شروعی مقتدرانه برای ایتالیا

در هیاهوی رسوایی های فوتبال ایتالیا, این تیم لیپی است كه بدون دغدغه و با اقتدار جام را شروع می كند و تمام طرفدارانش را خوشحال می كند, طرفدارانی كه فارغ از هر رنگ و تعصبی چشم به هانوفر داشتند تا تكه ای جدا شده از فوتبال مسموم را تماشا كنند و بعد به قضاوت نهایی بپردازند

حداقل برای یك هفته آرامش به فوتبال ایتالیا برمی گردد و همه از فوتبال پاك حرف می زنند. در هیاهوی رسوایی های فوتبال ایتالیا، این تیم لیپی است كه بدون دغدغه و با اقتدار جام را شروع می كند و تمام طرفدارانش را خوشحال می كند، طرفدارانی كه فارغ از هر رنگ و تعصبی چشم به هانوفر داشتند تا تكه ای جدا شده از فوتبال مسموم را تماشا كنند و بعد به قضاوت نهایی بپردازند، اما وقتی بازی تمام می شود همه دوست دارند كه تیم كشورشان پیراهن سفید بپوشد، چرا كه سمبل پاكی است و این طور فقط می توان سلامت فوتبال داخل زمین را نشان داد. این حق مهمتر از فوتبال زیبایی است كه آنها مقابل غنا نشان دادند و حالا در حد یك مدعی پیش می روند. همان طور كه قبل از شروع این بازی سیلویو برلوسكونی به لیپی پیغام می دهد كه فقط به تیمش فكر كند و راحت باشد اما ایتالیایی ها جملات دلگرم كننده تری نسبت به حرف های نخست وزیر سابق می خواهند؛ حرف هایی كه فقط از لیپی و ستاره زمین آندره آ پیرلو می توان شنید. ایتالیایی ها حالا پیروز شده اند، قدم اول برداشته شد و در زیباترین روز جام جهانی شب خوبی را پشت سر گذاشتند. حداقل اینكه آنها را از پرونده رسوایی لوچانو موجی دور كرده است و حالا پا به جام جهانی گذاشته اند و تیمی را شكست دادند كه قبل از بازی ترسناك بود اما در میدان نتوانست پابه پای ایتالیا جلو برود و در نهایت شكست خورد.

اما برای ایتالیا هنوز هیچ چیز رویایی نیست. این فقط شروع زیبای آنها است. برای ایتالیا دو مسئله كاملاً مشخص شد: اول اینكه آنها خوب شروع كردند و برخلاف اینكه تیم های بزرگ هنوز در اندازه و نام خود نشان نداده اند، ایتالیا از همه بهتر بازی كرده است البته نباید فراموش كرد كه آنها چهار سال قبل هم مقابل اكوادور دو بر صفر پیروز شدند اما به زحمت به مرحله دوم صعود كردند و در نهایت توسط كره جنوبی حذف شدند. اما اینجا حداقل ایتالیایی ها توانسته اند تمام فشارها و انتقادات را كنار بزنند و پاهایشان را روی زمین بگذارند و به پیروزی دو بر صفر مقابل غنا برسند. این را فقط خودشان می دانستند كه با چه كیفیت و توانی بازی می كنند و سزاوار این پیروزی هستند.

مسئله دوم هم به این برمی گردد كه مارچلو لیپی بهتر از هر كسی تیمش را می شناسد و بعد از دو سال كار با این بازیكنان سرانجام تیمی را به میدان می فرستد كه ایده تاكتیكی مشخصی دارد، خوب بازی می كند، موقعیت های خوبی را به دست می آورد، ریسك می كند و سه امتیاز سزاوارانه را در جیب می گذارد. گل های پیرلو و یاكوئینتا نشان می دهد كه آنها از هر فرصتی می توانند برای رسیدن به پیروزی استفاده كنند و همین هم كافی است تا برای بازی مقابل چك و آمریكا امیدوارانه زندگی روزانه شان را ادامه دهند.

برای ایتالیایی ها كه در ابتدای بازی مائورو كامورانزی را در میدان نمی دیدند همه چیز با تعجب شروع شد اما لیپی پروتا را در كنار پیرلو قرار داده بود تا زوج جدید خط هافبك ایتالیایی شكل بگیرد و هر چه از زمان بازی می گذشت آنها هماهنگ تر می شدند و در آخر هم با لبخند از این قدرت بزرگ میانه میدان حرف می زدند. هر چند پیرلو ستاره بازی لقب گرفت اما متعصب های ایتالیایی از پروتا هم راضی هستند كه عالی بازی كرد و اگر در نیمه دوم خسته نمی شد لیاقت این را داشت كه یك گل هم به ثمر برساند. همه چیز در اردوی ایتالیا خوب است، به جز توتی و مهاجمانی كه هنوز گل نزده اند و نگرانی های هفته قبل وجود دارد.

