فوتبال در آنسوی مرزها

اروپا را مهد فوتبال نوین می دانند جزیره فوتبال و قوانین را به اروپا دیكته كرده تا به امروز نیز برد بین المللی در قوانین فوتبال باقی مانده است هر چند چینی ها خود را عامل شكل گیری فوتبال سنتی می دانند, اما هیچ كس آن دوران را از حافظه ورزشی خود به دیگری منتقل نكرده است

اروپا را مهد فوتبال نوین می دانند. جزیره فوتبال و قوانین را به اروپا دیكته كرده تا به امروز نیز برد بین المللی در قوانین فوتبال باقی مانده است.هر چند چینی ها خود را عامل شكل گیری فوتبال سنتی می دانند، اما هیچ كس آن دوران را از حافظه ورزشی خود به دیگری منتقل نكرده است. كشورگشایی های پی درپی هرگز اجازه نداد، چینی ها این ورزش را توسعه دهند و به تكامل برسانند. اما انگلیسی ها در قرن بیستم آن را قانونمند كردند و به آن مقررات بخشیدند، در كالبد آن دمیدند و در نهایت به روز رساندند. با ایجاد جام جهانی كه به همت ژول ریمه شكل گرفت، جهان فوتبال به حركت درآمد و فوتبال پتانسیل خود را كه هنوز نیمی از آن نهفته است نشان داد. با آغاز اولین دوره جام جهانی و استقبال كشورها از آن ، موج گرایش به فوتبال به عنوان یك نهضت ورزش به راه افتاد و بدنبال آن قاره ها به تكاپو افتادند. در آمریكای جنوبی نوعی از فوتبال لاتین كه تنها اسپانیایی ها و ایتالیایی ها بازی می كردند، رواج پیدا كرد و از جنوب آمریكا، برزیل، اروگوئه و آرژانتین سر برآوردند. استقبال عظیم مردم از فوتبال ،كارشناسان این رشته را به تكاپو واداشت تا پس از جنگ خانمان برانداز دوم جهانی مسابقات دیگری را تدارك ببینند و سرانجام جام قهرمانان باشگاه های اروپا ظهور كرد. از سال ۱۹۵۶ این جام اعتباری چون جام جهانی بدست آورد، فوتبال حرفه ای این اجازه را به تیمهای متمول كشورها داد تا با استفاده از بازیكنان خارجی بتوانند سطح مسابقات را ارتقا بخشند.

ستاره های بزرگ اروپا در دام باشگاه بزرگ آریستوكراتها صید شدند و رئال مادرید به عنوان ارباب بزرگ فوتبال اروپا لقب گرفت. سپس از منطقه كاتالون ها بارسلونا بیرون آمد. تیمی كه به یاری یك انگلیسی و با كمكهای یك پزتایی منطقه كاتالونیا جان گرفت و سرانجام رقیب رئال مادرید شد. امروز كاتالونی ها را نه با مبارزات مسلحانه سالهای دور می شناسند و نه با پرچم خودمختار زودگذر بلكه با ستاره های برزیلی، آرژانتینی، اروپایی و آفریقایی می شناسند. رد پای بزرگان فوتبال چون مارادونا و كرایف در بارسلونا دیده می شود. امشب در ورزشگاه استادوفرانس بارسلونا به دیدار آرسنال از انگلیس می رود. دو فوتبال متفاوت كه البته در خانه مربی آرسنال (آرسن ونگر فرانسوی) برگزار می شود و همین مسئله كافی است تا سكوها برای آرسنال بیشتر به حركت درآید. آیا محبوبیت رونالدینیو بر ملیت ونگر خواهد چربید؟

سیستم بازی دو تیم هرگز در یك قالب نمی گنجد، شیوه بازی ونگر بر اصول اولیه دفاعی استوار شده است. ونگر ترجیح می دهد نخست تیمش را از حملات حریف مصون بدارد و سپس با ارزیابی دقیق خطوط حریف به حمله برود. این بازی برای ونگر شرایط بسیار خاصی دارد، در تیم رقیب یك ستاره استثنایی وجود دارد كه خلاقیت فردی و حركات تاكتیكی اش می تواند سرنوشت بازی را عوض كند. «رونالدینیو» چون دیگر بازیكنان افسانه ای برزیل دارای فاكتورهای عجیبی است كه مهار او را كمی مشكل می كند. او در پست و نقطه خاصی نمی ایستد یا وظایف مشخصی ندارد، شاید تنها بازیكن آزاد بارسلونا كه خارج از قاعده كلی و تاكتیكی مربی بازی می كند، رونالدینیو باشد. البته فرانك رایكارد تنها به رونالدینیو بسنده نكرده است. در خط حمله این تیم اتوئو هم وجود دارد. استارت های انفجاری این آفریقایی را هیچ كس در جهان ندارد. بارسلونا دكو پرتغالی كه نژاد برزیلی دارد را هم در اختیار دارد. بارسلونا ادنیلسون، ماركو فان بومن و ژولی هم در تیم هستند. این جمع می تواند در خط حمله و میانی غوغا بپا كند. اما آرسنال نیز تیم آسانی نیست و فریب سه هافبك و سه مهاجم بارسلونا را نخواهد خورد و با شیوه احتیاطی خود بر تمام نقاط زمین مسلط می شود. اشلی كول، سول كمپل، كلوتور، رافائل ابو چهار مرد سخت دفاعی آرسنال خواهند بود كه جدال تماشایی با رونالدینیو و اتوئو خواهند داشت. آیا در این دو تاكتیك متضاد تماشاگران فوتبال زیبایی خواهند دید؟

جهانگیر كوثری