جام چهاردهم بدون تماشاگر

چهاردهمین دوره رقابت های جام ملت های آسیا یک ویژگی خاص داشت که تاکنون در هیچ کجای جهان چنین اتفاقی در مسابقات فوتبال نیفتاده بود

چهاردهمین دوره رقابت‌های جام ملت‌های آسیا یک ویژگی خاص داشت که تاکنون در هیچ کجای جهان چنین اتفاقی در مسابقات فوتبال نیفتاده بود.

این جام قرار بود به طور مشترک در چهار کشور ویتنام، تایلند، اندونزی و مالزی برگزار شود و به همین خاطر انجام شدن جام ملت‌های آسیا که بی‌شک بزرگ‌ترین رویداد ورزشی قاره کهن به شمار می‌رود، شرایط خاصی را پیش‌رو داشت.

این در حالی است که کشورهایی ازجمله کشور خودمان که سال‌هاست نتوانسته ‌است میزبانی این رقابت‌ها را به‌دست آورد در این جام هم سهمی برای میزبانی نداشتند و باید پس از آنکه جام سیزدهم در چین برگزار شد بار دیگر به شرق آسیا سفر می‌کردند و در کشورهای شرقی قاره آسیا در جام چهاردهم نیز حاضر می‌شدند.

قطعاً ۴ کشور میزبان این دوره از رقابت‌ها با اینکه نام‌های کوچکی در فوتبال جهان و حتی آسیا به‌شمار می‌روند از امکانات خوبی برخوردار بوده‌اند که توانسته‌اند خود را به‌عنوان یکی از میزبان‌های این جام معرفی کنند و صلاحیت آنها نیز از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا تأیید شده است.

اما تجربه ثابت کرده که اکثر کشورهای بلوک شرقی آسیا به جز ژاپن و کره و بعضاً چین هرگز طرفداران زیادی در فوتبال ندارند و در بیشتر مواقع با ورزشگاه‌های خالی از تماشاگر مسابقات خود را برگزار می‌کنند.

این مسأله در افتتاحیه رقابت‌های جام ملت‌های آسیا نیز به خوبی مشهود بود در حالی که در میان ۴ میزبان این دوره از رقابت‌ها تایلند از سایرین افتخارات بیشتری هم در فوتبال کسب کرده بود. در بازی افتتاحیه میان تایلند و عراق که به تساوی یک – یک انجامید به خوبی مشاهده کردیم که بیشتر از دو یا سه هزار تماشاگر به ورزشگاه نیامده بودند و این مسابقات بزرگ طرفدار چندانی در کشورهای میزبان ندارد و مطمئناً در این شرایط که میزبانان برای بازی‌های خود نیز تماشاگر ندارند برای سایر رقابت‌ها هم به ورزشگاه‌‌ها نخواهند رفت.

این گفته و فرضیه زمانی چهره واقعی‌تر به خود گرفت که بازی استرالیا و عمان هم با استقبال بسیار ضعیفی مواجه شد و در این میان هم در حدود هزار تا ۱۵۰۰ تماشاگر به ورزشگاه آمده بودند.

رقابت‌هایی همچون جام ملت‌های آسیا كه هر چند سال یك‌بار در یك قاره برگزار می‌شود زمانی چهره پراهمیت و با ارزش به خود می‌گیرد كه در آن تماشاگران به تعداد قابل توجهی به ورزشگاه‌ها رفته و استقبال خوبی از آن انجام شود كه متأسفانه در این دوره كه شاید یكی از پراهمیت‌ترین دوره‌های جام ملت‌های آسیا باشد این مسأله تاكنون تحقق نیافته است.

البته به اعتقاد بسیاری از كارشناسان اكنون برای قضاوت در این خصوص قدری زود است و باید منتظر جان گرفتن جام ملت‌های آسیا و انجام بازی در تمام گروه‌ها باشیم و آن هنگام در این خصوص به نقد بنشینیم، اما چیزی كه كاملا مشخص است این است كه واقعا فوتبال در شرق آسیا و كشورهایی نظیر چهار میزبان این دوره جام ملت‌های آسیا جایگاه مناسبی ندارد.

اكنون با توجه به این موضوعات واقعا باید قدری بیشتر از گذشته به خاطر عدم دسترسی به جام ملت‌ها و میزبانی در آن از سوی كشورمان تأسف بخوریم و به آن بیندیشیم كه چرا با این همه ستاره، با این همه تماشاگر و با این همه انگیزه سال‌هاست كه نتوانسته‌ایم در عرصه میزبانی جایی در سطح آسیا برای خود دست و پا كنیم.

به هر حال جام چهاردهم شروع ضعیفی از بابت تماشاگر داشته است و اگر این شرایط ادامه پیدا كند قطعا تا مرحله فینال تیم‌های كشورهای حاضر در ورزشگاه‌های خالی از تماشاگر باید به مصاف رقیبان بروند و شاید این موضوع برای تیم كشورمان هم اتفاق بیفتد.

باید دید كه عكس‌العمل مسوولان برگزاری این دوره از رقابت‌ها به ویژه كنفدراسیون فوتبال آسیا كه می‌توانستند برنامه‌ریزی و عملكرد قدرتمندانه‌تری برای حضور پررنگ‌تر تماشاچیان انجام دهند در قبال این استقبال كم چه خواهد بود و چگونه می‌خواهند ضعف موجود كه قطعا از كیفیت مسابقات خواهد كاست را بهبود بخشند؟

البته این امكان وجود دارد كه در صورت حساس‌تر شدن مسابقات و به میدان آمدن ستاره‌های آسیا كه تیم ملی كشورمان سرشار از این گونه بازیكنان است حضور بهتری از تماشاچیان شاهد باشیم و حاضران در كشورهای میزبان جام ملت‌های آسیا به خاطر دیدن بازیكنان شناخته شده و به طور كلی بهترین‌های آسیا با علاقه بیشتری در ورزشگاه‌ها حاضر شوند و شاهد جذاب‌تر شدن مسابقات در حضور تماشاگران باشیم.

در هر صورت ما هم همانند تمام فوتبالدوستان بر این باوریم كه جام ملت‌های آسیا همانند تمام جام‌های بزرگ و كوچك ورزشی برای بالا رفتن كیفیت و حساسیت به حضور پررنگ تماشاگران احتیاج دارد و امیدواریم در روزهای آتی این جام شاهد تحقق این موضوع باشیم.

وحید رجایی