پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

ستیز با عقبه اقتصادی صهیونیسم


ستیز با عقبه اقتصادی صهیونیسم

آن گونه که روزنامه ها آرتص نوشته است هیچ حرکتی به اندازه بحث تحریم اقتصادی اسرائیل, دولتمردان و شهروندان این رژیم را نگران نساخته, زیرا اسرائیل برای به دست آوردن این بازارها و شرکای اقتصادی امکانات بسیار و سالها وقت صرف کرده است

جنبش همبستگی که در ۲۲ روز جنگ غزه به راه افتاد وارد یکی از حریم های ممنوعه روابط غرب و رژیم صهیونیستی شد: «تحریم تجاری.»

آن گونه که روزنامه ها آرتص نوشته است هیچ حرکتی به اندازه بحث تحریم اقتصادی اسرائیل، دولتمردان و شهروندان این رژیم را نگران نساخته، زیرا اسرائیل برای به دست آوردن این بازارها و شرکای اقتصادی امکانات بسیار و سالها وقت صرف کرده است.

این نگرانی ریشه در واقعیتی تاریخی دارد و آن این که پایه قدرت افسانه ای این رژیم در گرو سرمایه و نفوذ اقتصادی آن است و از دست دادن پایگاه های اقتصادی و نفوذ تجاری نقطه آغاز زوال این رژیم است.

وقتی در خواست تحریم تجارت با رژیم صهیونیستی از خاورمیانه فراتر رفت و به شعار روز پایتخت های اروپا تبدیل شد، رسانه هایی مثل ها آرتص و معاریو زنگ خطر را برای اولمرت به صدا در آوردند ‎/ تأثیر این عامل در محافل داخل سرزمین های اشغالی به اندازه ای بود که حتی برخی ناظران یک دلیل سراسیمگی این رژیم در اعلام آتش بس را «جهانی شدن تحریم تجاری» اسرائیل دانسته اند.به هر حال از نتایج نمادین و تاریخی جنگ غزه این بود که بحث تحریم تجاری ، متجاوز را به عنوان یک «ناهنجار جهانی» مطرح ساخت و به نظر می آید چنان که این رویه در آینده نیز به صورت راهبرد عمومی دنبال شود مؤثرترین اهرم کنترلی در مهار خوی تجاوزگری رژیم صهیونیستی خواهد بود.

در تجربه جنگ غزه، نظریه تحریم تجاری اسرائیل به چند صورت مطرح شد:

الف) بر چیدن دفاتر تجاری به عنوان نماد همزیستی:

موج اول تحریم در کشورهای عربی و اسلامی مطرح شد. مردم و نخبگان کشورهایی که در سال های گذشته با گشودن دفاتر تجاری رژیم صهیونیستی وارد دادو ستد و مصالحه با آن شده بودند پس از مشاهده جنایات غزه نخستین راه توقف این تجاوزات را برانداختن همان نشانه ها و نمادهای همزیستی دیدند.

اما اولین صدای تحریم اسرائیل از کشورهای دوست امریکا برخاست. نخبگان و مردم مصر و اردن به عنوان حیاط خلوت های تجار صهیونیستی نخستین گام را برای تحریم کالاهای صهیونیستی برداشتند تا حدی که در مصر نمایندگان پارلمان آن، خواستار قطع صدور گاز این کشور به اسرائیل شدند. حرکت به سوی تحریم تجاری در روزهای پایان جنگ از سطح جامعه به میان دولتمردان کشیده شد و دولت قطر که اولین دفتر تجاری را به اسرائیل بخشیده بود، به همراه موریتانی اولین قفل را به مناسبات تجاری با تل آویو زد.

اسرائیل از سال ۲۰۰۳ با ۱۴ کشور عربی رابطه اقتصادی برقرار کرد که کشورهای اردن، مصر، مغرب، جیبوتی، عربستان، امارات، الجزیره، قطر و تونس از جمله آنها هستند.تل آویو این امتیازها را در قالب کنفرانس هایی مثل دارالبیضاء، شرم الشیخ و اسلو به دست آورد و آنچه را که نتوانسته بود با قدرت نظامی به دست آورد از طریق عادی سازی بازرگانی و اقتصادی محقق ساخته بود ‎/

برای سران تل آویو تصور این که جنگ غزه این دستاورد را نشانه رود غیر قابل تصور بود ‎/ مقامات اسرائیل با درنظر گرفتن پشت گرمی کمک سالانه ۱۰ میلیارد دلاری ایالات متحده مطمئن بودند که با هیچ گونه تحریم از سوی مجامع بین المللی مواجه نخواهند شد.

