آنها در پشتیبانی فرقی با هم نمی کردند. مثلا زمان آقای خاتمی گفتیم صد میلیارد قرض بدهید تا اماکن نیمه تمام را تمام کنیم، بعد از بودجه مان کسر کنید. نور بخش که رئیس بانک مرکزی بود مخالفت کرد و دولت هم این پول را نداد در حالی که همان موقع بودجه های کلان تر را به بخش های دیگر می دادند.

خودشان هم اهل ورزش بودند؟

- ندیدم که ورزش کرده باشند.خاتمی شاید شنا می رفت اما ورزش خاصی انجام نمی داد.

رئیس جمهور ورزشیِ من!

اما می گفتند که خاتمی خیلی به فوتبال علاقه داشت.

- علاقه داشتن با ورزشکار بودن که یکی نیست. از بچه ۵ ساله گرفته تا پیرمرد ۹۰ ساله به فوتبال علاقه دارند.

آقای هاشمی چطور، او هم ورزشکاران را می شناخت؟

- کم. در مراسم مختلف که دعوتمان می کردند و می رفتیم به اسم یا قیافه کسی را نمی شناخت.

حتی ورزشکاران معروف را؟

- یکی دو نفر از اسمی ها را می شناخت.

کدامشان را؟

- یادم نیست. الان خودم یادم نیست که آن موقع کدام ورزشکار معروف بود.

آقای هاشمی هم ورزش می کردند؟

- نه، یکی دو دفعه آمد آکادمی نرمش کرد. ظاهرا سوارکاری هم می کرد. شاید شنا هم بلد باشد.

رابطه شان با خود شما چطور بود. در هیات دولت اهمیت می دادند که شما هم درباره ورزش حرف بزنید؟

- همیشه خوب بود. چه دوره خاتمی، چه دوره هاشمی و چه موقعی که میرحسین موسوی رئیس دولت بود، مساوات را رعایت می کردند. آنها بیشتر سعی می کردند وزرا از حدشان بیرون نروند، داد نزنند و بیشتر از وقتشان صحبت نکنند. من هم به اندازه فرصتی که داشتم، حرف هایم را می زدم.

برای بودجه ورزش هم چانه می زدند؟

- ما چانه می زدیم و آنها موافقت می کردند.

پیش نیامده بود که بگویند توجه بیشتری به ورزش شود و پول بیشتری بدهند؟

- در همه این دوره ها به نظرات کارشناسی بیشترین اهمیت را می دادند. نگاهشان به رئیس برنامه و بودجه بود که ببینند او بودجه را تعیین می کند یا نه. اگر می کرد، رئیس جمهور هم می پذیرفت.

بعد از انقلاب جو اینگونه بود که ایران با کشورهای آمریکا، شوروی و اسرائیل مسابقه ندهد. حتی المپیک های لس آنجلس و مسکو هم تحریم شد. قبل از المپیک آتلانتا مخالفتی بود؟ چه کسی تصمیم گرفت که کاروان ایران باید برود؟

- قبل ازت آتلانتا هم المپیک بارسلونا رفته بودیم. برای آتلانتا هم کاری نکردیم. اعلام حضور کردیم و مخالفتی هم نشد. هیچ مانعی وجود نداشت.

پیش آمده بود که شما از آقایان هاشمی و رفسنجانی دعوت کنید تا مسابقات را از نزدیک ببینند؟ یا اینکه خودشان از شما بخواهند؟

- من از این کار اجتناب می کردم. نمی خواستم مزاحم آقایان بشوم. هر سال در مراسم اعطای جوایز شرکت می کردند.بعضی از وقت ها هم ورزشکاران را پیششان می بردم.

روسای جمهور برای تقدیر از ورزشکاران جوایزی را هم برای آنها در نظر می گیرند. در دوره ای که شما بودید، آقای هاشمی و آقای خاتمی به این موضوع توجه داشتند؟

- اینطور نبودکه لحظه ای جایزه بدهیم. سالی یک بار جایزه می دادند. نزدیک عید نوروز مراسم می گرفتیم و جایزه ها را می دادیم.

این دو دولت مصوبه ای هم برای امتیاز دادن به ورزشکاران داشتند؟

- در زمان رفسنجانی مصوبه شورای ورزش بود که به هیات دولت هم رفت. طبق این مصوبه دولت امتیازاتی را به قهرمانان ورزشی می داد. امتیاز دانشگاه رفتن، جوایز و آیین نامه ها در این دوره مصوب شد.