از وقتی كه ایتالیا پایش را به آلمان گذاشته عملكرد ناقص جیلاردینو، تونی و پشت سر آنها توتی باعث شد كه همه نگران گلزنی این تیم باشند. در این بازی هم جیلاردینو اشتباهات بسیاری مرتكب شد. تونی آماده نبود و فرانچسكو هم با ترس بازی می كرد و در نهایت هم روی تكل هافبك غنایی ترجیح داد تا بیرون برود و استراحت كند. اما آمدن آیشل - دل پیرو- و بعد هم یاكوئینتا همه چیز را روبه راه كرد. ایتالیا مقابل غنا تمام راه ها را امتحان كرد دو گل زد، یك بار توپ به تیر دروازه برخورد كرد و دو بار هم كینگستون مانع گل شد. البته غنا هم حریف كوچكی نبود. آنها حتی روی خطای د روسی كه می توانست یك پنالتی برای غنا باشد به داور معترض بودند. اما نقطه قوت آفریقایی ها كه با اسین و آپیا همراه بود در نقطه دیگر و با ضعف كوفور و منسا همراه می شد و همین برای حریف اروپایی كافی بود تا حساب بازی را به نفع خود تمام كند و آخرین ترس های جام را نیز كنار بگذارد. اما هنوز تیم رویایی نیستند و فقط می توان آن را دوست داشت. تا پایان راه فاصله بسیار زیادی مانده است.

چرا كه جمهوری چك هم خوب شروع كرده است و رقابت از اینجا شروع می شود كه هر دو برای دوری از برزیل حداقل تا نیمه نهایی باید برنده دوئل بزرگ باشند. این همان آرزویی است كه از روز اول قرعه كشی وجود داشته و همه دوست دارند تیمشان در اوج آمادگی به مصاف مدعی اول قهرمانی برود. هنوز برای رویارویی بزرگ آماده نیستند ولی امیدوارانه شروع كرده اند.حداقل رضایت در اردوی ایتالیا وجود دارد. آنها اولین سه امتیاز را گرفته اند و پیروزی مقابل غنا برایشان مهم است. مارچلو لیپی تصویر واقعی این شادی است: «همه راضی و خوشحال هستیم. ما دو گل زدیم و چند موقعیت خوب داشتیم كه از آنها به خوبی استفاده نكردیم.

خب این دلایل خوبی است كه بعد از یك شب خوب و امیدواركننده هم خوشحال و راضی باشیم و حتی از نقطه نظر بازی همه چیز برایمان مثبت بود.» لیپی راضی است، حتی وقتی كه در نیمه دوم فرانچسكو توتی را تعویض می كند. «فرانچسكو خوب بازی كرد و من نمی خواستم كه او صدمه ببیند. بعد از آن خطا، تعویض برنامه ریزی شده مان را انجام دادیم و اصلاً براساس ضرورت های دیگر این كار را نكردیم. ما می دانستیم كه توتی برای چند دقیقه باید در زمین باشد.» لیپی ادامه می دهد: «من در اردوی تیم هم گفتم كه مردم از این تیم خوششان می آید و حالا فكر می كنم كه این طور شده است. برای من همه چیز خوشایند و جالب است. ما مقابل تیمی بازی كردیم كه بازیكنان بزرگ و باكیفیتی دارد. ما بهتر بودیم و طی نود دقیقه قدرت خودمان را تحمیل كردیم. من از این تیم راضی هستم، چون این بازیكنان سزاوار شادی بزرگی هستند.»

آندره آ پیرلو ستاره بازی هم می گوید: «مهم این بود كه پیروز شویم. نمی توانستم بهتر از این را تصور كنم. من گل زدم و ایتالیا در اولین بازی پیروز شد. بعد از گل هم هیجان بسیار زیادی داشتم، چون برایم كمتر چنین چیزی اتفاق افتاده. غیرقابل باور بود. قبل از بازی برادرم تلفن زد و از من خواست كه در این بازی گل بزنم.»

محسن ابراهیمی