در میان کشورهایی که شریک سیاسی و اقتصادی اسرائیل بودند حرکت مردم ترکیه بازتاب عمیق داشت؛ حدود ۱۹ تشکل و گروه از دولت ترکیه خواستند تا در پاسخ به جنایات روزافزون رژیم صهیونیستی در غزه تحریم های اقتصادی را علیه این رژیم اعمال کند و بیش از صد نماینده عضو گروه دوستی با اسرائیل استعفا کردند. حلقه های بعدی تحریم در شبه قاره و جنوب و شرق آسیا شکل گرفت. در هند و پاکستان نیز گروه ها و سازمان های مختلف سیاسی و مذهبی با برگزاری راهپیمایی هایی از دولت های جهان خواستند تا با قطع روابط تجاری و دیپلماتیک خود با رژیم صهیونیستی از گسترش فاجعه انسانی در غزه جلوگیری کنند، مردم اندونزی پرجمعیت ترین کشور اسلامی منتظر تصمیم دولت ها نمانده و فروشگاه ها را از کالاهای صهیونیستی خالی کردند. در مالزی دولت به اتفاق انجمن مصرف کنندگان مسلمان تحریم هایی را علیه کالاهای اسرائیلی اعمال کردند.

ب) صدها هزار مردمی که سه هفته لندن، پاریس و دیگر شهرهای اروپا را به صحنه حمایت از غزه تبدیل کرده بودند سرانجام با مردم خاورمیانه در گشودن جبهه جنگ تجاری علیه صهیونیست ها همصدا شدند. سندیکاها، احزاب و گروه های مدنی مختلف یکی پس از دیگری طرح تحریم داد و ستد تجاری با صهیونیست ها را در بیانیه خویش گنجاندند تا حدی که حتی در پارلمان انگلیس به عنوان مؤسس رژیم صهیونیستی شماری از نمایندگان لایحه قطع همکاری اقتصادی با تل آویو را ارائه کردند.

داود عبدالله از مدیران ارشد جامعه مسلمانان انگلیس خطاب به دولتمردان این کشور اعلام کرد: برای خاتمه دادن به این جنایات و برای حل و فصل این مسئله (غزه) باید اقداماتی نظیر تجدید نظر در عضویت اسرائیل در سازمان ملل، قطع روابط دیپلماتیک همه کشورها با این رژیم و تحریم همه جانبه اقتصادی از سوی جامعه جهانی علیه آن صورت گیرد.

به این ترتیب بود که لیست بلند کالاهای اسرائیل برای تحریم تهیه شد و سخنگویان جنبش جهانی ضد صهیونیست اعلام کردند استفاده از محصولاتی مانند گوشی های نوکیا و موتورولا، محصولات آی پاد، اینتل، اچ پی، پایونیر، کداک، سرلاک، کنیتاکت، کوکاکولا، پپسی، فانتا، کافی میت، ژیلت، نایک و ‎/‎/‎/ بودجه سالانه دولت اسرائیل را افزایش می دهد و روزگار را به کام مردم مظلوم فلسطین ناگوار می کند.

در بحبوحه جنگ غزه پیامی نافذتر از این نبود که در بیانیه فعالان جنبش های جهانی اعلام شد ‎/ پول هایی که بابت خرید و مصرف این محصولات پرداخت می شود گلوله ای می شود در قلب کودکان فلسطینی و بمبی بر سر خانه هایشان و عاملی برای ویرانی سرزمین و آوارگی هموطنانشان. تجربه تاریخ خاورمیانه مبین آن است که ضربه بر قدرت تجاری اسرائیل مؤثرترین راهبرد برای مقابله با توسعه طلبی آن است.

این اقدام باید مانند جنبشی باشد که به آپارتاید در آفریقای جنوبی پایان داد. اگر آن روز ائتلاف بزرگی از گروه های آزادیخواه تحریم های تجاری را علیه نژاد پرستان اعمال کردند ، اکنون با فاجعه غزه بر طرفداران تحریم تجاری رژیم اشغالگر قدس حتی در میان یهودیان اسرائیلی افزوده می شود.

کافی است به نامه حدود ۵۰۰ تن از یهودیان اسرائیل که در میان آنان نویسندگان و دانشمندان دیده می شوند نگاه شود؛ نامه ای به سفرای کشورهای خارجی در اسرائیل که در آن خواهان اقدام فوری برای اعمال محدودیت های تجاری بر ضد آپارتاید اسرائیل شدند.

زهرا سلیمی



همچنین مشاهده کنید