● مهرعلیزاده: خاتمی حتی قهرمانان استانی را هم می شناخت

محسن مهرعلیزاده رابطه نزدیکی با محمد خاتمی داشت. دوره ریاست جمهوری خاتمی طرح جامع نوشته شد، طرحی که بعدها به دست فراموشی سپرده شد. مهرعلیزاده معتقد است که نوع نگاه خاتمی به ورزش، شناخت او از ورزشکاران و توجه او به این مقوله مثال زدنی است:

کسانی که آقای خاتمی را از نزدیک می شناسند، می گویند دوره ای که رئیس جمهور بودند، بیشتر ورزشکاران را می شناختند. شما هم این نظر را تایید می کنید؟

- آقای خاتمی یکی از معدود شخصیت های سیاسی سطح بالای کشور است که به ورزش علاقه دارد. ورزش را رشته به رشته می شناسند و اسامی قهرمانان ملی، بین المللی را می داند. او در حد یک کارشناس، ورزشکاران و قابلیت هایشان را چه داخلی و چه خارجی می شناسد. اینطور نیست که فقط با ورزشکاران المپیکی آشنایی داشته باشد. ایشان حتی بعضی از قهرمان های استانی را هم می شناسند، آن هم با تاریخچه زندگی شان و میزان تحصیلات و خانواده هایشان.

مثال می زنید؟

- قهرمانان کشتی، آنهایی را که در سطح ملی و لیگ کشتی می گرفتند، بسکتبالیست ها، رزمی ها را به تفکیک رشته و خیلی های دیگر را می شناخت.

خودشان ورزش می کردند؟

- این را از خودشان بپرسید، بهتر است. من می دانم اما نباید بگویم. اینها مسائل خصوصی زندگی ایشان است.

به هر حال می دیدید که ورزش می کنند یا نه.

- من نظری نمی دهم.

بیشتر به چه بعد ورزش توجه داشتند؟

- ایشان ورزش را به عنوان یک مقوله فرهنگی می شناختند و به همین دلیل حمایت های جدی از آن داشتند. فردی که رئیس سیاسی و اداری کشوری را به عهده دارد، مهم است که چه نگاهی به ورزش داشته باشد. اگر این نگاه، نگاه فرهنگی باشد، می تواند سازنده باشد. اگر نگاه این باشد که با هزینه کم می شود آرامش، بهداشت، تندرستی و خیلی از چیزهای دیگر را با ورزش به جامعه داد، آقای خاتمی درک کاملی از این موضوع داشتند.

حاضر بودند هزینه و پشتیبانی مالی هم کنند؟

- خواسته ایشان حمایت بود ولی مقدورات محدود اما اتفاق جالب این بود که ایشان از همان روز اول از من خواستند طرح جامع را بنویسم و اجرا کنم. این طرح توسعه گرا و آینده نگر بود. وضعیت کشور را با کشورهای همسایه و کشورهای دیگر مقایسه و نیازمندی ها را تعریف می کرد. اجرای آن بودجه خاص می خواست. همیشه سابقه داشت که بودجه ورزش بیست تا سی درصد افزایش پیدا کند اما ما درخواست دادیم که ۱۰ برابر شود. دولت آقای خاتمی با هشت برابر شدن آن موافقت کرد و این نشاندهنده رغبت ایشان به ورزش بود. درست است که طرح جامع را ما طراحی کردیم اما برنامه اش را ایشان دادند.

دیگر اعضای هیات دولت موافق بودند؟

- مقاومتی نشد. آنها چانه می زدند که سهم خودشان را بگیرند، با بقیه کار نداشتند.

آن موقع می گفتند که شما بیشتر از بقیه اعضای کابینه مورد توجه آقای خاتمی هستید، اینکه در همه جلسات کنار او می نشستید. این به خاطر علاقه آقای خاتمی به ورزش بود یا به شما؟

- ایشان که همیشه به من لطف داشتند و الان هم دارند اما جای سازمانی من کنار ایشان بود، دلیل خاصی نداشت. هیچ کس بدش نمی آید که بگوید به خاطر دوست داشتن بود اما واقعیت این بود که من باید کنارش می نشستم.

آقای خاتمی چند بار به مسابقات دعوت شدند اما نیامدند. فقط بازی تیم ملی فوتبال با بحرین بود که در ورزشگاه حاضر شد. بازی با ایرلند هم قرار بود که بیاید که نیامد. دلیل خاصی داشت؟

- دلیل بازی با ایرلند را یادم نیست اما بیشتر به خاطر ناهماهنگی ها بود. پیش آمده بود که یک تیم را دعوت کرده بودیم و نیامده بود. نگران بودیم که آقای خاتمی را دعوت کنیم و ایشان هم بپذیرد ولی تیم نیاید، صورت خوشی نداشت. برنامه هایش را باید تنظیم می کرد و همه چیز به هم می ریخت. خودش دوست داشت بیاید اما وقت مهم بود.

برای بازی ایران – بحرین خودشان خواستند بیایند؟

- منبه عنوان مسئول کار دعوت کردم و ایشان هم پذیرفتند.

رئیس جمهور ورزشیِ من!

شده بود که خودش بخواهد مسابقه ای را از نزدیک ببیند؟

- به صورت کلی ابراز علاقه نشان می داد. چند بار سرزده به اردوهای تیم کشتی و رشته های دیگر رفته بوداما منهم مطرح می کردم که اردو هست و بچه ها تمرین می کنند اگر شما یک سر بروید به اردوها انگیزه شان بالا می رود و ایشان هم قبول می کرد.

در دوره شما زمانی که تیم ملی کشتی آزاد برای شرکت در مسابقات قهرمانی جهان باید به آمریکا می رفت، مسائلی پیش آمدکه خیلی خوشایندنبود. موقعی کهب رای گرفتن ویزا به ترکیه رفته بود، به سختی ویزا گرفت و حتی کشتی گیران مجبور شدند در خیابان های ترکیه بخوابند. در فرودگاه هم که آمریکایی ها از آنها انگشت نگاری کرده بودند. آقای خاتمی واکنش خاصی به این اتفاق داشتند؟

- من خیلی دقیق یادم نیست که چه واکنشی داشت اما روی این مسائل حساس بود و سوال کرد که ماجرا به چه نحوی بوده.

با شما برخوردی نکردند؟

- من که مقصر نبودم. فضای سیاسی آن موقع دلیل اصلی این اتفاق بود اما از من سوال کرد که چرا این اتفاق افتاده.

می گفتند آقای خاتمی طرفدار پرسپولیس است. در نشست های خصوصی تان نشان می داد که این تیم را دوست دارد؟

- نه، من هنوز هم نمی دانم که او پرسپولیسی است.

موقع دادن بودجه بیشتر طرف پرسپولیس را نمی گرفت.

- اصلا. هیچ وقت در این مسائل ورود نمی کرد.

درخواستی کرده بودید که مخالفت کند؟

- نه، یادم نیست. جالب بود که برای جایزه المپیکی ها می خواستم پیشنهادب دهم که بیشتر شود، نگران بودم که مثل بقیه مسوولان بگوید چه خبر است و برای چه باید این کار را انجام بدهیم اما راحت قبول کرد اما راحت قبول کرد و گفت شما اقدام کنید. تا آن موقع آپارتمان و ماشین جایزه می دادند، بعد قرار شد به قهرمانان المپیک صد میلیون و به نفرات بعدی ۷۵ و ۵۰ میلیون تومان پاداش بدهیم. ما قبل از المپیک دستور جایزه ها را گرفته بودیم. چند روز بعد از اینکه تیم به ایران برگشت، جشن گرفتیم و حواله ها را دادیم.

آقای خاتمی در مسائل ورزشی دخالتی هم می کرد، پیشنهادی می داد؟

- نه اصلا. به جرأت می توانم بگویم که اصلا دخالتی نکرد. من هر تصمیمی که می گرفتم تشویق می کرد. مثلا می گفت این تغییری که در فلان فدراسیون داده ای خیلی خوب بوده. چهار سال با او کار کردم، در یک مورد دخالت نکرد.

با ورزشکاران چطور، شده بود با آنها رابطه نزدیکی داشته باشد؟

- این را از خودشان بپرسید، بهتر است.

● محمد عباسی: احمدی نژاد می گفت استقلالی نیستم اما بود

محمد عباسی دو سال با محمود احمدی نژاد کار کرد،عباسی که اولین وزیر ورزش بود، احمدی نژاد را ورزشی ترین رئیس جمهور می داند. نظر او را خیلی ها تایید می کنند؛ آنهایی که با او به تماشای فوتبال نشسته اند، می گویند در حد یک هوادار به فوتبال علاقه دارد. عباسی حتی اعتراف می کند که احمدی نژاد از او که وزیر ورزش بوده، بیشتر مسابقات و برنامه های ورزشی را دنبال می کرده است.

آقای احمدی نژاد را رئیس جمهور می دید که به ورزش علاقمند باشد؟

- از نظر من احمدی نژاد در مقایسه با روسای جمهور قبلی ورزشی تر بود. اهل فوتبال بود. مسائل ورزشی را هم جدی دنبال می کرد. یکی از ویژگی هایی که در دوره ایشان بود، این بود که ما برای گرفتن هدایای ورزشکاران خیلی پیگیری نمی کردیم. برخلاف همیشه که دادن جوایز یکی دو سال طول می کشید، در دوره احمدی نژاد به موقع داده می شد. خودش ورزشی بود و بیشتر گرایشش به فوتبال بود. من به همه رشته ها توجه می کردم. به هر حال وزیر ورزش بودم و به نوعی پدر همه ورزش ها. البته حمایت های ایشان هم خوب بود. در جریان همه اتفاقات بودند.

سابقه ورزشی هم داشت؟

- به فوتبال علاقمند بود.

در باشگاهی، تیمی هم بازی کرده بود؟

- نمی دانمولی خیلی پیگیر بود. مسلط بود. خیلی دنبال می کرد. من فرصت نمی کردم همه برنامه های ورزشی را دنبال کنم اما بیشتر برنامه ها و رویدادهای ورزشی را پیگیری می کرد.

یعنی بازی های لیگ فوتبال را هم می دید؟

- خیلی از برنامه ها را می دید. در حرف هایشان معلوم بودکه برنامه ها را دیده، مثلا تعریف می کردکه فلانی آن گل را اینجوری زد، بازیش اینطور بود، معلوم بود که کامل بازی را دیده.

فقط فوتبال را می دید یا به ورزش های دیگر هم توجه می کرد؟

- کشتی و رویدادهای ملی را می دید. مثلا همین مسابقات والیبال را که اواخر برگزار شد، می دید.

رئیس جمهور ورزشیِ من!

بازیکنان را هم می شناخت؟

- تک به تکشان را با اسم می شناخت. وقتی با بازیکنان دیدار داشت حتی به بازیکنان می گفت که در بازی ها چطور بوده یا چه عملیاتی انجام داده اند.

در تصمیمات دخالت هم می کرد؟

- نه، اصلا هیچ وقت دخالت نکرداما به مسائل ورود می کرد. اینکه در آن همه مشغله کاری، رویدادهای ورزشی را دنبال می کردگ، مهم بود. برای ورزش امتیاز خوبی بود که مدیر اجرایی کشور به آن اهمیت می دهد.

به خاطر علاقه شخصی اش بود یا اینکه برای دولت، ورزش در اولویت قرار داشت؟

- نگاهش به ورزش عمدتا به عنوان یک رویداد اجتماعی بود اما وقتی برای ایشان مهم بود، در بقیه بدنه دولت هم تاثیر می گذاشت. دولت را هم مجبور می کرد که از ورزش بیشتر حمایت کند. در بیشتر دوره ها نوع نگاه های بر مبنای شاخصه های اقتصادی و بودجه بود اما در این دوره به خاطر گرایش شخصی رئیس دولت هم سعی می کردندکه به ورزش توجه بیشتری داشته باشند. این فرصت خوبی برای ورزش بود.

در اعتبارات هم تاثیر داشت. شده بود که بگوید باید به ورزش بودجه بیشتری بدهند؟

- باید قبول کنیم که در این دوره در زیرساخت ها هم به اندازه ۷۰ سال کار شد. من نمی گویم کافی بود و دیگر احتیاج نداریم اما خوب کار شد. بدون توجه دولت هم مقدور نبود که این کارها انجام شود. احمدی نژاد حتی خارج از جدول بندی که برای پاداش قهرمان المپیک و پارالمپیک داشتیم، تشویق هایی را برای آنها در نظر می گرفت. همین دادن حواله ماشین، مسکن مهر و ... این توجه ها همه به دلیل گرایش رئیس دولت به ورزش بود.

به ورزشکار خاصی هم علاقه داشت؟

- من در این مدت حس نکردم.

اما طرفدار تیم استقلال که بود؟

- خودش می گفت نیستم اما بود. یعنی اینطور احساس می کردیم که هست. می خواست مراعات کند که چیزی بروز ندهد اما در حرف هایش مشخص بود که استقلالی است.

با هم بازی یا مسابقه ای را هم تماشا کرده بودید؟

- من فرصت نکردم جایی با ایشان بروم.

اما در جام جهانی کشتی با هم بودید؟

- یادم نمی آید. خیلی صحبت کردیم. به همکارانتان سلام برسانید.